نبز (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَبَز (به فتح نون و باء) از
واژگان قرآن کریم به معنای
لقب بد دادن است.
نَبَز : در
مجمع البیان فرموده: نبز بد لقب دادن است
در اقرب الموارد گفته: «نَبَزَهُ بکذا: لَقَّبَه به» و آن در القاب قبیح شایع است در
قاموس تنابز را تعایر و تداعی بالقاب گفته است
(وَ لا تَلْمِزُوا اَنْفُسَکُمْ وَ لا تَنابَزُوا بِالْاَلْقابِ) (و يكديگر را مورد طعن و
عیبجویی قرار ندهيد و با القاب زشت و ناپسند يكديگر را ياد نكنيد)
در
مجمع البیان فرموده: نبز بد لقب دادن است
در اقرب الموارد گفته: «نَبَزَهُ بکذا: لَقَّبَه به» و آن در القاب قبیح شایع است در
قاموس تنابز را تعایر و تداعی بالقاب گفته است
معنی آیه: بر خودتان عیب نبندید و با القاب بد یکدیگر را نخوانید یا به همدیگر القاب بد ننهید، این لفظ فقط یکبار در کلام الله آمده است.
در
نهج البلاغه خطبه ۱۹۱ در وصف
متقین آمده:
«وَ لَا یُنَابِزُ بِالْاَلْقَابِ وَ لَا یُضَارُّ بِالْجَارِ».
محمد عبده آنرا صدا کردن با لقب بد گفته است یعنی متّقی مردم را با لقب زشت نمیخواند و به همسایه ضرر نمیرساند.
در
نهایه گفته: التَّنَابُزُ: التَّداعِی بالالقاب، و از آنست حدیث:
«اَنَّ رَجُلًا کَانَ یُنْبَزُ قَرْقُورَا». یعنی مردی را لقب قرقور داده بودند.
•
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ن»، ج۷، ص۱۰.