ترجمان (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَرجمان (به فتح تاء) یا
تُرجمان (به ضم تاء) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای
ترجمه، تفسیر و تفسیر کننده می‌باشد که
حضرت علی (علیه‌السلام) در
قرآن کریم در جریان
حکمیت از این واژه استفاده نموده است.
تَرجمان (به فتح تاء) یا تُرجمان (به ضم تاء) به معنای ترجمه، تفسیر و تفسیر کننده آمده است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره در رابطه با قرآن مجید در جریان حکمیت فرموده است: «هذا القرآن انّما هو خطّ مستور بین الدفّتین، لا ینطق بلسان و لا بدّله من ترجمان و انّما ینطق عنه الرجال...؛
ما مردان را حکم قرار ندادیم، بلکه قرآن را حکم قرار دادیم اما این قرآن خطّی است نوشته شده میان دو جلد، خودش سخن نمی‌گوید: باید
مفسّری داشته باشد و فقط مردان از آن سخن گویند.»
همچنین آن حضرت (علیه‌السلام) در
حکمت ۳۰۱ می‌فرماید: «رسولک ترجمان عقلک.»
و در
خطبه ۱۹۲، «و تراجمة ینطق علی السنتهم.»
این واژه سه بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ترجمان»، ص۱۷۲-۱۷۳.
