تلاوت آیات برای زکریا (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

حضرت زکریا علیه‌السّلام هنگام تلاوت آیات الهی برای وی، در پیشگاه خداوند، از روی خضوع و خشوع سجده می‌ کرد و گریان بود.

---

۱.۱ - سجده زکریا

حضرت زکریا علیه‌السّلام هنگام تلاوت آیات الهی برای وی، در پیشگاه خداوند، سجده کرد.
ذکر رحمت ربک عبده زکریا• اولـئک الذین... اذا تتلی علیهم ءایـت الرحمـن خروا سجدا... «(این) یادی است از رحمت پروردگار تو نسبت به بنده اش زکریا .....• .....• آنها پیامبرانی.... . آنها کسانی بودند که وقتی آیات خداوند رحمان بر آنان خوانده می‌ شد به خاک می‌ افتادند، در حالی که سجده می‌ کردند و گریان بودند.»

۱.۱.۱ - کمال خضوع و خشوع

کلمه "سجدا" در جمله "خروا سجدا و بکیا" جمع ساجد است و کلمه "بکی" بر وزن فعول جمع باکی است، و جمله مذکور خبر است برای کلمه "للذین" که در صدر آیه است، احتمال هم دارد که به خاک افتادن برای سجده با حالت گریه، کنایه باشد از کمال خضوع و خشوع، زیرا سجده مجسم کننده کمال خضوع، و گریه مجسم کننده کمال خشوع است، و بنا بر این معنا، جا دارد مقصود از آیات و تلاوت آن یاد آوری هر چیزی باشد که شانی از شؤون خدای تعالی را حکایت می‌ کند.

۱.۱.۲ - بعضی از مفسران

بعضی از مفسران، جمله "ممن هدینا و اجتبینا.... . را بیان دیگری برای همان انبیایی که در آغاز آیه به آنها اشاره شده دانسته ‌اند.

۱.۲ - گریه زکریا

حضرت ادریس علیه‌السّلام هنگام تلاوت آیات الهی برای وی، در پیشگاه خداوند، گریه کرد.
ذکر رحمت ربک عبده زکریا• اولـئک الذین... اذا تتلی علیهم ءایـت الرحمـن خروا سجدا وبکیـا. «(این) یادی است از رحمت پروردگار تو نسبت به بنده اش زکریا.....• .....• آنها پیامبرانی..... آنها کسانی بودند که وقتی آیات خداوند رحمان بر آنان خوانده می‌ شد به خاک می‌ افتادند، در حالی که سجده می‌ کردند و گریان بودند.»

۱.۲.۱ - خشوع هنگام تلاوت

معنای آیه (و خدا داناتر است) این شد که: اینان که خدا انعامشان کرده بعضی از انبیاء از ذریه آدمند، و از آنهایی هستند که خدا با نوح در کشتی سوارشان کرد، و از ذریه ابراهیم و اسرائیلند، و بعضی دیگر از اهل هدایت و اجتبایند که برای خدای رحمان خاضعند، و چون نزد ایشان آیات او تلاوت شود خاشعند.

۱.۲.۲ - سجده در برابر خدا

و ممن هدینا و اجتبینا: برخی گویند: منظور همان پیامبرانی است که: قبلا یاد شدند. یعنی آنها کسانی هستند که ما هدایتشان کرده و از میان خلق برگزیده‌ایم. سپس در وصف آنها می‌فرماید: اذا تتلی علیهم آیات الرحمن خروا سجدا و بکیا: هر گاه قرآن بر آنها خوانده شود در برابر خدا سجده می‌کنند و به تضرع و ناله می‌پردازند. آری آنها با همه عظمتی که دارند، بیاد خدا اشک می‌بارند. اما مردم غافل و سبکسر با همه آلودگی هایی که دارند، از گریستن خودداری می‌کنند.

---