• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تناقض مشروطه عامه با حینیه ممکنه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



تناقض مشروطه عامه با حینیه ممکنه یکی از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق بوده و از اقسام تناقض قضایای موجهه است.



شرط تناقض در قضایای موجهه، علاوه بر شرایط عمومی، اختلاف در جهت است و از آنجا که قضیه مشروطه عامه، ضروریه مقیّد به وصف است، قید در نقیض آن هم اخذ می‌شود، زیرا از شرایط تناقض وجوب اتحاد در شرط است؛ پس نقیض مشروطه، ممکنه عامه وصفیه است؛ بنابراین نقیض قضیه «هر ج مادام که ج است ضرورتاً ب است»، این قضیه است: بعضی ج‌ها تا وقتی که بالامکان ج هستند، ب نیستند.
[۴] قطب‌الدین رازی، محمد بن‌ محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه، ص۱۲۳-۱۲۴.
[۵] مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد، ص۲۲۱-۲۲۳.



در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است:

• مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد.
سبزواری، ملاهادی، شرح المنظومة.    
حلی، حسن بن یوسف، الجوهر النضید.    
• قطب‌الدین رازی، محمد بن‌ محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه.
مشکوةالدینی، عبدالمحسن، منطق نوین مشتمل بر اللمعات المشرقیه فی الفنون المنطقیه.    


۱. مشکوةالدینی، عبدالمحسن، منطق نوین مشتمل بر اللمعات المشرقیه فی الفنون المنطقیه، ص۳۴۹.    
۲. سبزواری، ملاهادی، شرح المنظومة، ص۲۷۰.    
۳. علامه حلی، حسن بن یوسف، الجوهر النضید، ص۷۶-۷۸.    
۴. قطب‌الدین رازی، محمد بن‌ محمد، تحریر القواعد المنطقیه فی شرح رسالة الشمسیه، ص۱۲۳-۱۲۴.
۵. مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد، ص۲۲۱-۲۲۳.



پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «تناقض مشروطه عامه با حینیه ممکنه»، تاریخ بازیابی۱۳۹۵/۱۲/۱۱.    



جعبه ابزار