تَفَطُّر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَفَطُّر (به فتح تاء، فاء، تشدید و ضم طاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای
شكافته شدن است.
تَفَطُّر به معنای
شكافته شدن است.
به مواردی از
تَفَطُّر که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(تَكادُ السَّماواتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْ فَوْقِهِنَّ وَ الْمَلائِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ.) «نزديک است
آسمان‌ها از بالايشان بشكافند و
فرشتگان به
پروردگارشان تسبیح و
حمد می‌گويند.»
به نظر می‌آيد: مراد از نزديكى تفطّر
آسمان‌ها،
شكافتن آن‌ها در
قیامت است، چنان‌كه در آيه:
(السَّماءُ مُنْفَطِرٌ) گذشت،
شكافتن قهرا از بالاى
آسمان‌ها شروع خواهد شد، شايد مراد از آن‌ها طبقات هفتگانه
جوّ باشد.
يكى از بزرگان احتمال داده مراد
شكافتن آسمان‌ها براى
نزول وحی باشد، اين احتمال گر چه با سياق آيات و خاصّه آيه ۵۱
سوره شوری همين سوره مناسب است، ولى در اين صورت براى لفظ
(تَكادُ) محلى نمى‌ماند، وانگهى نزول
وحی كه به وسيله ملک است،
شكافتن لازم ندارد.
مع الوصف: شايد مراد
خداوند چيز ديگرى باشد.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «تَفَطُّر»، ج۵، ص۱۹۴.
