تهدید کافران (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از مصادیق تهدیدشدگان که در
آیات قرآن معرفی شده‌اند،
کافران هستند.
تهدید كافران به
آتش جهنّم، از جانب خدا:
۱. «فَان لَم تَفعَلوا ولَن تَفعَلوا فَاتَّقوا النّارَ الَّتى وقودُهَا النّاسُ والحِجارَةُ اعِدَّت لِلكفِرين؛
اگر اين كار نكرديد و هرگز نخواهيد كرد از آتشي بترسيد كه
هیزم آن بدنهاي مردم (گنهكار) و سنگهاي است كه براي كافران مهيا شده است. »
۲. «والَّذينَ كَفَروا وكَذَّبوا بِايتِنا اولكَ اصحبُ النّارِ هُم فيها خلِدون؛
و كساني كه كافر شوند و آيات ما را
تکذیب كنند اهل دوزخند و همي شه در آن خواهند بود»
۳. «... ومَن كَفَرَ فَامَتّعُهُ قَليلًا ثُمَّ اضطَرُّهُ الى
عَذابِ النّارِ وبِئسَ المَصير؛
... اما به آنها كه كافر شدند بهره كمي خواهيم داد، سپس آنها را به
عذاب آتش مي‌كشانيم و چه بد سر انجامي دارند.»
۴. «انَّ الَّذينَ كَفَروا وماتوا وهُم كُفّارٌ اولكَ عَلَيهِم لَعنَةُ اللَّهِ والمَلكَةِ والنّاسِ اجمَعين• خلِدينَ فيها لايُخَفَّفُ عَنهُمُ
العَذابُ ولا هُم يُنظَرون؛
كساني كه كافر شدند و در حال كفر از دنيا رفتند، لعنت خداوند و فرشتگان و همه مردم بر آنها خواهد بود. هميشه در آن ( لعن و دوري از رحمت پروردگار) باقي ميمانند، نه در
عذاب آنان تخفيف داده مي‌شود و نه مهلتي خواهند داشت.»
۵. «... ومَن يَرتَدِد مِنكُم عَن دينِهِ فَيَمُت وهُوَ كافِرٌ فَاولكَ حَبِطَت اعملُهُم فِى الدُّنيا والأخِرَةِ واولكَ اصحبُ النّارِ هُم فيها خلِدون؛
... ولي كسي كه از آيينش برگردد، و در حال كفر بميرد، تمام اعمال نيك (گذشته) او، در دنيا و آخرت، بر باد مي‌رود، و آنان اهل دوزخند، و هميشه در آن خواهند بود.»
۶. «كَيفَ يَهدِى اللَّهُ قَومًا كَفَروا بَعدَ ايَمنِهِم وشَهِدُوا انَّ الرَّسولَ حَقٌّ ...• اولكَ جَزاؤُهُم انَّ عَلَيهِم لَعنَةَ اللَّهِ والمَلكَةِ والنّاسِ اجمَعين• خلِدينَ فيها لا يُخَفَّفُ عَنهُمُ
العَذابُ ولا هُم يُنظَرون؛
چگونه خداوند جمعيتي را هدايت ميكند كه بعد از ايمان و
گواهی به حقانيت رسول، كافر شدند؟! ... كيفر آنها، اين است كه
لعن (و طرد) خداوند و
فرشتگان و مردم همگي بر آنهاست. همواره در اين لعن (و طرد و نفرين) ميمانند، مجازاتشان تخفيف نمييابد، و به آنها مهلت داده نمي‌شود.»
۷. «انَّ الَّذينَ كَفَروا لَن تُغنِىَ عَنهُم امولُهُم ولا اولدُهُم مِنَ اللَّهِ شيًا واولكَ اصحبُ النّارِ هُم فيها خلِدون؛
كساني كه كافر شدند هرگز نميتوانند در پناه اموال و فرزندانشان از مجازات خدا در امان بمانند و آنها اصحاب دوزخند و
جاودانه در آن خواهند ماند.»
۸. «واتَّقوا النّارَ الَّتى اعِدَّت لِلكفِرين؛
و از آتشي بپرهيزيد كه براي كافران آماده شده است!»
۹. «وقَد نَزَّلَ عَلَيكُم فِى الكِتبِ ان اذا سَمِعتُم ءايتِ اللَّهِ يُكفَرُ بِها ويُستَهزَا بِها فَلا تَقعُدوا مَعَهُم حَتّى يَخوضوا فى حَديثٍ غَيرِهِ انَّكُم اذًا مِثلُهُم انَّ اللَّهَ جامِعُ المُنفِقينَ والكفِرينَ فى جَهَنَّمَ جَميعا؛
خداوند در قرآن (اين
حکم را) بر شما فرستاده كه هنگامي كه بشنويد افرادي آيات خدا را انكار و
استهزا مي‌نمايند با آنها ننشينيد تا به سخن دگري بپردازند، زيرا در اين صورت شما هم مثل آنان خواهيد بود، خداوند منافقان و كافران را همگي در دوزخ جمع ميكند.»
۱۰. «انَّ الَّذينَ كَفَروا وصَدّوا عَن سَبيلِ اللَّهِ قَد ضَلّوا ضَللًا بَعيدا• انَّ الَّذينَ كَفَروا وظَلَموا لَم يَكُنِ اللَّهُ لِيَغفِرَ لَهُم ولا لِيَهدِيَهُم طَرِيقا• الّا طَرِيقَ جَهَنَّمَ خلِدِينَ فِيها ابَدًا وكانَ ذلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسيرا؛
كساني كه كافر شدند و (مردم را) از راه خدا باز داشتند در
گمراهی دور و درازي گرفتار شده اند. كساني كه كافر شدند و ستم (به خود و ديگران) كردند هرگز خدا آنها را نخواهد بخشيد و آنها را به راه هدايت نخواهد كرد. مگر به سوي راه دوزخ! كه
جاودانه در آن خواهند ماند و اين كار براي خدا آسان است!»
۱۱. «والَّذينَ كَفَروا وكَذَّبوا بِايتِنا اولكَ اصحبُ الجَحيم؛
و كساني كه كافر شدند و آيات ما را تكذيب كردند اهل دوزخند.»
۱۲. «انَّ الَّذينَ كَفَروا لَو انَّ لَهُم ما فِى الارضِ جَميعًا ومِثلَهُ مَعَهُ لِيَفتَدوا بِهِ مِن
عَذابِ يَومِ القِيمَةِ ما تُقُبّلَ مِنهُم ولَهُم
عَذابٌ الِيم• يُريدونَ ان يَخرُجوا مِنَ النّارِ وما هُم بِخرِجينَ مِنها ولَهُم
عَذابٌ مُقيم؛
كساني كه كافر شدند اگر تمام آنچه كه روي زمين قرار دارد و همانند آن، مال آنها باشد و آنها را براي نجات از مجازات روز قيامت بدهند، از آنان پذيرفته نخواهد شد، و مجازات دردناكي خواهند داشت. آنها پيوسته ميخواهند از آتش خارج شوند ولي نميتوانند خارج شوند و براي آنها مجازات پايداري است.»
۱۳. «ما كانَ لِلمُشرِكينَ ان يَعمُروا مَسجِدَ اللَّهِ شهِدينَ عَلى انفُسِهِم بِالكُفرِ اولكَ حَبِطَت اعملُهُم وفِى النّارِ هُم خلِدون؛
مشركان حق ندارند مساجد خدا را آباد كنند در حالي كه به كفر خويش گواهي ميدهند آنها اعمالشان نابود (و بيارزش) شده و در آتش
جاودانه خواهند ماند.»
۱۴. «ومِنهُم مَن يَقولُ ائذَن لى ولا تَفتِنّى الا فِى الفِتنَةِ سَقَطوا وانَّ جَهَنَّمَ لَمُحيطَةٌ بِالكفِرين؛
بعضي از آنها ميگويند بما اجازه ده (تا در جهاد شركت نكنيم) و ما را به گناه گرفتار ساز، آگاه باشيد آنها (هم اكنون) در گناه سقوط كرده اند و جهنم كافران را احاطه كرده است!»
۱۵. «وَعَدَ اللَّهُ المُنفِقينَ والمُنفِقتِ والكُفّارَ نارَ جَهَنَّمَ خلِدينَ فيها هِىَ حَسبُهُم ولَعَنَهُمُ اللَّهُ ولَهُم
عَذابٌ مُقيم؛
خداوند به مردان و زنان منافق و كفار وعده آتش دوزخ داده،
جاودانه در آن خواهند ماند، همان براي آنها كافي است، و خدا آنها را از رحمتش دور ساخته، و
عذاب هميشگي براي آنها است.»
۱۶. «يايُّهَا النَّبِىُّ جهِدِ الكُفّارَ والمُنفِقينَ واغلُظ عَلَيهِم ومَأوهُم جَهَنَّمُ وبِئسَ المَصير؛
اي پيامبر! با كافران و منافقان
جهاد كن، و بر آنها سخت گير، جايگاهشان جهنم است و چه بد سرنوشتي دارند.»
۱۷. «... ومن يَكفُر بِهِ مِنَ الاحزابِ فَالنّارُ مَوعِدُهُ فَلا تَكُ فى مِريَةٍ مِنهُ انَّهُ الحَقُّ مِن رَبّكَ ولكِنَّ اكثَرَ النّاسِ لا يُؤمِنون؛
... و هر كس از گروههاي مختلف به او كافر شود آتش وعده گاه اوست، بنابراين ترديدي در آن نداشته باش كه آن حق است از پروردگارت ولي اكثر مردم ايمان نمي‌آورند.»
۱۸. «لِلَّذينَ استَجابوا لِرَبّهِمُ الحُسنى والَّذينَ لَم يَستَجيبوا لَهُ لَو انَّ لَهُم ما فِى الارضِ جَميعًا ومِثلَهُ مَعَهُ لَافتَدَوا بِهِ اولكَ لَهُم سوءُ الحِسابِ ومَأوهُم جَهَنَّمُ وبِئسَ المِهاد؛
براي آنها كه اجابت دعوت پروردگارشان را كردند (سرانجام و پاداش و) نتيجه نيك است، و آنها كه اجابت دعوت او را نكردند (آنچنان در وحشت
عذاب الهي فرو ميروند كه) اگر تمام آنچه روي زمين است، و همانندش، از آن آنها باشد همگي را براي رهائي از
عذاب ميدهند (ولي از آنها پذيرفته نخواهد شد) براي آنها حساب بدي است و جايگاهشان جهنم و چه بد جايگاهي است! »
۱۹. «... وعُقبَى الكفِرينَ النّار؛
... و سرانجام كافران، آتش است!»
۲۰. «عَسى رَبُّكُم ان يَرحَمَكُم وان عُدتُّم عُدنا وجَعَلنا جَهَنَّمَ لِلكفِرينَ حَصيرا؛
اميد است پروردگارتان به شما رحم كند، هر گاه برگرديد ما باز مي‌گرديم، و جهنم را زندان سخت كافران قرار داديم.»
۲۱. «... فَمَن شاءَ فَليُؤمِن ومَن شاءَ فَليَكفُر انّا اعتَدنا لِلظلِمينَ نارًا احاطَ بِهِم سُرادِقُها وان يَستَغيثوا يُغاثوا بِماءٍ كالمُهلِ يَشوِى الوُجوهَ بِئسَ الشَّرابُ وساءَت مُرتَفَقا؛
... هر كس مي‌خواهد ايمان بياورد (و اين حقيقت را پذيرا شود) و هر كس مي‌خواهد كافر گردد، ما براي ستمگران آتشي آماده كرده ايم كه سرا پرده اش آنها را از هر سو احاطه كرده است، و اگر تقاضاي آب كنند آبي براي آنها مي آورند همچون فلز گداخته كه صورتها را بريان ميكند، چه بد نوشيدني است و چه بد محل اجتماعي؟!»
۲۲. «واقتَرَبَ الوَعدُ الحَقُّ فَاذا هِىَ شخِصَةٌ ابصرُ الَّذينَ كَفَروا يوَيلَنا قَد كُنّا فى غَفلَةٍ مِن هذا بَل كُنّا ظلِمين• انَّكُم وما تَعبُدونَ مِن دونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ انتُم لَها ورِدون• لَو كانَ هؤُلاءِ ءالِهَةً ما ورَدوها وكُلٌّ فيها خلِدون• لَهُم فيها زَفيرٌ وهُم فيها لايَسمَعون؛
و وعده حق (قيامت) نزديك مي‌شود، در آن هنگام چشمهاي كافران از وحشت از حركت باز مي‌ماند (مي گويند) اي واي بر ما كه از اين در غفلت بوديم بلكه ما ستمگر بوديم. شما و آنچه غير از خدا ميپرستيد هيزم جهنم خواهيد بود و همگي در آن واردم. اگر اينها خدايان بودند هرگز وارد آن نمي‌شدند، و همه در آن
جاودانه خواهند بود. آنها در آن ناله هاي دردناك دارند، و چيزي نمي‌شنوند!»
۲۳. «فَالَّذينَ ءامَنوا وعَمِلوا الصلِحتِ لَهُم مَغفِرَةٌ ورِزقٌ كَريم• والَّذينَ سَعَوا فى ءايتِنا مُعجِزينَ اولكَ اصحبُ الجَحيم؛
آنها كه ايمان آوردند و عمل صالح انجام دادند آمرزش و روزي پر ارزشي براي آنها است. و آنها كه (براي تخريب و محو) آيات ما تلاش كردند و چنين مي‌پنداشتند كه مي‌توانند بر اراده حتمي ما غالب شوند اصحاب دوزخند.»
۲۴. «لا تَحسَبَنَّ الَّذينَ كَفَروا مُعجِزينَ فِى الارضِ ومَأوهُمُ النّارُ ولَبِئسَ المَصير؛
گمان نبر كافران مي‌توانند از چنگال مجازات الهي، در زمين فرار كنند، جايگاه آنها آتش است و چه بد جايگاهي است؟!»
۲۵. «وقالَ الَّذينَ كَفَروا لَولا نُزّلَ عَلَيهِ القُرءانُ جُملَةً وحِدَةً كَذلِكَ لِنُثَبّتَ بِهِ فُؤادَكَ ورَتَّلنهُ تَرتيلا• الَّذينَ يُحشَرونَ عَلى وُجوهِهِم الى جَهَنَّمَ اولكَ شَرٌّ مَكانًا واضَلُّ سَبيلا؛
و كافران گفتند: چرا قرآن يكجا بر او نازل نمي‌شود؟ اين بخاطر آنست كه قلب تو را محكم داريم، و آن را تدريجا بر تو خوانديم. آنها كه بر صورتهايشان به سوي جهنم محشور مي‌شوند بدترين محل را دارند و گمراه ترين افرادند!»
۲۶. «يُخرِجُ الحَىَّ مِنَ المَيّتِ ويُخرِجُ المَيّتَ مِنَ الحَىّ ويُحىِ الارضَ بَعدَ مَوتِها وكَذلِكَ تُخرَجون؛
او
زنده را از
مرده خارج ميكند، و مرده را از زنده، و زمين را بعد از
مرگ حيات مي‌بخشد، و به همين گونه روز قيامت برانگيخته مي‌شويد!»
