توکل (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَوَکُّل (
به فتح تاء و واو و ضم کاف مشدده) از
واژگان قرآن کریم به معنای قبول
وکالت و
اعتماد است.
تَوَکُّلبه معنای قبول وکالت و
اعتماد است.
راغب گوید: توکّل دو جور است گویند: «تَوَکَّلْتُ لفلان» یعنی قبول وکالت از او کردم و «تَوَکَّلْتُ علیه» یعنی باو
اعتماد کردم و امیدوار شدم.
در
مصباح المنیر و
غیره نیز هر دو معنی نقل شده است.
طبرسی فرموده: توکّل
به معنی اظهار عجز و
اعتماد به غیر است و توکّل علی اللّه واگذار کردن کار
به خدا و اطمینان
به تدبیر اوست.
نتیجه اینکه: توکّل چون با «علی» متعدی شود
به معنای
اعتماد و تفویض امر است.
(عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَ عَلَیْهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُتَوَکِّلُونَ) «بر
خدا اعتماد و تفویض امر کردم تفویض کنندگان کار خود را باو واگذارند.»
(وَ تَوَکَّلْ عَلَی الْعَزِیزِ الرَّحِیمِ) «کارهایت را
به عزیز رحیم واگذار کن.»
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «توکل»، ج۷، ص۲۴۰.
