تَعْرُجُ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَعْرُجُ:
(تَعْرُجُ الْمَلائِکَةُ وَ الرّوحُ اِلَیْهِ) تَعْرُجُ: از مصدر «عُرُوج» به معنی «بالا رفتن» است.
«
فرشتگان و
روح به‌سوی او (
خداوند) عروج می‌کنند...» ، مسلما منظور از «عروج فرشتگان» عروج جسمانی نیست، بلکه عروج روحانی است، یعنی آن‌ها به مقام
قرب خدا می‌شتابند و در آن روز که
روز قیامت است آماده گرفتن
فرمان و اجرای آن می‌باشند، همان گونه که در تفسیر آیه ۱۷
سوره حاقه آمده که منظور از جمله
(وَ الْمَلَکُ عَلی اَرْجائِها... ) (فرشتگان در اطراف
آسمان قرار می‌گیرند) این است که در آن روز آن‌ها گرداگرد آسمان‌ها ایستاده و آماده انجام هرگونه فرمانند.
تفسیرهای دیگری برای «عروج فرشتگان» ذکر شده که هیچ کدام مناسب به نظر نمی‌رسد.
به موردی از کاربرد
تَعْرُجُ در
قرآن، اشاره می‌شود:
(تَعْرُجُ الْمَلائِکَةُ وَ الرّوحُ اِلَیْهِ فی یَوْمٍ کانَ مِقْدارُهُ خَمْسینَ اَلْفَ سَنَةٍ) (فرشتگان و روح آن فرشته مقرّب خداوند به‌سوی او عروج می‌کنند در روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
منظور از عروج ملائکه و روح به سوی خدا در آن روز، رجوع آن‌ها است به سوی خدای تعالی در هنگامی که همه
عالم به سوی او بر می‌گردند، چون روز قیامت روزی است که اسباب و وسائط از بین می‌رود و روابط بین آن‌ها و بین مسبباتشان مرتفع می‌گردد و ملائکه، که وسائط موکل بر امور عالم و حوادث هستی‌اند هنگامی که سببیت بین اسباب و مسببات قطع گردد و آن را خداوند زایل گرداند و همه به سوی او برگردند آن‌ها نیز بر می‌گردند و به معارج خود عروج می‌کنند.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تَعْرُجُ»، ج۳، ص۱۳۶-۱۳۷.