۲۷. «انَّ اللَّهَ لَعَنَ الكفِرينَ واعَدَّ لَهُم سَعيرا• خلِدينَ فيها ابَدًا لا يَجِدونَ وليًّا ولا نَصيرا• يَومَ تُقَلَّبُ وُجوهُهُم فِى النّارِ يَقولونَ يلَيتَنا اطَعنَا اللَّهَ واطَعنَا الرَّسولا؛
خداوند كافران را لعن كرده (و از رحمت خود دور داشته) و براي آنها آتش سوزاننده اي آماده نموده است. همواره در آن تا
ابد خواهند ماند، و ولي و ياوري نخواهند يافت. در آن روز كه صورتهاي آنها در آتش (دوزخ) دگرگون خواهد شد (از كار خود پشيمان مي‌شوند و) ميگويند اي كاش خدا و پيامبر را
اطاعت كرده بوديم.»
۲۸. «والَّذينَ كَفَروا لَهُم نارُ جَهَنَّمَ لا يُقضى عَلَيهِم فَيَموتوا ولا يُخَفَّفُ عَنهُم مِن
عَذابِها كَذلِكَ نَجزى كُلَّ كَفور؛
كساني كه كافر شدند آتش دوزخ براي آنها است، هرگز فرمان مرگ آنها صادر نمي‌شود تا بميرند، و نه چيزي از عذابش از آنها تخفيف داده مي‌شود، اينگونه هر كفران كننده اي را كيفر مي‌دهيم.»
۲۹. «هذِهِ جَهَنَّمُ الَّتى كُنتُم توعَدون• اصلَوهَا اليَومَ بِما كُنتُم تَكفُرون؛
اين همان دوزخي است كه به شما وعده داده ميشد. امروز وارد آن شويد و به آتش آن بسوزيد به خاطر كفري كه داشتيد!»
۳۰. «وما خَلَقنَا السَّماءَ والارضَ وما بَينَهُما بطِلًا ذلِكَ ظَنُّ الَّذينَ كَفَروا فَوَيلٌ لِلَّذينَ كَفَروا مِنَ النّار؛
ما آسمان و زمين و آنچه را در ميان آنها است بيهوده نيافريديم، اين گمان كافران است واي بر كافران از آتش (دوزخ).»
۳۱. «واذا مَسَّ الانسنَ ضُرٌّ دَعا رَبَّهُ مُنيبًا الَيهِ ثُمَّ اذا خَوَّلَهُ نِعمَةً مِنهُ نَسِىَ ما كانَ يَدعوا الَيهِ مِن قَبلُ وجَعَلَ لِلَّهِ اندادًا لِيُضِلَّ عَن سَبيلِهِ قُل تَمَتَّع بِكُفرِكَ قَليلًا انَّكَ مِن اصحبِ النّار؛
هنگامي كه انسان را زياني رسد پروردگار خود را مي‌خواند، و به سوي او باز مي‌گردد، اما هنگامي كه نعمتي از خود به او عطا كند آنچه را به خاطر آن قبلا خدا را مي‌خواند به فراموشي مي‌سپرد، و براي خداوند شبيه هائي قرار مي‌دهد، تا مردم را از راه او منحرف سازد، بگو چند روزي از كفرت بهره گير كه از اصحاب دوزخي!»
۳۲. «وكَذلِكَ حَقَّت كَلِمَتُ رَبّكَ عَلَى الَّذينَ كَفَرُواانَّهُم اصحبُ النّار؛
اينگونه فرمان پروردگارت در مورد كساني كه كافر شدند مسلم شده كه آنها همه اهل دوزخند.»
۳۳. «قالواْ رَبَّنا امَتَّنا اثنَتَينِ واحيَيتَنا اثنَتَينِ فَاعتَرَفنا بِذُنوبِنا فَهَل الى خُروجٍ مِن سَبيل؛
آنها ميگويند: پروردگارا! ما را دو بار ميراندي و دو بار زنده كردي، اكنون به گناهان خود معترفيم، آيا راهي براي خارج شدن (از دوزخ) وجود دارد؟!»
۳۴. «ويَومَ يُعرَضُ الَّذينَ كَفَروا عَلَى النّارِ الَيسَ هذا بِالحَقّ قالوا بَلى ورَبّنا قالَ فَذوقُوا
العَذابَ بِما كُنتُم تَكفُرون؛
روزي را به يادآور كه كافران را بر آتش عرضه مي‌دارند (و به آنها گفته مي‌شود) آيا اين حق نيست ؟ ميگويند: آري، به پروردگار ما سوگند (كه حق است، در اين هنگام) مي‌گويد: پس
عذاب را به خاطر كفرتان بچشيد!»
۳۵. «... والَّذينَ كَفَروا يَتَمَتَّعونَ ويَأكُلونَ كَما تَأكُلُ الانعمُ والنّارُ مَثوًى لَهُم؛
... در حالي كه كافران از متاع زودگذر دنيا بهره مي‌گيرند و همچون چهارپايان مي‌خورند و سرانجام آتش دوزخ جايگاه آنهاست.»
۳۶. «مَنّاعٍ لِلخَيرِ مُعتَدٍ مُريب؛
آن كسي كه شديدا مانع خير است، متجاوز است، و در شك و ترديد (حتي ديگران را به ترديد مي‌افكند).»
۳۷. «فَوَيلٌ يَومَذٍ لِلمُكَذّبين• الَّذينَ هُم فى خَوضٍ يَلعَبون• يَومَ يُدَعّونَ الى نارِ جَهَنَّمَ دَعًّا• هذِهِ النّارُ الَّتى كُنتُم بِها تُكَذّبون؛
واي در آن روز بر تکذيب کنندگان، همانها که در سخنان باطل به بازي مشغولند! در آن روز که آنها را بزور به سوي آتش دوزخ مي رانند! (به آنها مي گويند:) اين همان آتشي است که آن را انکار مي کرديد!»
۳۸. «... والَّذينَ كَفَروا وكَذَّبوا بِايتِنا اولكَ اصحبُ الجَحيم؛
كساني كه به خدا و رسولانش ايمان آوردند آنها
صدیقین، و شهداء نزد پروردگارشان هستند، بر آنها است پاداش (اعمال)شان، و نور (ايمان)شان، و كساني كه كافر شدند و آيات ما را تكذيب كردند اصحاب دوزخند.»
۳۹. «والَّذينَ كَفَروا وكَذَّبوا بِايتِنا اولكَ اصحبُ النّارِ خلِدينَ فيها وبِئسَ المَصير؛
اما كساني كه كافر شدند و آيات ما را تكذيب كردند آنها اصحاب دوزخند، و
جاودانه در آن ميمانند، و سرانجام آنها سرانجام بدي است.»
۴۰. «يايُّهَا النَّبىُّ جهِدِ الكُفّارَ والمُنفِقينَ واغلُظ عَلَيهِم ومَأوهُم جَهَنَّمُ وبِئسَ المَصير؛
اي پيامبر! با كفار و
منافقین پيكار كن و بر آنها سخت بگير، جايگاهشان جهنم است و بد جايگاهي است.»
۴۱. «انّا اعتَدنا لِلكفِرينَ سَلسِلًا واغللًا وسَعيرا؛
ما براي كافران زنجيرها و غلها و شعله هاي سوزان آماده كرده ايم.»
۴۲. «انَّ الَّذينَ كَفَروا مِن اهلِ الكِتبِ والمُشرِكينَ فى نارِ جَهَنَّمَ خلِدينَ فيها اولكَ هُم شَرُّ البَريَّة؛
كافران از اهل كتاب و مشركان در دوزخند،
جاودانه در آن ميمانند، آنها بدترين مخلوقاتند.»
هشدار كافران به
عذاب سخت، از سوى
خداوند:
۱. «هَل‌يَنظُرونَ الّا ان يَأتِيَهُمُ اللَّهُ فى ظُلَلٍ مِنَ الغَمامِ والمَلكَةُ وقُضِىَ الامرُ والَى اللَّهِ تُرجَعُ الامور؛
آيا (پيروان فرمان شيطان، پس از اين همه نشانه ها و برنامه هاي روشن) انتظار دارند كه خداوند و فرشتگان، در سايه هائي از ابرها به سوي آنان بيايند (و دلايل تازهاي در اختيارشان بگذارند؟! با اينكه چنين چيزي محال است!) و همه چيز انجام شده، و همه كارها به سوي خدا باز مي‌گردد.»
۲. «... انَّ الَّذينَ كَفَروا بِايتِ اللَّهِ لَهُم
عَذابٌ شَديدٌ واللَّهُ عَزيزٌ ذو انتِقام؛
... كساني كه به آيات خدا كافر شدند، كيفر شديدي دارند، و خداوند (براي كيفر بدكاران و كافران لجوج،) توانا و صاحب انتقام است.»
۳. «انَّ الَّذينَ يَكفُرونَ بِايتِ اللَّهِ ... فَبَشّرهُم
بِعَذابٍ اليم؛
كساني كه نسبت به آيات خدا كفر مي‌ورزند ... به كيفر دردناك (الهي) بشارت ده!»
۴. «فَامَّا الَّذينَ كَفَروا فَاعَذّبُهُم
عَذابًا شَديدًا فِى الدُّنيا والأخِرَةِ وما لَهُم مِن نصِرين؛
اما آنها كه كافر شدند، (و پس از شناختن حق، آن را انكار كردند،) در دنيا و آخرت، آنان را مجازات دردناكي خواهم كرد، و براي آنها، ياوراني نيست.»
۵. «انَّ الَّذينَ كَفَروا وماتوا وهُم كُفّارٌ فَلَن يُقبَلَ مِن احَدِهِم مِل‌ءُ الارضِ ذَهَبًا ولَوِ افتَدى بِهِ اولكَ لَهُم
عَذابٌ اليمٌ وما لَهُم مِن نصِرين؛
كساني كه كافر شدند و در حال كفر از دنيا رفتند، اگر چه در روي زمين پر از طلا باشد، و آن را به عنوان
فدیه (و
کفاره اعمال بد خويش) بپردازند، هرگز از هيچ يك آنها قبول نخواهد شد، و براي آنان، مجازات دردناك است، و ياوراني ندارند.»
۶. «يَومَ تَبيَضُّ وُجوهٌ وتَسوَدُّ وُجوهٌ فَامَّا الَّذينَ اسوَدَّت وُجوهُهُم اكَفَرتُم بَعدَ ايمنِكُم فَذوقوا
العَذابَ بِما كُنتُم تَكفُرون؛
(آن
عذاب عظيم) روزي خواهد بود كه چهره هايي
سفید، و چهره هايي
سیاه مي‌گردد، اما آنها كه صورتهايشان سياه شده، (به آنها گفته مي‌شود:) آيا بعد از ايمان (و
اخوت و برادري در سايه آن) كافر شديد؟ پس بچشيد
عذاب را، به سبب آنچه كفر مي‌ورزيديد! »
۷. «ولا يَحزُنكَ الَّذينَ يُسرِعونَ فِى الكُفرِ انَّهُم لَن يَضُرُّوا اللَّهَ شيًا يُريدُ اللَّهُ الَّا يَجعَلَ لَهُم حَظًّا فِى الأخِرَةِ ولَهُم
عَذابٌ عَظيم• انَّ الَّذينَ اشتَرَوُا الكُفرَ بِالايمنِ لَن يَضُرُّوا اللَّهَ شيًا ولَهُم
عَذابٌ اليم• ولا يَحسَبَنَّ الَّذينَ كَفَرُوا انَّما نُملى لَهُم خَيرٌ لِانفُسِهِم انَّما نُملى لَهُم لِيَزدادُوا اثمًا ولَهُم
عَذابٌ مُهِين؛
كساني كه در راه كفر،
شتاب ميكنند، تو را
غمگین نسازند! به
یقین، آنها هرگز زياني به خداوند نمي‌رسانند. (بعلاوه) خدا مي‌خواهد (آنها را به حال خود واگذارد و در نتيجه،) بهره اي براي آنها در آخرت قرار ندهد. و براي آنها مجازات بزرگي است. (آري،) كساني كه ايمان را دادند و كفر را خريداري كردند، هرگز به خدا زياني نمي‌رسانند، و براي آنها، مجازات دردناكي است! آنها كه كافر شدند، (و راه
طغیان پيش گرفتند،) تصور نكنند اگر به آنان مهلت مي‌دهيم، به سودشان است! ما به آنان مهلت مي‌دهيم فقط براي اينكه بر گناهان خود بيفزايند؛ و براي آنها،
عذاب خواركننده اي (آماده شده) است!»
۸. «ولَيسَتِ التَّوبَةُ لِلَّذينَ يَعمَلونَ السَّيّاتِ حَتّى اذا حَضَرَ احَدَهُمُ المَوتُ قالَ انّى تُبتُ النَ ولَا الَّذينَ يَموتونَ وهُم كُفّارٌ اولكَ اعتَدنا لَهُم
عَذابًا اليما؛
و براي كساني كه كارهاي بد را انجام ميدهند، و هنگامي كه مرگ يكي از آنها فرا برسد مي گويد الان توبه كردم، توبه نيست و نه براي كساني كه در حال كفر از دنيا ميروند، اينها كساني هستند كه
عذاب دردناكي براي آنها فراهم كرده ايم.»
۹. «فَكَيفَ اذا جِئنا مِن كُلّ امَّةٍ بِشَهيدٍ وجِئنا بِكَ عَلى هؤُلاءِ شَهيدا• يَومَذٍ يَوَدُّ الَّذينَ كَفَروا وعَصَوُا الرَّسولَ لَو تُسَوّى بِهِمُ الارضُ ولا يَكتُمونَ اللَّهَ حَديثا؛
حال آنها چگونه است، آن روزي كه از هر امتي،و گواهي (بر اعمالشان) مي‌آوريم، و تو را نيز بر آنان گواه خواهيم آورد؟ در آن روز، آنها كه كافر شدند و با پيامبر (ص) بمخالفت برخاستند، آرزو ميكنند كه اي كاش (خاك بودند، و) خاك آنها نيز با زمينهاي اطراف يكسان ميشد (و بكلي محو و فراموش مي‌شدند). در آن روز، (با آن همه گواهان)، سخني را نميتوانند از خدا پنهان كنند.»
۱۰. «انَّ الَّذينَ يَكفُرونَ بِاللَّهِ ورُسُلِهِ ويُريدونَ ان يُفَرّقوا بَينَ اللَّهِ ورُسُلِهِ ويَقولونَ نُؤمِنُ بِبَعضٍ ...• اولكَ هُمُ الكفِرونَ حَقًّا واعتَدنا لِلكفِرينَ
عَذابًا مُهينا؛
كساني كه خدا و پيامبران او را انكار ميكنند و ميخواهند در ميان آنها تبعيض قائل شوند، و ميگويند به بعضي ايمان داريم ... آنها كافران حقيقي اند و براي كافران مجازات توهين آميزي فراهم ساخته ايم.»
