است.
به معنای چرک است.
اصل آن چرک ناخن و غیره است که لازم است از بدن زایل شود.
اهل تفسیر، قضاء
تفث را زایل نمودن آلودگی‌های بدن گفته‌اند که در ایّام احرام بوجود می‌آید، از قبیل گرفتن ناخن، اصلاح مو، شستشو و غیره. در
مجمع از
زجّاج نقل شده که آن کنایه از خروج از احرام است.
در
المیزان نیز چنین اختیار نموده است و معنی آیه این است: «سپس چرک و آلودگی خود را زایل کنند و به نذورشان وفا نمایند.»
