تَذْرُوه (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَذْرُوه: (تَذْرُوهُ الرِّیاحُ)«تَذْرُوه» از مادّه
«ذرو» به معنای پراکنده ساختن است.
(وَاضْرِبْ لَهُم مَّثَلَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا كَمَاء أَنزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الْأَرْضِ فَأَصْبَحَ هَشِيمًا تَذْرُوهُ الرِّيَاحُ وَكَانَ اللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ مُّقْتَدِرًا) (ای
پیامبر! زندگی دنیا را برای آنان به آبی تشبیه کن که از
آسمان فرو می‌فرستیم؛ و بوسیله آن، گیاهان زمین سرسبز می‌شود و درهم فرو می‌رود. امّا بعد از مدتی می‌خشکد؛ به گونه‌ای که بادها آن را به هر سو پراکنده می‌کند؛ و
خداوند بر همه چیز تواناست.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه
تذروه از ذرأ به معناى تفريق و جدا كردن است. بعضى گفته‌اند: به معناى آوردن و بردن است (مانند گياه شكسته و خشكى كه بادها از اين طرف به آن طرفش مى‌برند).
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تَذْرُوه»، ج۲، ۸۶.