۱۱. «واخذِهِمُ الرّبوا وقَد نُهوا عَنهُ واكلِهِم امولَ النّاسِ بِالبطِلِ واعتَدنا لِلكفِرينَ مِنهُم
عَذابًا اليما؛
و (همچنين) به خاطر رباخواري در حالي كه از آن نهي شده بودند و خوردن اموال مردم به باطل، و براي كافران آنها
عذاب دردناكي آماده كرده ايم.»
۱۲. «يايُّهَا الرَّسولُ لا يَحزُنكَ الَّذينَ يُسرِعونَ فِى الكُفرِ ... اولكَ الَّذينَ لَم يُرِدِ اللَّهُ ان يُطَهّرَ قُلوبَهُم لَهُم فِى الدُّنيا خِزىٌ ولَهُم فِى الأخِرَةِ
عَذابٌ عَظيم؛
اي فرستاده (خدا) آنها كه در مسير كفر بر يكديگر سبقت مي‌جويند تو را اندوهگين نكنند... آنها كساني هستند كه خدا نخواسته دلهايشان را پاك كند، در دنيا رسوائي و در آخرت مجازات بزرگ نصيب آنان خواهد شد.»
۱۳. «فَمَن اظلَمُ مِمَّنِ افتَرى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا اوكَذَّبَ بِايتِهِ اولكَ يَنالُهُم نَصيبُهُم مِنَ الكِتبِ حَتّى اذا جاءَتهُم رُسُلُنا يَتَوَفَّونَهُم قالوا اينَ ما كُنتُم تَدعونَ مِن دونِ اللَّهِ قالوا ضَلّوا عَنّا وشَهِدوا عَلى انفُسِهِم انَّهُم كانوا كفِرين• قالَ ادخُلوا فى امَمٍ قَد خَلَت مِن قَبلِكُم مِنَ الجِنّ والانسِ فِى النّارِ كُلَّما دَخَلَت امَّةٌ لَعَنَت اختَها حَتّى اذا ادّارَكوا فيها جَميعًا قالَت اخرهُم لِاولهُم رَبَّنا هؤُلاءِ اضَلّونا فَاتِهِم
عَذابًا ضِعفًا مِنَ النّارِ قالَ لِكُلّ ضِعفٌ ولكِن لا تَعلَمون؛
چه كسي ستمكارتر است از آنها كه بر خدا دروغ مي‌بندند يا آيات او را تكذيب مي‌نمايند؟ آنها نصيبشان را از آنچه مقدر شده (از نعمتها و مواهب اين جهان) مي‌برند تا زماني كه فرستادگان ما (فرشتگان قبض ارواح) به سراغ آنها روند و جانشان را بگيرند از آنها مي‌پرسند: كجا هستند معبودهائي كه غير از خدا مي‌خوانديد؟ (چرا به ياري شما نمي‌آيند؟) ميگويند آنها (همه) گم شدند (و از ما دور گشتند) و بر ضد خود گواهي ميدهند كه كافر بودند!(خداوند به آنها) مي‌گويد: داخل شويد در صف گروه هاي مشابه خود از جن و انس در آتش، هر زمان گروهي وارد مي‌شوند گروه ديگر را لعن ميكنند تا همگي با ذلت در آن قرار گيرند (در اين هنگام) گروه پيروان درباره پيشوايان خود ميگويند: خداوندا! اينها بودند كه ما را گمراه ساختند پس كيفر آنها را از آتش دو برابر كن (كيفري براي گمراهيشان و كيفري به خاطر گمراه ساختن ما) مي‌گويد براي هر كدام (از شما)
عذاب مضاعف است ولي نمي‌دانيد (زيرا پيروان نيز اگر گرد پيشوايان ستمگر و گمراه را نگرفته بودند آنها قدرتي بر اغواي دگران نمي‌داشتند).»
۱۴. «واذ يَمكُرُ بِكَ الَّذينَ كَفَروا لِيُثبِتوكَ او يَقتُلوكَ او يُخرِجوكَ ويَمكُرونَ ويَمكُرُ اللَّهُ واللَّهُ خَيرُ المكِرين؛
(به خاطر بياور) هنگامي را كه كافران نقشه مي‌كشيدند كه تو را به زندان بيفكنند، يا به قتل برسانند، و يا (از مكه) خارج سازند، آنها چاره مي‌انديشيدند (و تدبير مي‌كردند) و خداوند هم تدبير مي‌كرد و خدا بهترين چاره‌جويان (و مديران) است.»
۱۵. «... سَيُصيبُ الَّذينَ كَفَروا مِنهُم
عَذابٌ اليم؛
... به زودي كساني را كه از آنها كافر شدند (و معذور نبودند)
عذاب دردناكي خواهد رسيد.»
۱۶. «... والَّذينَ كَفَروا لَهُم شَرابٌ مِن حَميمٍ
وعَذابٌ اليمٌ بِما كانوا يَكفُرون؛
... و براي كساني كه كافر شدند
نوشیدنی از
مایع سوزان است و
عذاب دردناكي بخاطر آنكه كفر مي‌ورزيدند.»
۱۷. «... ولَن قُلتَ انَّكُم مَبعوثونَ مِن بَعدِ المَوتِ لَيَقولَنَّ الَّذينَ كَفَروا ان هذا الّا سِحرٌ مُبين• ولَن اخَّرنا عَنهُمُ
العَذابَ الى امَّةٍ مَعدودَةٍ لَيَقولُنَّ ما يَحبِسُهُ الا يَومَ يَأتيهِم لَيسَ مَصروفًا عَنهُم وحاقَ بِهِم ما كانوا بِهِ يَستَهزِءون؛
او كسي است كه آسمانها و زمين را در شش روز (شش دوران) آفريد و عرش (قدرت) او بر آب قرار داشت، (بخاطر اين آفريد) تا شما را آزمايش كند تا كداميك عملتان بهتر است و اگر بگوئي شما بعد از مرگ برانگيخته مي‌شويد مسلما كافران ميگويند اين سحر آشكاري است! و اگر مجازات را تا زمان محدود از آنها به تاخير اندازيم (از روي استهزا) ميگويند چه چيز مانع آن شده؟! آگاه باشيد آن روز كه به سراغشان مي‌آيد هيچ چيز مانع آن نخواهد بود و آنچه را مسخره مي‌كردند دامنشان را مي‌گيرد!»
۱۸. «ويَستَعجِلونَكَ بِالسَّيّئَةِ قَبلَ الحَسَنَةِ وقَد خَلَت مِن قَبلِهِمُ المَثُلتُ وانَّ رَبَّكَ لَذو مَغفِرَةٍ لِلنّاسِ عَلى ظُلمِهِم وانَّ رَبَّكَ لَشَديدُ العِقاب؛
آنها پيش از حسنه (و رحمت) از تو تقاضاي تعجيل سيئه (و
عذاب) ميكنند با اينكه قبل از آنها بلاهاي عبرتانگيز نازل شده، و پروردگار تو نسبت به مردم با اينكه ظلم ميكنند داراي مغفرت است و هم پروردگارت
عذاب شديد دارد.»
۱۹. «وان ما نُرِيَنَّكَ بَعضَ الَّذى نَعِدُهُم او نَتَوَفَّيَنَّكَ فَانَّما عَلَيكَ البَلغُ وعَلَينَا الحِساب• اوَ لَم يَرَوا انّا نَأتِى الارضَ نَنقُصُها مِن اطرافِها واللَّهُ يَحكُمُ لا مُعَقّبَ لِحُكمِهِ وهُوَ سَريعُ الحِساب• ... وسَيَعلَمُ الكُفرُ لِمَن عُقبَى الدّار؛
و اگر پاره اي از مجازاتها را كه به آنها وعده داده ايم به تو نشان دهيم يا (پيش از فرا رسيدن اين مجازاتها) تو را بميرانيم، در هر حال تو فقط مامور ابلاغ هستي و حساب (آنها) بر ماست! آيا نديدند كه ما پيوسته از اطراف (و جوانب) زمين كم ميكنيم (جامعه ها، تمدنها و دانشمندان تدريجا از ميان ميروند) و خداوند حكومت ميكند و هيچكس را ياراي جلوگيري يا رد احكام او نيست، و او سريع الحساب است. كساني كه پيش از آنها طرحها و نقشه ها كشيدند ولي تمام طرحها و نقشه ها از آن خداست از كار هر كس آگاه است و به زودي كفار مي‌دانند سرانجام (نيك و بد) در سراي ديگر از آن كيست!»
۲۰. «... وويلٌ لِلكفِرينَ مِن
عَذابٍ شَديد؛
... واي بر كافران از مجازات شديد.»
۲۱. «وقالَ الَّذينَ كَفَروا لِرُسُلِهِم لَنُخرِجَنَّكُم مِن ارضِنا او لَتَعودُنَّ فى مِلَّتِنا فَاوحى الَيهِم رَبُّهُم لَنُهلِكَنَّ الظلِمين؛
كساني كه كافر شدند به پيامبران خود گفتند ما قطعا شما را از سرزمين خود اخراج خواهيم كرد، مگر اينكه به آئين ما بازگرديد، در اينحال پروردگارشان به آنها وحي فرستاد كه من ظالمان را هلاك مي‌كنم.»
۲۲. «ويَومَ نَبعَثُ مِن كُلّ امَّةٍ شَهيدًا ثُمَّ لا يُؤذَنُ لِلَّذينَ كَفَروا ولا هُم يُستَعتَبون• واذا رَءَا الَّذينَ ظَلَمُوا
العَذابَ فَلا يُخَفَّفُ عَنهُم ولا هُم يُنظَرون؛
بخاطر بياوريد روزي را كه از هر امتي گواهي بر آنها مبعوث ميكنيم، سپس به كافران اجازه (سخن گفتن) داده نمي‌شود (چرا كه دست و پا و گوش و چشم حتي پوست تن آنها گواهي ميدهند) و توانائي بر رضايت طلبيدن (و تقاضاي) عفو ندارند. هنگامي كه ظالمان
عذاب را ببينند نه به آنها تخفيف داده مي‌شود، و نه مهلت.»
۲۳. «الَّذينَ كَفَروا وصَدّوا عَن سَبيلِ اللَّهِ زِدنهُم
عَذابًا فَوقَ
العَذابِ بِما كانوا يُفسِدون؛
آنها كه كافر شدند و (مردم را) از راه خدا باز داشتند
عذابي بر عذابشان بخاطر فسادي كه مي‌كردند مي‌افزائيم.»
۲۴. «وانَّ الَّذينَ لا يُؤمِنونَ بِالأخِرَةِ اعتَدنا لَهُم
عَذابًا اليما؛
و اينكه آنها به قيامت ايمان نمي‌آورند
عذاب دردناكي برايشان آماده ساخته ايم.»
۲۵. «... ومَن يُضلِل فَلَن تَجِدَ لَهُم اولِياءَ مِن دونِهِ ونَحشُرُهُم يَومَ القِيمَةِ عَلى وُجوهِهِم عُميًا وبُكمًا وصُمًّا مَأوهُم جَهَنَّمُ كُلَّما خَبَت زِدنهُم سَعيرا• ذلِكَ جَزاؤُهُم بِانَّهُم كَفَروا بِايتِنا وقالوا اءِذا كُنّا عِظمًا ورُفتًا اءِنّا لَمَبعوثونَ خَلقًا جَديدا؛
هر كس را خدا هدايت كند هدايت يافته واقعي او است، و هر كس را او (به خاطر اعمالش) گمراه سازد هاديان و سرپرستاني جز خدا براي او نخواهي يافت، و روز قيامت آنها را بر صورتهايشان محشور ميكنيم در حالي كه نابينا و گنگ و كرند، جايگاهشان دوزخ است و هر زمان آتش آن فرونشيند، شعله تازه اي بر آنها مي‌افزائيم. اين كيفر آنهاست به خاطر اينكه به آيات ما كافر شدند، و گفتند آيا هنگامي كه ما استخوانهاي پوسيده و خاكهاي پراكنده ميشويم آيا بار ديگر آفرينش تازه اي خواهيم يافت؟!»
۲۶. «اسمِع بِهِم وابصِر يَومَ يَأتونَنا لكِنِ الظلِمونَ اليَومَ فى ضَللٍ مُبين؛
چه گوشهاي شنوا و چه چشمهاي بينائي (در آنروز) كه نزد ما مي‌آيند پيدا ميكنند؟ ولي اين ستمگران امروز در گمراهي آشكارند.»
۲۷. «قُل كُلٌّ مُتَرَبّصٌ فَتَرَبَّصوا فَسَتَعلَمونَ مَن اصحبُ الصّرطِ السَّوِىّ ومَنِ اهتَدى؛
بگو همه (ما و شما) در انتظاريم (ما در انتظار وعده پيروزي بر شما هستيم و شما در انتظار شكست ما) حال چنين است انتظار بكشيد اما به زودي ميدانيد چه كسي از اصحاب صراط مستقيم است و چه كسي هدايت يافته است.»
۲۸. «ولَايَزالُ الَّذينَ كَفَروا فى مِريَةٍ مِنهُ حَتّى تَأتِيَهُمُ السّاعَةُ بَغتَةً اويَأتِيَهُم
عَذابُ يَومٍ عَقِيم• المُلكُ يَومَذٍ لِلَّهِ يَحكُمُ بَينَهُم ...؛
كافران همواره در باره قرآن در شكند تا روز قيامت ناگهاني فرا رسد، يا
عذاب روز عقيم (روزي كه قادر بر جبران نيستند) به سراغشان بيايد. حكومت و فرمانروائي در آن روز از آن خدا است، و بين آنها حكم مي‌فرمايد....»
۲۹. «وقالَ الَّذينَ لا يَرجونَ لِقاءَنا لَولَا انزِلَ عَلَينَا المَلكَةُ او نَرى رَبَّنا لَقَدِ استَكبَروا فى انفُسِهِم وعَتَو عُتُوًّا كَبيرا• يَومَ يَرَونَ المَلكَةَ لا بُشرى يَومَذٍ لِلمُجرِمينَ ويَقولونَ حِجرًا مَحجورا؛
و آنها كه اميدي به لقاي ما ندارند (و رستاخيز را انكار ميكنند) ميگويند: چرا فرشتگان بر ما نازل نمي‌شوند؟ و يا پروردگارمان را با چشم خود نمي‌بينيم ؟ آنها درباره خود تكبر ورزيدند و طغيان بزرگي كردند. (آنها به آرزوي خود مي‌رسند) اما روزي كه فرشتگان را مي‌بينند روز بشارت مجرمان نخواهد بود! (بلكه روز مجازات و كيفر آنان است) و ميگويند ما را امان دهيد ما را معاف داريد.»
۳۰. «انَّ الَّذينَ لا يُؤمِنونَ بِالأخِرَةِ زَيَّنّا لَهُم اعملَهُم فَهُم يَعمَهون• اولكَ الَّذينَ لَهُم سوءُ
العَذابِ وهُم فِى الأخِرَةِ هُمُ الاخسَرون؛
كساني كه ايمان به آخرت ندارند اعمال (سوء) آنها را براي آنان زينت مي‌دهيم به طوري كه آنها سرگردان مي‌شوند. آنها كساني هستند كه
عذاب بد (و دردناك) براي آنها است و آنها در آخرت زيانكارترين مردمند.»
