مراد از «تسویر قرآن» تقسیم قرآن در قالب سورههای متعدد است. در انتساب تقسیم قرآن به سورهها و تقسیم سورهها به آیات، به پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآلهوسلّم و خداوند متعال، جای هیچ تردیدی نیست، و توصیف اجزای قرآن به «سوره» و «آیه» در خود قرآن کریم آمده است. آنچه در آثار علوم قرآنی محل بحث واقع شده حکمت این تقسیمات است.
به یقین، اراده خداوند برای سوره سوره کردن قرآن از روی حکمت و تدبیر بوده است. برخی از این حکمتها و مصالح که عقل بشر میتواند درک کند عبارتند از: ۱. اعلام نهایت عجز مخالفان قرآن؛ زیرا هر سوره از قرآن حتی کوچکترین آنها معجزه و نشانهای از نشانههای الهی است؛ ۲. آسان کردن حفظ و فراگیری قرآن و تشویق به آن؛ ۳. هر سوره قرآن روش و سبک مستقل دارد و از نظر موضوع و ویژگیهای مختلف بلاغی و نظم با سوره دیگر متفاوت و دارای عطر و نسیم جان بخش و مخصوص خود است؛ مثلا سوره یوسف داستان زندگی حضرت یوسف علیهالسّلام را بیان میکند و نامی از بهشت و جهنم و امثال آن در این سوره نیست. سوره مجادله نیز نام و ذکر خداوند را بیان میکند، در سوره منافقین از نفاق و دورویی منافقان سخن به میان آمده است.