تَتَجافی (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَتَجافی: (تَتَجافی جُنُوبُهُمْ)«تَتَجافی» از مادّه
«جفا» در اصل به معنای برداشتن و دور ساختن است.
(تَتَجَافَى جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفًا وَ طَمَعًا وَ مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ) (پهلوهايشان از بسترها دور مى‌شود و شبانگاه به پا مى‌خيزند و رو به درگاه
خدا مى‌آورند و
پروردگار خود را با
بیم و
امید مى‌خوانند، و از آنچه به آنان روزى داده‌ايم
انفاق مى‌كنند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: این آیه معرف مؤمنین است از نظر اعمالشان، هم‌چنان که آیه قبلی معرف ایشان بود از نظر اوصاف، و بنابراین جمله
(تَتَجافی جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ) با در نظر گرفتن اینکه تجافی به معنای اجتناب و دوری است، و جنوب جمع جنب به معنی
پهلو است و مضاجع جمع مضجع به معنای رختخواب و محل استراحت است، کنایه می‌شود از اینکه
مؤمنین خواب خود را ترک می‌کنند، و به
عبادت خدا می‌پردازند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تَتَجافی»، ص۱۱۹.