۳۱. «والَّذينَ كَفَروا بِايتِ اللَّهِ ولِقاهِ اولكَ يَسوا مِن رَحمَتى واولكَ لَهُم
عَذابٌ اليم؛
كساني كه به آيات خدا و لقاي او كافر شدند از
رحمت من ماءيوسند، و براي آنها
عذاب دردناكي است.»
۳۲. «وامَّا الَّذينَ كَفَروا وكَذَّبوا بِايتِنا ولِقاىِ الأخِرَةِ فَاولكَ فِى
العَذابِ مُحضَرُون؛
و اما آنها كه به آيات ما و لقاي آخرت كافر شدند در
عذاب الهي احضار مي‌شوند.»
۳۳. «ومَن كَفَرَ فَلا يَحزُنكَ كُفرُهُ الَينا مَرجِعُهُم فَنُنَبّئُهُم بِما عَمِلوا انَّ اللَّهَ عَليمٌ بِذاتِ الصُّدور• نُمَتّعُهُم قَليلًا ثُمَّ نَضطَرُّهُم الى
عَذابٍ غَليظ؛
و كسي كه كافر شود كفر او تو را غمگين نسازد، بازگشت همه آنها به سوي ما است، و ما آنها را از اعمالي كه انجام داده اند (و نتايج شوم آن) آگاه خواهيم ساخت، خداوند از آنچه در درون سينه ها است آگاه است. ما كمي از متاع دنيا را در اختيار آنان مي‌گذاريم سپس آنها را مجبور به تحمل
عذاب شديد ميكنيم.»
۳۴. «والَّذينَ سَعَو فى ءايتِنا مُعجِزينَ اولكَ لَهُم
عَذابٌ مِن رِجزٍ اليم؛
كساني كه سعي در (تكذيب) آيات ما داشتند و گمان كردند مي‌توانند از حوزه قدرت ما بگريزند
عذابي بد و دردناك خواهند داشت.»
۳۵. «والَّذينَ يَسعَونَ فى ءايتِنا مُعجِزينَ اولكَ فِى
العَذابِ مُحضَرون؛
و آنها كه براي انكار و ابطال آيات ما تلاش ميكنند و ميپندارند از چنگال قدرت ما فرار خواهند كرد در
عذاب (الهي) احضار مي‌شوند. »
۳۶. «الَّذينَ كَفَروا لَهُم
عَذابٌ شَديدٌ والَّذينَ ...؛
كساني كه راه كفر پيش گرفتند: بهره آنها
عذاب شديد است، و آنها كه ....»
۳۷. «وان يُكَذّبوكَ فَقَد كَذَّبَ الَّذينَ مِن قَبلِهِم جاءَتهُم رُسُلُهُم بِالبَيّنتِ وبِالزُّبُرِ وبِالكِتبِ المُنير• ثُمَّ اخَذتُ الَّذينَ كَفَروا فَكَيفَ كانَ نَكير؛
هر گاه تو را تكذيب كنند (عجب نيست) كساني كه پيش از آنها بودند (نيز پيامبران خود را) تكذيب كردند، آنها با دلائل روشن و كتابهاي پند و موعظه و كتب آسماني روشنگر (مشتمل بر معارف و احكام) به سراغ آنها آمدند (اما كوردلان ايمان نياوردند). سپس من كافران را (بعد از اتمام حجت) گرفتم (و سخت مجازات كردم) مجازات من نسبت به آنها چگونه بود؟!»
۳۸. «فَكَفَروا بِهِ فَسَوفَ يَعلَمون• وابصِرهُم فَسَوفَ يُبصِرون• افَبِعَذابِنا يَستَعجِلون• وابصِر فَسَوفَ يُبصِرون؛
(اما هنگامي كه اين كتاب بزرگ آسماني بر آنها نازل شد) آنها به آن كافر شدند ولي بزودي نتيجه كار خود را خواهند دانست. و وضع آنها را بنگر (چه بي‌محتوا است) اما به زودي آنها (محصول اعمال خود را) مي‌بينند. آيا آنها براي
عذاب ما
عجله ميكنند؟! و وضع كارشان را ببين، آنها نيز به زودي (محصول اعمال خود را) مي‌بينند.»
۳۹. «اءُنزِلَ عَلَيهِ الذّكرُ مِن بَينِنا بَل هُم فى شَكٍّ مِن ذِكرى بَل لَمّا يَذوقوا
عَذاب؛
آيا از ميان همه ما، قرآن تنها بر او (محمد) نازل شده ؟، آنها در حقيقت در اصل وحي من ترديد دارند بلكه آنها هنوز
عذاب الهي را نچشيده اند (كه اينچنين گستاخانه سخن ميگويند).»
۴۰. «الَيسَ اللَّهُ بِكافٍ عَبدَهُ ويُخَوّفونَكَ بِالَّذينَ مِن دونِهِ ومَن يُضلِلِ اللَّهُ فَما لَهُ مِن هاد• ومَن يَهدِ اللَّهُ فَما لَهُ مِن مُضِلّ الَيسَ اللَّهُ بِعَزيزٍ ذِى انتِقام؛
آيا خداوند براي (نجات و حفظ) بنده اش كافي نيست ؟ اما آنها تو را از غير او مي‌ترسانند، و هر كس را خداوند گمراه كند هيچ هدايت كننده اي ندارد. و هر كس را خدا هدايت كند هيچ گمراه كننده اي نخواهد داشت، آيا خداوند قادر و صاحب انتقام نيست؟»
۴۱. «افَلَم يَسيروا فِى الارضِ فَيَنظُروا كَيفَ كانَ عقِبَةُ الَّذينَ مِن قَبلِهِم كانوا اكثَرَ مِنهُم واشَدَّ قُوَّةً وءاثارًا فِى الارضِ فَما اغنى عَنهُم ما كانوا يَكسِبون؛
آيا آنها روي زمين سير نكردند تا ببينند عاقبت كساني كه پيش از آنها بودند چه شد؟ همانها كه نفراتشان از اينها بيشتر، و قوت و آثارشان در زمين فزونتر بود، هرگز آنچه را به دست مي‌آوردند نتوانست آنها را (در برابر
عذاب الهي) بينياز سازد.»
۴۲. «قُل انَّما انا بَشَرٌ مِثلُكُم يوحى الَىَّ انَّما الهُكُم الهٌ وحِدٌ فَاستَقيموا الَيهِ واستَغفِروهُ وويلٌ لِلمُشرِكين• الَّذينَ لا يُؤتونَ الزَّكوةَ وهُم بِالأخِرَةِ هُم كفِرون؛
بگو من فقط انساني مثل شما هستم كه اين حقيقت بر من وحي مي‌شود كه معبود شما تنها يكي است، پس تمام توجه خويش را به او كنيد، و از وي آمرزش طلبيد، واي بر مشركان! همانها كه زكات را ادا نمي‌كنند، و آخرت را منكرند.»
۴۳. «ولَن اذَقنهُ رَحمَةً مِنّا مِن بَعدِ ضَرّاءَ مَسَّتهُ لَيَقولَنَّ هذا لى وما اظُنُّ السّاعَةَ قامَةً ولَن رُجِعتُ الى رَبّى انَّ لى عِندَهُ لَلحُسنى فَلَنُنَبّئَنَّ الَّذينَ كَفَروا بِما عَمِلوا ولَنُذيقَنَّهُم مِن
عَذابٍ غَليظ؛
و هر گاه او را رحمتي از سوي خود بعد از ناراحتي بچشانيم مي‌گويد: اين به خاطر شايستگي و استحقاق من بوده، و گمان نمي‌كنم قيامت برپا شود (و به فرض كه قيامتي باشد) هر گاه به سوي پروردگارم بازگردم براي من نزد او پاداشهاي نيك است! ما كافران را از اعمالي كه انجام داده اند (به زودي) آگاه خواهيم كرد، و از
عذاب شديد به آنها مي‌چشانيم.»
۴۴. «... والكفِرونَ لَهُم
عَذابٌ شَديد• ويَعلَمَ الَّذينَ يُجدِلونَ فى ءايتِنا ما لَهُم مِن مَحيص؛
و درخواست كساني را كه ايمان آورده اند و عمل صالح انجام داده اند اجابت ميكند، و از فضلش بر آنها مي‌افزايد، اما براي كافران
عذاب شديدي است. تا كساني كه در آيات ما مجادله ميكنند بدانند هيچ پناهگاهي ندارند.»
۴۵. «ويَومَ يُعرَضُ الَّذينَ كَفَروا عَلَى النّارِ اذهَبتُم طَيّبتِكُم فى حَياتِكُمُ الدُّنيا واستَمتَعتُم بِها فَاليَومَ تُجزَونَ
عَذابَ الهونِ بِما كُنتُم تَستَكبِرونَ فِى الارضِ بِغَيرِ الحَقّ وبِما كُنتُم تَفسُقون؛
آن روز كه كافران را بر آتش عرضه ميكنند به آنها گفته مي‌شود از طيبات و لذائذ در زندگي دنياي خود استفاده كرديد، و از آن بهره گرفتيد، اما امروز
عذاب ذلت بار به خاطر استكباري كه در زمين به ناحق كرديد و به خاطر گناهاني كه انجام مي‌داديد جزاي شما خواهد بود.»
۴۶. «افَلَم يَسيروا فِى الارضِ فَيَنظُروا كَيفَ كانَ عقِبَةُ الَّذينَ مِن قَبلِهِم دَمَّرَ اللَّهُ عَلَيهِم ولِلكفِرينَ امثلُها؛
آيا در زمين سير نكردند تا ببينند عاقبت كساني كه قبل از آنها بودند چه شد؟ خداوند آنها را هلاك كرد، و براي كافران امثال اين مجازاتها خواهد بود.»
۴۷. «فَوَيلٌ لِلَّذينَ كَفَروا مِن يَومِهِمُ الَّذى يوعَدون؛
واي بر آنها كه كافر شدند از روزي كه به آنها وعده داده مي‌شود.»
۴۸. «قُل تَرَبَّصوا فَانّى مَعَكُم مِنَ المُتَرَبّصين؛
بگو: انتظار بكشيد كه من هم با شما انتظار مي‌كشم (شما انتظار مرگ مرا و من انتظار پيروزي و نابودي شما را!).»
۴۹. «ام يُريدونَ كَيدًا فَالَّذينَ كَفَروا هُمُ المَكيدون• فَذَرهُم حَتّى يُلقوا يَومَهُمُ الَّذى فيهِ يُصعَقون• يَومَ لا يُغنى عَنهُم كَيدُهُم شيًا ولا هُم يُنصَرون؛
آيا ميخواهند نقشه شيطاني براي تو بكشند؟ ولي بدانند خود كافران در دام اين نقشه ها گرفتار مي‌شوند! حال كه چنين است آنها را رها كن تا روز مرگ خود را ملاقات كنند. روزي كه نقشه هاي آنها سودي به حالشان نخواهد داشت، و از هيچ سو ياري نمي‌شوند.»
۵۰. «فَتَوَلَّ عَنهُم يَومَ يَدعُ الدّاعِ الى شَى‌ءٍ نُكُر• خُشَّعًا ابصرُهُم يَخرُجونَ مِنَ الاجداثِ كَانَّهُم جَرادٌ مُنتَشِر• مُهطِعينَ الَى الدّاعِ يَقولُ الكفِرونَ هذا يَومٌ عَسِر؛
بنابراين از آنها روي گردان و روزي را به يادآور كه دعوت كننده الهي مردم را به امر وحشتناكي دعوت ميكند (دعوت به حساب اعمال). آنها از قبرها خارج مي‌شوند در حالي كه چشمهايشان از وحشت به زير افتاده و (بي هدف) همچون
ملخ‌های پراكنده به هر سو مي‌دوند! در حالي كه (بر اثر
وحشت و
اضطراب) به سوي اين دعوت كننده گردن ميكشند و كافران ميگويند امروز روز سخت و دردناكي است. »
۵۱. «فَلَمّا رَاوهُ زُلفَةً سيَت وُجوهُ الَّذينَ كَفَروا وقيلَ هذا الَّذى كُنتُم بِهِ تَدَّعون• قُل ارَءَيتُم ان اهلَكَنِىَ اللَّهُ ومَن مَعِىَ او رَحِمَنا فَمَن يُجيرُ الكفِرينَ مِن
عَذابٍ اليم؛
هنگامي كه آن وعده الهي را از نزديك مي‌بينند صورت كافران زشت و سياه مي‌گردد و به آنها گفته مي‌شود اين همان چيزي است كه تقاضاي آن را داشتيد. بگو: اگر خداوند من و تمام كساني را كه با من هستند هلاك كند يا مورد ترحم قرار دهد، چه كسي كافران را از
عذاب دردناك پناه مي‌دهد؟»
۵۲. «فَذَرهُم يَخوضوا ويَلعَبوا حَتّى يُلقوا يَومَهُمُ الَّذى يوعَدون• يَومَ يَخرُجونَ مِنَ الاجداثِ سِراعًا كَانَّهُم الى نُصُبٍ يوفِضون• خشِعَةً ابصرُهُم تَرهَقُهُم ذِلَّةٌ ذلِكَ اليَومُ الَّذى كانوا يوعَدون؛
آنها را به حال خود واگذار تا در باطل خود فرو روند، و بازي كنند، تا زماني كه روز موعود خود را ملاقات نمايند. همان روز كه از قبرها به سرعت خارج مي‌شوند، گوئي به سوي بتهايشان مي‌دوند! در حالي كه چشمهاي آنها از شدت وحشت به زير افتاده، و پرده اي از ذلت و خواري آنها را پوشانده است (و به آنها گفته مي‌شود) اين همان روزي است كه به شما وعده داده ميشد»
۵۳. «فَاذا نُقِرَ فِى النّاقور• فَذلِكَ يَومَذٍ يَومٌ عَسير• عَلَى الكفِرينَ غَيرُ يَسير؛
هنگامي كه در
صور دميده شود. آن روز روز سختي است. و براي كافران آسان نيست.»
۵۴. «ووُجوهٌ يَومَذٍ عَلَيها غَبَرَه• تَرهَقُها قَتَرَه• اولكَ هُمُ الكَفَرَةُ الفَجَرَه؛
و صورتهايي در آن روز غبارآلود است، و دود تاريكي آنها را پوشاندهآنها همان كافران فاجرند.»
۵۵. «هَل ثُوّبَ الكُفّارُ ما كانُوا يَفعَلُون؛
آيا كفار پاداش اعمال خود را گرفتند؟!»
۵۶. «بَلِ الَّذينَ كَفَروا يُكَذّبون• واللَّهُ اعلَمُ بِما يوعون• فَبَشّرهُم
بِعَذابٍ اليم؛
بلكه كافران پيوسته آيات الهي را تكذيب ميكنند. و خداوند آنچه را در دل پنهان مي‌دارند به خوبي مي‌داند.پس آنها را به
عذاب دردناك بشارت ده.»
