تَحاوُر (لغاتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَحاوُر: (اللَّهُ یَسْمَعُ تَحاوُرَکُمآ)«تَحاوُر» از مادّه
«حور» (بر وزن غور) به معنای مراجعه در
سخن یا در
اندیشه است
و
«محاوره» به گفتگوهای طرفینی اطلاق میشود.
(قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّتِي تُجَادِلُكَ فِي زَوْجِهَا وَتَشْتَكِي إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ يَسْمَعُ تَحَاوُرَكُمَا إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ) (
خداوند سخن آن زن را که درباره همسرش با تو گفتگو میکرد و به خداوند شکایت مینمود شنید و تقاضای او را اجابت کرد؛ خداوند گفتگوی شما را با هم و اصرار آن زن را درباره حل مشکلش میشنید؛ به یقین خداوند شنوا و بیناست.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان میفرماید: کلمه تحاور به معنای مراجعه به یکدیگر در سخن گفتن است، که آن را محاوره نیز میگویند. وقتی گفته میشود حاوره، محاورة معنایش این است که فلانی با فلان کسی گفتگو کرد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تَحاوُر»، ص۱۲۱.