تسمیة الشیء بما یؤول الیه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تسمیة الشیء بما یؤول الیه، نامگذاری چیزی به حالت و
کیفیت آینده آن؛ از اقسام
مجاز لغوی است.
یکی از اقسام مجاز لغوی، «تسمیة الشیء بما یؤول الیه» است؛ یعنی
اطلاق وصف بر چیزی در زمان
حال، به اعتبار اتصاف آن در
آینده؛
(... انی ارانی اعصر خمرا...) ؛ "من خویشتن را (به
خواب) دیدم که (انگور برای)
شراب می‌فشارم".
در واقع،
انگور را می‌فشارند تا به
خمر تبدیل بشود؛ ولی در این آیه، به اعتبار آینده، به انگور، خمر اطلاق شده است.
(وقال نوح رب لا تذر علی الارض من الکافرین دیارا انک ان تذرهم یضلوا عبادک ولا یلدوا الا فاجرا کفارا)؛ "و
نوح گفت پروردگارا هیچ کس از
کافران را بر روی
زمین مگذار؛ چرا که اگر تو آنان را باقی گذاری بندگانت را
گمراه می‌کنند و جز پلیدکار ناسپاس نزایند".
«فاجرا» و «کفارا» هر دو مجازند؛ چون زاده کافر، هنگام تولد،
فاجر و
کافر نیست؛ ولی پس از زمان طفولیت چنین خواهد شد. پس به
مولود، فاجر اطلاق شده و مقصود از آن
مردی است که در آینده فاجر خواهد شد.
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «تسمیة الشیء بما یؤول الیه».