۵۷. «لِ الَّذينَ كَفَروا فى تَكذيب• واللَّهُ مِن وراهِم مُحيط؛
بلكه كافران پيوسته مشغول تكذيب حقند. و خداوند به همه آنها احاطه دارد.»
۵۸. «وُجوهٌ يَومَذٍ خشِعَه• عامِلَةٌ ناصِبَه• تَصلى نارًا حامِيَه• تُسقى مِن عَينٍ ءانِيَه• لَيسَ لَهُم طَعامٌ الّا مِن ضَريع• لا يُسمِنُ ولا يُغنى مِن جوع؛
چهره هائي در آن روز خاشع و ذلت بار است. آنها كه پيوسته عمل كرده و خسته شده اند (و نتيجه اي عائدشان نشده). و در آتش سوزان وارد مي‌گردند. از چشمهاي فوق العاده داغ به آنها مي‌نوشانند. طعامي جز از ضريع (خار خشك تلخ و بد بو) ندارند. غذايي كه نه آنها را فربه ميكند و نه گرسنگي را فرو مي‌نشاند!»
كافران، مورد تهديد
خداوند به
عذاب:
۱. «انَّ الدّينَ عِندَ اللَّهِ الاسلمُ ومَا اختَلَفَ الَّذينَ اوتوا الكِتبَ الّا مِن بَعدِ ما جاءَهُمُ العِلمُ بَغيًا بَينَهُم ومَن يَكفُر بِايتِ اللَّهِ فَانَّ اللَّهَ سَريعُ الحِسَاب• فَان حاجُّوكَ فَقُل اسلَمتُ وجهِىَ لِلَّهِ ومَنِ اتَّبَعَنِ وقُل لِلَّذينَ اوتوا الكِتبَ والامّيّينَ ءَاسلَمتُم فَان اسلَموا فَقَدِ اهتَدَوا وان تَوَلَّوا فَانَّما عَلَيكَ البَلغُ واللَّهُ بَصيرٌ بِالعِبَاد• انَّ الَّذينَ يَكفُرونَ بِايتِ اللَّهِ ويَقتُلونَ النَّبِيّينَ بِغَيرِ حَقّ ويَقتُلونَ الَّذينَ يَأمُرونَ بِالقِسطِ مِنَ النّاسِ فَبَشّرهُم
بِعَذابٍ اليم• اولكَ الَّذينَ حَبِطَت اعملُهُم فِى الدُّنيا والأخِرَةِ وما لَهُم مِن نصِرين؛
دين در نزد خدا، اسلام (و تسليم بودن در برابر حق) است. و كساني كه كتاب آسماني به آنان داده شد، اختلافي (در آن) ايجاد نكردند، مگر بعد از آگاهي و علم، آن هم به خاطر ظلم و ستم در ميان خود، و هر كس به آيات خدا كفر ورزد، (خدا به حساب او مي‌رسد، زيرا) خداوند، سريع الحساب است. اگر با تو، به گفتگو و ستيز برخيزند، (با آنها مجادله نكن! و) بگو: من و پيروانم، در برابر خداوند (و فرمان او)، تسليم شده ايم. و به آنها كه اهل كتاب هستند (يهود و نصاري) و بيسوادان (مشركان) بگو: آيا شما هم تسليم شده ايد؟ اگر (در برابر فرمان و منطق حق،) تسليم شوند، هدايت مي‌يابند، و اگر سرپيچي كنند، (نگران مباش! زيرا) بر تو، تنها ابلاغ (رسالت) است، و خدا نسبت به (اعمال و عقايد) بندگان، بيناست. كساني كه نسبت به آيات خدا كفر مي‌ورزند و پيامبران را بناحق ميكشند، و (نيز) مردمي را كه امر به عدالت ميكنند به قتل مي‌رسانند، به كيفر دردناك (الهي) بشارت ده! آنها كساني هستند كه اعمال (نيكشان، به خاطر اين گناهان بزرگ،) در دنيا و آخرت تباه شده، و ياور و مددكار (و شفاعت كننده اي) ندارند.»
۲. «ومَكَروا ومَكَرَ اللَّهُ واللَّهُ خَيرُ المكِرين؛
و (
یهود و دشمنان
مسیح، براي نابودي او و آيينش،)
نقشه كشيدند، و خداوند (بر حفظ او و آيينش،) چاره جويي كرد، و خداوند، بهترين چاره جويان است.»
۳. «هَل يَنظُرونَ الّا ان تَأتِيَهُمُ المَلكَةُ او يَأتِىَ رَبُّكَ اويَأتِىَ بَعضُ ءايتِ رَبّكَ يَومَ يَأتى بَعضُ ءايتِ رَبّكَ لا يَنفَعُ نَفسًا ايمنُها لَم تَكُن ءامَنَت مِن قَبلُ او كَسَبَت فى ايمنِها خَيرًا قُلِ انتَظِروا انّا مُنتَظِرون• انَّ الَّذينَ فَرَّقوا دينَهُم وكانوا شِيَعًا لَستَ مِنهُم فى شَى‌ءٍ انَّما امرُهُم الَى اللَّهِ ثُمَّ يُنَبّئُهُم بِما كانوا يَفعَلون؛
آيا جز اين انتظار دارند كه فرشتگان مرگ به سراغشان بيايند، يا خداوند (خودش) به سوي آنها بيايد (چه انتظار محالي؟!) يا پاره اي از آيات پروردگار (و نشانه هاي رستاخيز) اما آن روز كه اين آيات و نشانه ها تحقق پذيرد ايمان آوردن افرادي كه قبلا ايمان نياورده اند و يا عمل نيكي انجام نداده اند سودي به حالشان نخواهد داشت، بگو (اكنون كه شما چنين انتظارات غلطي داريد) انتظار بكشيد ما هم انتظار (كيفر شما را) مي‌كشيم! كساني كه آئين خود را پراكنده ساختند و به دسته جات گوناگون (و مذاهب مختلف) تقسيم شدند هيچگونه ارتباطي با آنها نداري، كار آنها واگذار به خدا است پس خدا آنها را از آنچه انجام مي‌دادند با خبر ميكند.»
۴. «كَدَأبِ ءالِ فِرعَونَ والَّذينَ مِن قَبلِهِم كَفَروا بِايتِ اللَّهِ فَاخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنوبِهِم انَّ اللَّهَ قَوِىٌّ شَديدُ العِقاب؛
(حال اين گروه مشركان) همانند حال نزديكان
فرعون و كساني است كه پيش از آنها بودند، آنها آيات خدا را انكار كردند خداوند هم آنان را به گناهانشان كيفر داد، خداوند قوي و كيفرش شديد است.»
تهديد كافران به
جنگ، در صورت
اعراض از
توحید، وظيفه الهى
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله:
«قُل انَّما يوحى الَىَّ انَّما الهُكُم الهٌ وحِدٌ فَهَل انتُم مُسلِمون• فَان تَوَلَّوا فَقُل ءاذَنتُكُم عَلى سَواءٍ وان ادرِى اقَريبٌ ام بَعيدٌ ما توعَدون؛
بگو تنها چيزي كه به من وحي مي‌شود اين است كه معبود شما خداي يگانه است، آيا (با اينحال) تسليم (حق) مي‌شويد؟ (و بتها را كنار مي‌گذاريد ؟) اگر (با اين همه) رويگردان شوند بگو من به همه شما يكسان (از
عذاب الهي) اعلام خطر مي‌كنم، و نمي‌دانم آيا وعده (
عذاب خدا) به شما نزديك است يا دور؟!»
هشدار خداوند به كافران صدر
اسلام، از گرفتارى به
عذاب استیصال و
هلاکت:
۱. «قَد خَلَت مِن قَبلِكُم سُنَنٌ فَسيروا فِى الارضِ فَانظُروا كَيفَ كانَ عقِبَةُ المُكَذّبين؛
پيش از شما، سنتهايي وجود داشت (و هر قوم، طبق اعمال و صفات خود سرنوشتهايي داشتند؛ كه شما نيز؛ همانند آنرا داريد) پس در روي زمين، گردش كنيد و ببينيد سرانجام تكذيب كنندگان (آيات خدا) چگونه بود؟!»
۲. «ولِلَّهِ ما فِى السَّموتِ وما فِى الارضِ ولَقَد وصَّينَا الَّذينَ اوتوا الكِتبَ مِن قَبلِكُم وايّاكُم انِ اتَّقوا اللَّهَ وان تَكفُروا فَانَّ لِلَّهِ ما فِى السَّموتِ وما فِى الارضِ وكَانَ اللَّهُ غَنِيًّا حَمِيدا• ان يَشَأ يُذهِبكُم ايُّهَا النّاسُ ويَأتِ بِاخَرينَ وكانَ اللَّهُ عَلى ذلِكَ قَديرا؛
آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آن خدا است و ما سفارش كرديم به كساني كه پيش از شما داراي كتاب آسماني بودند و همچنين به شما كه از (نافرماني) خدا بپرهيزيد و اگر كافر شويد (به خدا زياني نمي‌رسد زيرا) براي خدا است آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است، و خداوند بينياز و شايسته ستايش است. اي مردم اگر او بخواهد شما را از ميان مي‌برد و افراد ديگري را (به جاي شما) مي‌آورد و خداوند توانائي بر اين كار دارد.»
۳. «قُلِ اللَّهُ يُنَجّيكُم مِنها ومِن كُلّ كَربٍ ثُمَّ انتُم تُشرِكون• قُل هُوَ القادِرُ عَلى ان يَبعَثَ عَلَيكُم
عَذابًا مِن فَوقِكُم او مِن تَحتِ ارجُلِكُم او يَلبِسَكُم شِيَعًا ويُذيقَ بَعضَكُم بَأسَ بَعضٍ انظُر كَيفَ نُصَرّفُ الأيتِ لَعَلَّهُم يَفقَهون• وكَذَّبَ بِهِ قَومُكَ وهُوَ الحَقُّ قُل لَستُ عَلَيكُم بِوَكيل؛
بگو خداوند شما را از اينها و از هر مشكل و ناراحتي نجات مي‌بخشد باز هم شما براي او شريك مي‌سازيد! (و راه كفر مي‌پوئيد). بگو او قادر است كه
عذابي از طرف فوق يا از زير پاي شما بر شما بفرستد يا به صورت دسته هاي پراكنده شما را با هم بياميزد، و طعم جنگ (و ناراحتي) را به هر يك از شما به وسيله ديگري بچشاند، ببين چگونه آيات گوناگون را براي آنها بازگو ميكنيم شايد بفهمند (و باز گردند). قوم و جمعيت تو آن را تكذيب و انكار كردند در حالي كه حق است، (به آنها) بگو من مسئول (قبول و ايمان آوردن) شما نيستم (وظيفه من تنها ابلاغ رسالت است نه اجبار شما بر ايمان).»
۴. «هَل يَنظُرونَ الّا ان تَأتِيَهُمُ المَلكَةُ او يَأتِىَ رَبُّكَ اويَأتِىَ بَعضُ ءايتِ رَبّكَ يَومَ يَأتى بَعضُ ءايتِ رَبّكَ لا يَنفَعُ نَفسًا ايمنُها لَم تَكُن ءامَنَت مِن قَبلُ او كَسَبَت فى ايمنِها خَيرًا قُلِ انتَظِروا انّا مُنتَظِرون؛
آيا جز اين انتظار دارند كه فرشتگان مرگ به سراغشان بيايند، يا خداوند (خودش) به سوي آنها بيايد (چه انتظار محالي؟!) يا پاره اي از آيات پروردگار (و نشانه هاي رستاخيز) اما آن روز كه اين آيات و نشانه ها تحقق پذيرد ايمان آوردن افرادي كه قبلا ايمان نياورده اند و يا عمل نيكي انجام نداده اند سودي به حالشان نخواهد داشت، بگو (اكنون كه شما چنين انتظارات غلطي داريد) انتظار بكشيد ما هم انتظار (كيفر شما را) مي‌كشيم!»
۵. «افَامِنَ اهلُ القُرَى ان يَأتِيَهُم بَأسُنا بَيتًا وهُم نامون• اوَ امِنَ اهلُ القُرَى ان يَأتِيَهُم بَأسُنا ضُحىً وهُم يَلعَبون؛
آيا اهل اين آباديها از اين ايمن هستند كه
عذاب ما شبانه به سراغ آنها بيايد در حالي كه در خواب باشند؟ آيا اهل آباديها از اين ايمنند كه
عذاب ما، روز به سراغشان بيايد در حالي كه سرگرم بازي هستند؟»
۶. «قُل لِلَّذينَ كُفَروا ان يَنتَهوا يُغفَر لَهُم ما قَد سَلَفَ وان يَعودوا فَقَد مَضَت سُنَّتُ الاوَّلين؛
بكسانيكه كافر شدند بگو: چنانچه از مخالفت باز ايستند (و ايمان آورند) گذشته آنها بخشوده خواهد شد و اگر به اعمال سابق باز گردند سنت خداوند در گذشتگان درباره آنها جاري مي‌شود.»
۷. «كَدَأبِ ءالِ فِرعَونَ والَّذينَ مِن قَبلِهِم كَفَروا بِايتِ اللَّهِ فَاخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنوبِهِم انَّ اللَّهَ قَوِىٌّ شَديدُ العِقاب؛
(حال اين گروه مشركان) همانند حال نزديكان فرعون و كساني است كه پيش از آنها بودند، آنها آيات خدا را انكار كردند خداوند هم آنان را به گناهانشان كيفر داد، خداوند قوي و كيفرش شديد است.»
۸. «ويَقولونَ لَولا انزِلَ عَلَيهِ ءايَةٌ مِن رَبّهِ فَقُل انَّمَا الغَيبُ لِلَّهِ فَانتَظِروا انّى مَعَكُم مِنَ المُنتَظِرين؛
و ميگويند چرا معجزه اي از پروردگارش بر او نازل نمي‌شود؟ بگو غيب (و معجزات) براي خدا (و به فرمان او) است شما در انتظار باشيد من هم با شما در انتظارم (شما در انتظار معجزات اقتراحي و بهانه جويانه باشيد و من هم در انتظار مجازات شما!).»
۹. «فَهَل يَنتَظِرونَ الّا مِثلَ ايّامِ الَّذينَ خَلَوا مِن قَبلِهِم قُل فَانتَظِروا انّى مَعَكُم مِنَ المُنتَظِرين؛
آيا آنها همانند روزهاي پيشينيان را انتظار ميكشند (و همانند بلاها و مجازاتهايشان را) بگو شما انتظار بكشيد من نيز با شما انتظار مي‌كشم!»
۱۰. «... ولا يَزالُ الَّذينَ كَفَروا تُصيبُهُم بِما صَنَعوا قارِعَةٌ او تَحُلُّ قَريبًا مِن دارِهِم حَتّى يَأتِىَ وعدُ اللَّهِ انَّ اللَّهَ لا يُخلِفُ الميعاد؛
اگر بوسيله قرآن كوهها به حركت در آيند و زمينها قطعه قطعه شوند، و بوسيله آن با مردگان سخن گفته شود (باز هم ايمان نخواهند آورد!) ولي همه آنها در اختيار خداست آيا آنها كه ايمان آورده اند نمي‌دانند كه اگر خدا بخواهد همه مردم را (به اجبار) هدايت ميكند (اما هدايت اجباري سودي ندارد) و پيوسته مصائب كوبنده اي بر كافران - بخاطر اعمالشان - وارد مي‌شود و يا به نزديكي خانه آنها فرود مي‌آيد تا وعده (نهائي) خدا فرا رسد، خداوند در وعده خود تخلف نمي‌كند.»
۱۱. «سُنَّةَ مَن قَد ارسَلنا قَبلَكَ مِن رُسُلِنا ولا تَجِدُ لِسُنَّتِنا تَحويلا؛
اين سنت (ما) در پيامبراني است كه پيش از تو فرستاديم، و هرگز براي سنت ما تغيير و دگرگوني نخواهي يافت.»
۱۲. «ما ءامَنَت قَبلَهُم مِن قَريَةٍ اهلَكنها افَهُم يُؤمِنون• ثُمَّ صَدَقنهُمُ الوَعدَ فَانجَينهُم ومَن نَشاءُ واهلَكنَا المُسرِفين؛
تمام آباديهائي را كه پيش از اينها هلاك كرديم (تقاضاي معجزات گوناگون كردند و پيشنهادشان عملي شد، ولي) هرگز ايمان نياوردند، آيا اينها ايمان مي‌آورند؟! ما پيش از تو جز مرداني كه به آنها وحي ميكرديم نفرستاديم (همه انسان بودند و از جنس بشر) اگر نمي‌دانيد از اهل اطلاع بپرسيد.»
۱۳. «وانَّ الَّذينَ لا يُؤمِنونَ بِالأخِرَةِ عَنِ الصّرطِ لَنكِبون• ولَقَد اخَذنهُم
بِالعَذابِ فَمَا استَكانوا لِرَبّهِم وما يَتَضَرَّعون• حَتّى اذا فَتَحنا عَلَيهِم بابًا ذا
عَذابٍ شَديدٍ اذا هُم فيهِ مُبلِسون؛
اما كساني كه به آخرت ايمان ندارند از اين صراط منحرفند. ما آنها را به
عذاب و بلا گرفتار ساختيم (تا بيدار شوند) اما آنها نه در برابر پروردگارشان تواضع كردند و نه به درگاهش تضرع ميكنند.(اين وضع همچنان ادامه مييابد) تا زماني كه دري از
عذاب شديد به روي آنها بگشائيم، و چنان گرفتار شوند كه به كلي ماءيوس گردند!»
۱۴. «ولَقَد اتَوا عَلَى‌القَريَةِ الَّتِى امطِرَت مَطَرَ السَّوءِ افَلَم يَكونوا يَرَونَها بَل كانوا لا يَرجونَ نُشورا؛
آنها از كنار شهري كه باران شر (باراني از سنگهاي آسماني) بر آن باريده بود (ديار قوم لوط) گذشتند، آيا آنرا نديدند؟ (آري ديدندولي آنها به رستاخيز ايمان ندارند.»
۱۵. «ويَستَعجِلونَكَ
بِالعَذابِ ولَولا اجَلٌ مُسَمًّى لَجاءَهُمُ
العَذابُ ولَيَأتِيَنَّهُم بَغتَةً وهُم لايَشعُرون؛
آنها با عجله از تو
عذاب را مي‌طلبند، و اگر موعد مقرري تعيين نشده بود
عذاب (الهي) به سراغ آنها مي‌آمد، سرانجام اين
عذاب بطور ناگهاني بر آنها نازل مي‌شود در حالي كه نمي‌دانند.»
۱۶. «اوَ لَم يَسيروا فِى الارضِ فَيَنظُروا كَيفَ كانَ عقِبَةُ الَّذينَ مِن قَبلِهِم كانوا اشَدَّ مِنهُم قُوَّةً واثارُوا الارضَ وعَمَروها اكثَرَ مِمّا عَمَروها وجاءَتهُم رُسُلُهُم بِالبَيّنتِ فَما كانَ اللَّهُ لِيَظلِمَهُم ولكِن كانوا انفُسَهُم يَظلِمون؛
آيا در زمين سير نكردند و ببينند عاقبت كساني كه قبل از آنها بودند چگونه شد؟، آنها نيروئي بيش از اينان داشتند، و زمين را (براي زراعت و آبادي) دگرگون ساختند، و بيش از آنچه اينان آباد كردند، عمران نمودند، و پيامبرانشان با دلائل روشن به سراغشان آمدند (اما آنها انكار كردند و كيفر خود را ديدند) خداوند هرگز به آنها ستم نكرد، آنها به خودشان ستم مي‌كردند. »
۱۷. «اوَ لَم يَهدِ لَهُم كَم اهلَكنا مِن قَبلِهِم مِنَ القُرونِ يَمشونَ فى مَسكِنِهِم انَّ فى ذلِكَ لَأيتٍ افَلا يَسمَعون؛
آيا براي هدايت آنها همين كافي نيست كه افراد زيادي را كه در قرون پيش از آنها زندگي داشتند هلاك كرديم ؟ اينها در مساكن (ويران شده) آنان راه ميروند، در اين آياتي است (از قدرت خداوند و مجازات دردناك او) آيا نمي‌شنوند؟!»
۱۸. «ثُمَّ اخَذتُ الَّذينَ كَفَروا فَكَيفَ كانَ نَكير؛
سپس من كافران را (بعد از اتمام حجت) گرفتم (و سخت مجازات كردم) مجازات من نسبت به آنها چگونه بود؟!»
۱۹. «اوَ لَم يَسيروا فِى الارضِ فَيَنظُروا كَيفَ كانَ عقِبَةُ الَّذينَ مِن قَبلِهِم وكانوا اشَدَّ مِنهُم قُوَّةً وما كانَ اللَّهُ لِيُعجِزَهُ مِن شَى‌ءٍ فِى السَّموتِ ولا فِى الارضِ انَّهُ كانَ عَليمًا قَديرا؛
آيا آنها سير در زمين نكردند تا ببينند عاقبت كساني كه پيش از آنها بودند چگونه شد؟ همانها كه از اينان قويتر (و پرقدرتتر) بودند، نه چيزي در آسمان و نه چيزي در زمين از حوزه قدرت او بيرون نخواهد رفت، او دانا و توانا است.»
۲۰. «افَلَم يَسيروا فِى الارضِ فَيَنظُروا كَيفَ كانَ عقِبَةُ الَّذينَ مِن قَبلِهِم دَمَّرَ اللَّهُ عَلَيهِم ولِلكفِرينَ امثلُها• انَّ اللَّهَ يُدخِلُ الَّذينَ ءامَنوا وعَمِلوا الصلِحتِ جَنتٍ تَجرى مِن تَحتِهَا الانهرُ والَّذينَ كَفَروا يَتَمَتَّعونَ ويَأكُلونَ كَما تَأكُلُ الانعمُ والنّارُ مَثوًى لَهُم• وكَايّن مِن قَريَةٍ هِىَ اشَدُّ قُوَّةً مِن قَريَتِكَ الَّتى اخرَجَتكَ اهلَكنهُم فَلا ناصِرَ لَهُم؛
آيا در زمين سير نكردند تا ببينند عاقبت كساني كه قبل از آنها بودند چه شد؟ خداوند آنها را هلاك كرد، و براي كافران امثال اين مجازاتها خواهد بود. خداوند كساني را كه ايمان آوردند و عمل صالح انجام دادند وارد باغهائي از بهشت ميكند كه نهرها از زير درختانش جاري است، در حالي كه كافران از متاع زودگذر دنيا بهره مي‌گيرند و همچون چهارپايان مي‌خورند و سرانجام آتش دوزخ جايگاه آنهاست. و چه بسيار شهرهايي كه از شهري كه تو را بيرون كرد پر قدرتتر بودند، ما همه آنها را نابود كرديم، و ياوري نداشتند!»
۲۱. «ولَقَد اهلَكنا اشياعَكُم فَهَل مِن مُدَّكِر؛
ما كساني را كه در گذشته شبيه شما بودند هلاك كرديم آيا كسي هست كه متذكر شود.»
۲۲. «الَم تَرَ كَيفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعاد• انَّ رَبَّكَ لَبِالمِرصاد؛
آيا نديدي پروردگارت به قوم عاد چه كرد؟ مسلما پروردگار تو در
کمینگاه است.»
تهديد كافران صدر اسلام به
عذاب و
کیفر، از سوى خدا:
۱. «انَّ الَّذينَ كَفَروا لَن تُغنِىَ عَنهُم امولُهُم ولا اولدُهُم مِنَ اللَّهِ شَيًا واولكَ هُم وقودُ النّار؛
ثروتها و فرزندان كساني كه كافر شدند، نمي‌تواند آنان را از (
عذاب) خداوند باز دارد، (و از كيفر،
رهایی بخشد). و آنان خود،
آتشگیره دوزخند.»
۲. «لا يَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ الَّذينَ كَفَروا فِى البِلد• مَتعٌ قَليلٌ ثُمَّ مَأوهُم جَهَنَّمُ وبِئسَ المِهاد؛
رفت و آمد (پيروزمندانه) كافران در شهرها تو را نفريبد! اين متاع ناچيزي است، و سپس جايگاهشان دوزخ، و چه بد جايگاهي است؟!»
۳. «قُلِ اللَّهُ يُنَجّيكُم مِنها ومِن كُلّ كَربٍ ثُمَّ انتُم تُشرِكون• لِكُلّ نَبَإٍ مُستَقَرٌّ وسَوفَ تَعلَمون؛
بگو خداوند شما را از اينها و از هر مشكل و ناراحتي نجات مي‌بخشد باز هم شما براي او شريك مي‌سازيد! (و راه كفر مي‌پوئيد). هر خبري (كه خداوند به شما داده سرانجام) قرار گاهي دارد (و در موعد خود انجام مي‌گيرد) و به زودي خواهيد دانست.»
۴. «ورَبُّكَ الغَنِىُّ ذُو الرَّحمَةِ ان يَشَأ يُذهِبكُم ويَستَخلِف مِن بَعدِكُم ما يَشاءُ كَما انشَاكُم مِن ذُرّيَّةِ قَومٍ ءاخَرين• انَّ ما توعَدونَ لَاتٍ وما انتُم بِمُعجِزين• قُل يقَومِ اعمَلوا عَلى مَكانَتِكُم انّى عامِلٌ فَسَوفَ تَعلَمونَ مَن تَكونُ لَهُ عقِبَةُ الدّارِ انَّهُ لا يُفلِحُ الظلِمون؛
و پروردگارت بينياز و
مهربان است (بنابراين درباره كسي
ظلم و ستم نمي‌كند بلكه اينها نتيجه اعمال خود را مي‌گيرند) اگر بخواهد همه شما را مي‌برد و بعد از شما بجاي شما هر چه بخواهد (و هر كس را بخواهد) جانشين مي‌سازد همانطور كه شما را از نسل اقوام ديگري به وجود آورد. آنچه به شما وعده داده مي‌شود، مي‌آيد و شما نمي‌توانيد (خدا را) ناتوان سازيد (و از
عدالت و كيفر او فرار كنيد). بگو اي جمعيت! هر كار در قدرت داريد بكنيد! من (هم به وظيفه خود) عمل مي‌كنم، اما به زودي خواهيد دانست چه كسي سرانجام نيك خواهد داشت (و پيروزي با چه كسي است اما) به طور مسلم ظالمان رستگار نخواهند شد.»
۵. «قُل لِلَّذينَ كُفَروا ان يَنتَهوا يُغفَر لَهُم ما قَد سَلَفَ وان يَعودوا فَقَد مَضَت سُنَّتُ الاوَّلين؛
بكسانيكه كافر شدند بگو: چنانچه از مخالفت باز ايستند (و ايمان آورند) گذشته آنها بخشوده خواهد شد و اگر به اعمال سابق باز گردند سنت خداوند در گذشتگان درباره آنها جاري مي‌شود.»
۶. «ولَو تَرَى اذ يَتَوَفَّى الَّذينَ كَفَروا المَلَكَةُ يَضرِبونَ وُجوهَهُم وادبرَهُم وذوقوا
عَذابَ الحَريق؛
و اگر ببيني كافران را به هنگامي كه فرشتگان (مرگ) جان آنها را مي‌گيرند و و پشت آنها مي‌زنند و (مي گويند) بچشيد
عذاب سوزنده را (به حال آنها تاسف خواهي خورد).»
۷. «ويَقولونَ لَولا انزِلَ عَلَيهِ ءايَةٌ مِن رَبّهِ فَقُل انَّمَا الغَيبُ لِلَّهِ فَانتَظِروا انّى مَعَكُم مِنَ المُنتَظِرين• واذا اذَقنَا النّاسَ رَحمَةً مِن بَعدِ ضَرّاءَ مَسَّتهُم اذا لَهُم مَكرٌ فى ءاياتِنا قُلِ اللَّهُ اسرَعُ مَكرًا انَّ رُسُلَنا يَكتُبونَ ما تَمكُرون؛
و ميگويند چرا معجزه اي از پروردگارش بر او نازل نمي‌شود؟ بگو غيب (و معجزات) براي خدا (و به فرمان او) است شما در انتظار باشيد من هم با شما در انتظارم (شما در انتظار معجزات اقتراحي و بهانه جويانه باشيد و من هم در انتظار مجازات شما!). هنگامي كه به مردم رحمتي پس از زياني كه به آنها رسيده مي‌چشانيم آنها در آيات ما مكر ميكنند (و دست به توجيهات ناروا براي آن نعمت و رحمت مي‌زنند) بگو خداوند از شما سريعتر چاره جوئي ميكند، و رسولان ما آنچه مكر مي‌كنيد (و نقشه مي‌كشيد) مي‌نويسند. »
۸. «وامّا نُرِيَنَّكَ بَعضَ الَّذى نَعِدُهُم او نَتَوَفَّيَنَّكَ فَالَينا مَرجِعُهُم ثُمَّ اللَّهُ شَهيدٌ عَلى ما يَفعَلون؛
و اگر ما پاره اي از مجازاتهائي را كه به آنان وعده داده ايم (در حال حياتت) به تو نشان دهيم و يا (پيش از آنكه آنها گرفتار
عذاب شوند) تو را از دنيا ببريم در هر حال بازگشتشان به سوي ماست سپس خداوند گواه است بر آنچه آنها انجام مي‌دادند.»
۹. «وقُل لِلَّذينَ لا يُؤمِنونَ اعمَلوا عَلى مَكانَتِكُم انّا عمِلون• وانتَظِروا انّا مُنتَظِرون• ولِلَّهِ غَيبُ السَّموتِ والارضِ والَيهِ يُرجَعُ الامرُ كُلُّهُ فَاعبُدهُ وتَوَكَّل عَلَيهِ وما رَبُّكَ بِغفِلٍ عَمّا تَعمَلون؛
و به آنها كه ايمان نمي‌آورند بگو هر چه در قدرت داريد انجام دهيد ما هم انجام مي‌دهيم ؟ و انتظار بكشيد ما هم منتظريم! و براي خدا است غيب (و اسرار نهان) آسمانها و زمين و همه كارها به او باز مي‌گردد، او را پرستش كن و بر او توكل نما و پروردگارت غافل از كارهائي كه مي‌كنيد نيست.»
۱۰. «وان ما نُرِيَنَّكَ بَعضَ الَّذى نَعِدُهُم او نَتَوَفَّيَنَّكَ فَانَّما عَلَيكَ البَلغُ وعَلَينَا الحِساب• اوَ لَم يَرَوا انّا نَأتِى الارضَ نَنقُصُها مِن اطرافِها واللَّهُ يَحكُمُ لا مُعَقّبَ لِحُكمِهِ وهُوَ سَريعُ الحِساب• وقَد مَكَرَ الَّذينَ مِن قَبلِهِم فَلِلَّهِ المَكرُ جَميعًا يَعلَمُ ما تَكسِبُ كُلُّ نَفسٍ وسَيَعلَمُ الكُفرُ لِمَن عُقبَى الدّار؛
و اگر پاره اي از مجازاتها را كه به آنها وعده داده ايم به تو نشان دهيم يا (پيش از فرا رسيدن اين مجازاتها) تو را بميرانيم، در هر حال تو فقط مامور ابلاغ هستي و حساب (آنها) بر ماست! آيا نديدند كه ما پيوسته از اطراف (و جوانب) زمين كم ميكنيم (جامعه ها، تمدنها و دانشمندان تدريجا از ميان ميروند) و خداوند حكومت ميكند و هيچكس را ياراي جلوگيري يا رد احكام او نيست، و او سريع الحساب است. كساني كه پيش از آنها طرحها و نقشه ها كشيدند ولي تمام طرحها و نقشه ها از آن خداست از كار هر كس آگاه است و به زودي كفار مي‌دانند سرانجام (نيك و بد) در سراي ديگر از آن كيست!»
۱۱. «نَحنُ اعلَمُ بِما يَستَمِعونَ بِهِ اذ يَستَمِعونَ الَيكَ واذ هُم نَجوَى اذ يَقولُ الظلِمونَ ان تَتَّبِعونَ الّا رَجُلًا مَسحورا؛
ما مي‌دانيم آنها به چه منظوري به سخنان تو گوش فرا ميدهند، و هنگامي كه با هم نجوا ميكنند، در آن هنگام كه ستمگران ميگويند شما جز از انساني كه سحر شده است پيروي نمي‌كنيد!»
۱۲. «... لِيُخرِجوكَ مِنها واذًا لا يَلبَثونَ خِلفَكَ الّا قَليلا• سُنَّةَ مَن قَد ارسَلنا قَبلَكَ مِن رُسُلِنا ولا تَجِدُ لِسُنَّتِنا تَحويلا؛
نزديك بود آنها تو را از اين سرزمين با نيرنگ و توطئه ريشه كن و بيرون سازند، اما هر گاه چنين مي‌كردند (گرفتار مجازات سخت الهي مي‌شدند و) بعد از تو جز مدت كمي باقي نمي‌ماندند! اين سنت (ما) در پيامبراني است كه پيش از تو فرستاديم، و هرگز براي سنت ما تغيير و دگرگوني نخواهي يافت.»
۱۳. «قُل كَفى بِاللَّهِ شَهيدَا بَينى وبَينَكُم انَّهُ كانَ بِعِبادِهِ خَبيرًا بَصيرا؛
بگو: همين كافي است كه خدا گواه ميان من و شما است، چرا كه او نسبت به بندگانش آگاه و بيناست.»
۱۴. «واذا تُتلى عَلَيهِم ءايتُنا بَيّنتٍ قالَ الَّذينَ كَفَروا لِلَّذينَ ءامَنوا اىُّ الفَريقَينِ خَيرٌ مَقامًا واحسَنُ نَديّا• قُل مَن كانَ فِى الضَّللَةِ فَليَمدُد لَهُ الرَّحمنُ مَدًّا حَتّى اذا رَاوا ما يوعَدونَ امَّا
العَذابَ وامَّا السّاعَةَ فَسَيَعلَمونَ مَن هُوَ شَرٌّ مَكانًا واضعَفُ جُندا؛
و هنگامي كه آيات روشن ما بر آنها خوانده مي‌شود كافران به مؤ منان ميگويند كداميك از دو گروه (ما و شما) جايگاهش بهتر و جلسات انس و مشورتش زيباتر و بخشش او بيشتر است؟! بگو كسي كه در گمراهي است خداوند به او مهلت مي‌دهد تا زماني كه وعده الهي را با چشم خود ببينند: يا
عذاب اين دنيا يا
عذاب آخرت. آنروز است كه خواهند دانست چه كسي مكانش بدتر و چه كسي لشكرش ناتوان تر است؟!»
۱۵. «بَل نَقذِفُ بِالحَقّ عَلَى البطِلِ فَيَدمَغُهُ فَاذا هُوَ زاهِقٌ ولَكُمُ الوَيلُ مِمّا تَصِفون• لا يُسَلُ عَمّا يَفعَلُ وهُم يُسَلون؛
بلكه ما حق را بر سر باطل مي‌كوبيم تا آنرا هلاك سازد، و به اين ترتيب باطل محو و نابود مي‌شود، اما واي بر شما از توصيفي كه مي‌كنيد. هيچكس بر كار او نمي‌تواند خرده بگيرد، ولي در كارهاي آنها جاي سؤ ال و ايراد است.»
۱۶. «واذا تُتلى عَلَيهِم ءايتُنا بَيّنتٍ تَعرِفُ فى وُجوهِ الَّذينَ كَفَروا المُنكَرَ يَكادونَ يَسطونَ بِالَّذينَ يَتلونَ عَلَيهِم ءايتِنا قُل افَانَبّئُكُم بِشرٍّ مِن ذلِكُمُ النّارُ وَعَدَهَا اللَّهُ الَّذينَ كَفَروا وبِئسَ المَصير؛
و هنگامي كه آيات روشن ما بر آنها خوانده مي‌شود در چهره كافران آثار انكار مشاهده مي‌كني، آن چنان كه نزديك است برخيزند و با مشت به كساني كه آيات ما را بر آنها مي‌خوانند حمله كنند! بگو: آيا شما را به بدتر از اين خبر دهم ؟ همان آتش سوزنده (دوزخ) است كه خدا به كافران وعده داده، و بدترين جايگاه است!»
۱۷. «لا يُؤمِنونَ بِهِ حَتّى يَرَوُا
العَذابَ الاليم• افَبِعَذابِنا يَستَعجِلون• ثُمَّ جاءَهُم ما كانوا يوعَدون؛
آنها به آن ايمان نمي‌آورند تا
عذاب دردناك را با چشم خود به بينند. آيا براي
عذاب ما عجله ميكنند؟ سپس
عذابي كه به آنها وعده داده شده به سراغشان بيايد.»
۱۸. «قُل كَفى بِاللَّهِ بَينى وبَينَكُم شَهيدًا يَعلَمُ ما فِى السَّموتِ والارضِ والَّذينَ ءامَنوا بِالبطِلِ وكَفَروا بِاللَّهِ اولكَ هُمُ الخسِرُون• ويَستَعجِلونَكَ
بِالعَذابِ ولَولا اجَلٌ مُسَمًّى لَجاءَهُمُ
العَذابُ ولَيَأتِيَنَّهُم بَغتَةً وهُم لا يَشعُرون• يَستَعجِلونَكَ
بِالعَذابِ وانَّ جَهَنَّمَ لَمُحيطَةٌ بِالكفِرين• يَومَ يَغشهُمُ
العَذابُ مِن فَوقِهِم ومِن تَحتِ ارجُلِهِم ويَقولُ ذوقوا ما كُنتُم تَعمَلون؛
بگو همين بس كه خدا ميان من و شما گواه است، آنچه را در آسمانها و زمين است مي‌داند كساني كه به
باطل ايمان آوردند و به الله كافر شدند زيانكاران واقعي هستند. آنها با عجله از تو
عذاب را مي‌طلبند، و اگر موعد مقرري تعيين نشده بود
عذاب (الهي) به سراغ آنها مي‌آمد، سرانجام اين
عذاب بطور ناگهاني بر آنها نازل مي‌شود در حالي كه نمي‌دانند. آنها با عجله از تو تقاضاي
عذاب ميكنند، در حالي كه جهنم به كافران احاطه دارد! آن روز كه
عذاب (الهي) آنها را از بالاي سر و پائين پا مي‌پوشاند و به آنها مي‌گويد بچشيد آنچه را عمل مي‌كرديد (روز سخت و دردناكي است).»
۱۹. «افَمَن زُيّنَ لَهُ سوءُ عَمَلِهِ فَرَءاهُ حَسَنًا فَانَّ اللَّهَ يُضِلُّ مَن يَشاءُ ويَهدى مَن يَشاءُ فَلا تَذهَب نَفسُكَ عَلَيهِم حَسَرتٍ انَّ اللَّهَ عَليمٌ بِما يَصنَعون؛
آيا كسي كه عمل بدش براي او تزيين شده، و آنرا خوب و زيبا ميبيند (همانند كسي است كه واقع را آنچنان كه هست مييابد؟) خداوند هر كس را بخواهد گمراه سازد، و هر كس را بخواهد هدايت ميكند، بنا بر اين جان خود را به خاطر شدت تاسف بر آنها از دست مده كه خداوند به آنچه انجام ميدهند عالم است.»
۲۰. «ونَجَّينهُما وقَومَهُما مِنَ الكَربِ العَظيم• فَكَفَروا بِهِ فَسَوفَ يَعلَمون• وابصِر فَسَوفَ يُبصِرون؛
آنها و قومشان را از اندوه بزرگ نجات داديم. (اما هنگامي كه اين كتاب بزرگ آسماني بر آنها نازل شد) آنها به آن كافر شدند ولي بزودي نتيجه كار خود را خواهند دانست. و وضع كارشان را ببين، آنها نيز به زودي (محصول اعمال خود را) مي‌بينند.»
۲۱. «وعَجِبوا ان جاءَهُم مُنذِرٌ مِنهُم وقالَ الكفِرونَ هذا سحِرٌ كَذّاب• اءُنزِلَ عَلَيهِ الذّكرُ مِن بَينِنا بَل هُم فى شَكٍّ مِن ذِكرى بَل لَمّا يَذوقوا
عَذاب؛
آنها تعجب كردند كه چرا پيامبر انذار كننده اي از ميان آنها برخاسته، و كافران گفتند: اين ساحر دروغگوئي است! آيا از ميان همه ما، قرآن تنها بر او (محمد) نازل شده ؟، آنها در حقيقت در اصل وحي من ترديد دارند بلكه آنها هنوز
عذاب الهي را نچشيده اند (كه اينچنين گستاخانه سخن ميگويند).»
۲۲. «... الَيسَ اللَّهُ بِعَزيزٍ ذِى انتِقام• قُل يقَومِ اعمَلوا عَلى مَكانَتِكُم انّى عمِلٌ فَسَوفَ تَعلَمون• مَن يَأتيهِ
عَذابٌ يُخزيهِ ويَحِلُّ عَلَيهِ
عَذابٌ مُقيم؛
و هر كس را خدا هدايت كند هيچ گمراه كننده اي نخواهد داشت، آيا خداوند قادر و صاحب انتقام نيست؟ بگو اي قوم من! شما هر چه در توان داريد انجام دهيد، من نيز به وظيفه خود عمل مي‌كنم، اما به زودي خواهيد دانست چه كسي
عذاب خواركننده دنيا به سراغش مي‌آيد، و (سپس)
عذاب جاويدان (آخرت) بر او وارد مي‌گردد.»
۲۳. «فَاصبِر انَّ وعدَ اللَّهِ حَقٌّ فَامّا نُرِيَنَّكَ بَعضَ الَّذى نَعِدُهُم او نَتَوَفَّيَنَّكَ فَالَينا يُرجَعون؛
صبر كن كه وعده خدا حق است، هر گاه قسمتي از مجازاتهائي را كه به آنها وعده داده ايم در حال حياتت به تو ارائه دهيم، يا تو را (پيش از آن) از دنيا ببريم (مهم نيست) چرا كه بازگشت آنها به سوي ماست.»
۲۴. «وكَذلِكَ ما ارسَلنا مِن قَبلِكَ فى قَريَةٍ مِن نَذيرٍ الّا قالَ مُترَفوها انّا وجَدنا ءاباءَنا عَلى امَّةٍ وانّا عَلى ءاثرِهِم مُقتَدون• قلَ اوَ لَو جِئتُكُم بِاهدى مِمّا وجَدتُم عَلَيهِ ءاباءَكُم قالوا انّا بِما ارسِلتُم بِهِ كفِرون• فَانتَقَمنا مِنهُم فَانظُر كَيفَ كانَ عقِبَةُ المُكَذّبين؛
همين گونه در هيچ شهر و دياري پيش از تو پيامبري انذاركننده نفرستاديم مگر اينكه ثروتمندان مست و مغرور گفتند ما پدران خود را بر مذهبي يافتيم و به آثار آنها اقتدا ميكنيم. (پيامبرشان) گفت: آيا اگر من آئيني هدايت بخش تر از آنچه پدرانتان را بر آن يافتيد آورده باشم (باز هم انكار مي‌كنيد؟!) گفتند (آري) ما به آنچه شما به آن مبعوث شده ايد كافريم! لذا ما از آنها
انتقام گرفتيم بنگر پايان كار تكذيب كنندگان چگونه بود.»
۲۵. «فَامّا نَذهَبَنَّ بِكَ فَانّا مِنهُم مُنتَقِمون• او نُرِيَنَّكَ الَّذى وعَدنهُم فَانّا عَلَيهِم مُقتَدِرون؛
هر گاه تو را از ميان آنها ببريم حتما آنها را مجازات خواهيم كرد. يا اگر زنده بماني و آنچه را از
عذاب آنان وعده داده ايم به تو ارائه دهيم باز ما بر آنها مسلطيم.»
۲۶. «لَقَد جِئنكُم بِالحَقّ ولكِنَّ اكثَرَكُم لِلحَقّ كرِهون• ام ابرَموا امرًا فَانّا مُبرِمون• ام يَحسَبونَ انّا لا نَسمَعُ سِرَّهُم ونَجوهُم بَلى ورُسُلُنا لَدَيهِم يَكتُبون• فَذَرهُم يَخوضوا ويَلعَبوا حَتّى يُلقوا يَومَهُمُ الَّذى يوعَدون؛
ما حق را براي شما آورديم؛ ولي بيشتر شما از حق کراهت داشتيد! بلكه آنها تصميم محكم بر توطئه گرفتند ما نيز اراده محكمي (درباره آنها) داريم. آنها چنين ميپندارند كه ما اسرار پنهاني و سخنان درگوشي آنها را نمي‌شنويم آري رسولان (و فرشتگان) ما نزد آنها هستند و مي‌نويسند.آنها را به حال خود واگذار تا در باطل غوطه ور باشند، و سرگرم بازي، تا روزي را كه به آنها وعده داده شده است ملاقات كنند (و نتيجه كار خود را ببينند).»
۲۷. «فَارتَقِب يَومَ تَأتِى السَّماءُ بِدُخانٍ مُبين؛
منتظر روزي باش كه آسمان دود آشكاري پديد آورد.»
۲۸. «فَارتَقِب انَّهُم مُرتَقِبون؛
(اما اگر پذيرا نشدند) منتظر باش آنها نيز منتظرند (تو منتظر پيروزي الهي و آنها منتظر
عذاب و شكست باشند).»
۲۹. «هُمُ الَّذينَ كَفَروا وصَدّوكُم عَنِ المَسجِدِ الحَرامِ والهَدىَ مَعكوفًا ان يَبلُغَ مَحِلَّهُ ولَولا رِجالٌ مُؤمِنونَ ونِساءٌ مُؤمِنتٌ لَم تَعلَموهُم ان تَطَوهُم فَتُصيبَكُم مِنهُم مَعَرَّةٌ بِغَيرِ عِلمٍ لِيُدخِلَ اللَّهُ فى رَحمَتِهِ مَن يَشاءُ لَو تَزَيَّلوا
لَعَذَّبنَا الَّذينَ كَفَروا مِنهُم
عَذابًا اليما؛
آنها كساني هستند كه كافر شدند و شما را از (زيارت) مسجدالحرام بازداشتند، و از رسيدن قربانيهاي شما به محل قربانگاه مانع گشتند، و هرگاه مردان و زنان با ايماني در اين ميان بدون آگاهي شما زير دست و پا از بين نمي‌رفتند و از اين راه عيب و عاري ناآگاهانه به شما نمي‌رسيد (خداوند هرگز مانع اين جنگ نمي‌شد) هدف اين بود كه خدا هر كس را مي‌خواهد در رحمت خود وارد سازد و اگر مؤ منان و كفار (در مكه) از هم جدا مي‌شدند كافران را
عذاب دردناكي ميكرديم.»
۳۰. «فَوَيلٌ لِلَّذينَ كَفَروا مِن يَومِهِمُ الَّذى يوعَدون؛
واي بر آنها كه كافر شدند از روزي كه به آنها وعده داده مي‌شود.»
۳۱. «قُل تَرَبَّصوا فَانّى مَعَكُم مِنَ المُتَرَبّصين؛
بگو: انتظار بكشيد كه من هم با شما انتظار مي‌كشم (شما انتظار مرگ مرا و من انتظار پيروزي و نابودي شما را!).»
۳۲. «قُل ارَءَيتُم ان اهلَكَنِىَ اللَّهُ ومَن مَعِىَ او رَحِمَنا فَمَن يُجيرُ الكفِرينَ مِن
عَذابٍ اليم• قُل هُوَ الرَّحمنُ ءامَنّا بِهِ وعَلَيهِ تَوَكَّلنا فَسَتَعلَمونَ مَن هُوَ فى ضَللٍ مُبين؛
بگو: اگر خداوند من و تمام كساني را كه با من هستند هلاك كند يا مورد ترحم قرار دهد، چه كسي كافران را از
عذاب دردناك پناه مي‌دهد؟ بگو: او خداوند رحمان است، ما به او ايمان آورده ايم، و بر او توكل كرده ايم و به زودي ميدانيد چه كسي در گمراهي آشكار است؟»
۳۳. «فَسَتُبصِرُ ويُبصِرون• بِاييّكُمُ المَفتون؛
و به زودي تو مي‌بيني و آنها نيز مي‌بينند. كه كداميك از شما
مجنون هستيد. اينگونه است
عذاب خداوند (در دنيا) و
عذاب آخرت از آن هم بزرگتر است اگر مي‌دانستند.»
۳۴. «كَذلِكَ
العَذابُ ولَعَذابُ الأخِرَةِ اكبَرُ لَو كانوا يَعلَمون؛
»
۳۵. «فَمالِ الَّذينَ كَفَروا قِبَلَكَ مُهطِعين• كَلّا انّا خَلَقنهُم مِمّا يَعلَمون• فَذَرهُم يَخوضوا ويَلعَبوا حَتّى يُلقوا يَومَهُمُ الَّذى يوعَدون• خشِعَةً ابصرُهُم تَرهَقُهُم ذِلَّةٌ ذلِكَ اليَومُ الَّذى كانوا يوعَدون؛
اين كافران را چه مي‌شود كه با سرعت نزد تو مي‌آيند. هرگز چنين نيست، ما آنها را از آنچه خودشان مي‌دانند آفريده‌ايم! آنها را به حال خود واگذار تا در باطل خود فرو روند، و بازي كنند، تا زماني كه روز موعود خود را ملاقات نمايند. در حالي كه چشمهاي آنها از شدت وحشت به زير افتاده، و پرده اي از ذلت و خواري آنها را پوشانده است (و به آنها گفته مي‌شود) اين همان روزي است كه به شما وعده داده ميشد.»
۳۶. «حَتّى اذا رَاوا ما يوعَدونَ فَسَيَعلَمونَ مَن‌اضعَفُ ناصِرًا واقَلُّ عَدَدا• قُل ان ادرى اقَريبٌ ما توعَدونَ ام يَجعَلُ لَهُ رَبّى امَدا؛
(اين كارشكني كفار همچنان ادامه مييابد) تا زماني كه آنچه را به آنها وعده داده شده ببينند، آنگاه مي‌دانند چه كسي ياورش ضعيفتر و جمعيتش كمتر است. بگو من نمي‌دانم آنچه به شما وعده داده شده نزديك است، يا پروردگارم زماني براي آن قرار مي‌دهد؟!»
۳۷. «نَحنُ خَلَقنهُم وشَدَدنا اسرَهُم واذا شِئنا بَدَّلنا امثلَهُم تَبديلا؛
ما آنها را آفريديم و پيوندهاي وجودشان را محكم كرديم، و هر زمان بخواهيم جاي آنان را به گروه ديگري مي‌دهيم»
۳۸. «كَلّا سَيَعلَمون• ثُمَّ كَلّا سَيَعلَمون؛
چنين نيست كه آنها فكر ميكنند، و به زودي مي‌فهمند. باز هم چنين نيست كه آنها ميپندارند، و به زودي مي‌فهمند.»
۳۹. «انَّ الَّذينَ فَتَنُوا المُؤمِنينَ والمُؤمِنتِ ثُمَّ لَم يَتوبوا فَلَهُم
عَذابُ جَهَنَّمَ ولَهُم
عَذابُ الحَريق• انَّ بَطشَ رَبّكَ لَشَديد• بَلِ الَّذينَ كَفَروا فى تَكذيب• واللَّهُ مِن وراهِم مُحيط؛
كساني كه مردان و زنان با ايمان را مورد شكنجه قرار دادند
عذاب دوزخ براي آنها است، و
عذاب آتش سوزان. گرفتن قهرآميز و مجازات پروردگارت بسيار شديد است، بلكه كافران پيوسته مشغول تكذيب حقند. و خداوند به همه آنها احاطه دارد.»
۴۰. «فَمَهّلِ الكفِرينَ امهِلهُم رُويدا؛
حال كه چنين است كافران را اندكي مهلت ده (تا سزاي اعمالشان را ببينند).»
۴۱. «الَم تَرَ كَيفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِاصحبِ الفيل• الَم يَجعَل كَيدَهُم فى تَضليل• وارسَلَ عَلَيهِم طَيرًا ابابيل• تَرميهِم بِحِجارَةٍ مِن سِجّيل• فَجَعَلَهُم كَعَصفٍ مَأكول؛
آيا نديدي پروردگارت با
اصحاب فیل (لشگر
ابرهه كه به قصد نابودي
کعبه آمده بودند) چه كرد؟! آيا نقشه آنها را در ضلالت و تباهي قرار نداد؟ و بر سر آنها پرندگاني را گروه گروه فرستاد. كه با سنگهاي كوچكي آنها را هدف قرار مي‌دادند. در نتيجه آنها را همچون كاه خورده شده قرار داد.»
علت تهدیدهای کافران عبارتند از:
احساس
امنیّت كافران از
عذاب الهى، سبب هشدار خداوند به آنان:
۱. «الَاعرابُ اشَدُّ كُفرًا ونِفاقًا واجدَرُ الّا يَعلَموا حُدودَ ما انزَلَ اللَّهُ عَلى رَسولِهِ واللَّهُ عَليمٌ حَكيم• ومِنَ الاعرابِ مَن يَتَّخِذُ ما يُنفِقُ مَغرَمًا ويَتَرَبَّصُ بِكُمُ الدَّوارَ عَلَيهِم دارَةُ السَّوءِ واللَّهُ سَميعٌ عَليم؛
عربهاي باديه نشين كفر و نفاقشان شديدتر است و به جهل از حدود (و مرزهاي) آنچه خدا بر پيامبرش نازل كرده سزاوارترند، و خداوند
دانا و
حکیم است. گروهي از (اين) اعراب باديه نشين چيزي را كه (در راه خدا)
انفاق ميكنند غرامت محسوب مي‌دارند، و انتظار حوادث دردناكي براي شما ميكشند حوادث دردناك براي آنهاست، و خداوند شنوا و داناست.»
۲. «افَامِنَ الَّذينَ مَكَروا السَّيّاتِ ان يَخسِفَ اللَّهُ بِهِمُ الارضَ او يَأتِيَهُمُ
العَذابُ مِن حَيثُ لا يَشعُرون• او يَأخُذَهُم فى تَقَلُّبِهِم فَما هُم بِمُعجِزين؛
آيا توطئه‌گران از اين
عذاب الهي ايمن گشتند كه ممكن است خدا آنها را در زمين فرو برد و يا مجازات (حق) از آنجا كه انتظارش را ندارند به سراغشان بيايد. يا به هنگامي كه (براي كسب مال و ثروت فزونتر) در رفت آمدند دامانشان را بگيرد در حالي كه قادر به فرار نيستند. »
۳. «افَامِنتُم ان يَخسِفَ بِكُم جانِبَ البَرّ او يُرسِلَ عَلَيكُم حاصِبًا ثُمَّ لا تَجِدوا لَكُم وَكيلا• ام امِنتُم ان يُعيدَكُم فيهِ تارَةً اخرى فَيُرسِلَ عَلَيكُم قاصِفًا مِنَ الرّيحِ فَيُغرِقَكُم بِما كَفَرتُم ثُمَّ لا تَجِدوا لَكُم عَلَينا بِهِ تَبيعا؛
آيا از اين ايمن هستيد كه در خشكي (با يك زلزله شديد) شما را در زمين فرو ببرد يا طوفاني از سنگريزه بر شما بفرستد (و در آن مدفونتان كند) سپس حافظ (و ياوري) براي خود نيابيد؟!يا اينكه ايمن هستيد كه بار ديگر شما را به دريا بازگرداند و تندباد كوبنده اي بر شما بفرستد و شما را بخاطر كفرتان غرق كند، حتي كسي كه خونتان را مطالبه نمايد پيدا نكنيد.»
۴. «ءَامِنتُم مَن فِى السَّماءِ ان يَخسِفَ بِكُمُ الارضَ فَاذا هِىَ تَمور؛
آيا خود را از
عذاب كسي كه حاكم بر آسمان است در امان ميدانيد كه دستور دهد زمين بشكافد و شما را فرو برد و دائما به لرزش خود ادامه دهد؟»
كافران شكست‌خورده در
جنگ بدر، مورد تهديد خداوند، در صورت بازگشت به جنگ:
«ان تَستَفتِحوا فَقَد جاءَكُمُ الفَتحُ وان تَنتَهوا فَهُوَ خَيرٌ لَكُم وان تَعودوا نَعُد ولَن تُغنِىَ عَنكُم فِئَتُكُم شيًا ولَو كَثُرَت وانَّ اللَّهَ مَعَ المُؤمِنين؛
اگر شما خواهان
فتح و پيروزي هستيد به سراغ شما آمد و اگر (از مخالفت) خودداري كنيد براي شما بهتر است و اگر باز گرديد ما هم باز خواهيم گشت (اگر به مخالفتهاي خود ادامه دهيد ما شما را گرفتار دشمن خواهيم كرد) و جمعيت شما هر چند زياد باشند شما را بينياز (از ياري خدا) نخواهد كرد و خداوند با مؤ منان است.»
ترساندن كافران ستيزه‌جو با
مسلمانان، از جانب خداوند:
۱. «قُل لِلَّذينَ كَفَروا سَتُغلَبونَ وتُحشَرونَ الى جَهَنَّمَ وبِئسَ المِهاد؛
به آنها كه كافر شدند بگو: (از پيروزي موقت خود در جنگ احد، شاد نباشيد! بزودي مغلوب خواهيد شد، و (سپس در
رستاخیز) به سوي جهنم، محشور خواهيد شد. و چه بد جايگاهي است! »
۲. «سَنُلقى فى قُلُوبِ الَّذينَ كَفَروا الرُّعبَ بِما اشرَكوا بِاللَّهِ ما لَم يُنَزّل بِهِ سُلطنًا ومَأوهُمُ النّارُ وبِئسَ مَثوَى الظلِمين؛
به زودي در دلهاي كافران به خاطر اينكه بدون دليل چيزهائي را براي خدا شريك قرار دادند، رعب و ترس مي‌افكنيم و جايگاه آنها آتش است و چه بد جايگاهي است جايگاه ستمكاران.»
۳. «اذ يوحى رَبُّكَ الَى المَلَكَةِ انّى مَعَكُم فَثَبّتوا الَّذينَ ءامَنوا سَالقى فى قُلوبِ الَّذينَ كَفَروا الرُّعبَ فَاضرِبوا فَوقَ الاعناقِ واضرِبوا مِنهُم كُلَّ بَنان؛
(به خاطر بياوريد) موقعي را كه پروردگارت به فرشتگاني وحي كرد من با شما هستم كساني را كه ايمان آورده اند ثابت قدم بداريد. بزودي در دلهاي كافران ترس و وحشت مي‌افكنم ضربه ها را بر بالاتر از گردن (بر سرهاي دشمنان) فرود آريد و دست و پاي آنها را از كار بيندازيد.»
تهديد كافران به
جنگ، در صورت
اعراض از
توحید، وظيفه الهى
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله:
«قُل انَّما يوحى الَىَّ انَّما الهُكُم الهٌ وحِدٌ فَهَل انتُم مُسلِمون• فَان تَوَلَّوا فَقُل ءاذَنتُكُم عَلى سَواءٍ وان ادرِى اقَريبٌ ام بَعيدٌ ما توعَدون؛
بگو تنها چيزي كه به من وحي مي‌شود اين است كه معبود شما خداي يگانه است، آيا (با اينحال) تسليم (حق) مي‌شويد؟ (و بتها را كنار مي‌گذاريد ؟) اگر (با اين همه) رويگردان شوند بگو من به همه شما يكسان (از
عذاب الهي) اعلام خطر مي‌كنم، و نمي‌دانم آيا وعده (
عذاب خدا) به شما نزديك است يا دور؟!»
تهدید مشرکان (قرآن) و
تهدید مکذبان (قرآن).
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۹، ص۳۴۲، برگرفته از مقاله «تهدیدشدگان (کافران)».
