تخصیص قرآن

تخصیص قرآن، تخصیص زدن عمومات قرآنی است.

از جمله موضوعات مطرح در مبحث عام و خاص، تخصیص قرآن است؛ یعنی عمومات قرآن گاهی به وسیله خاص (مخصص) تخصیص زده می‌شوند.

تخصیص یعنی منحصرکردن حکم عام و کلی بر بعضی از افراد موضوع و خارج کردن بقیه از شمول؛ و این بیش از عمل به عام است.

تخصیص قرآن بر دو قسم است: ۱. تخصیص متصل؛ ۲. تخصیص منفصل.

تخصیص متصل نیز پنج نوع دارد:
۱. تخصیص به استثنا؛
۲. تخصیص به شرط؛
۳. تخصیص به وصف؛
۴. تخصیص به غایت؛
۵. تخصیص به آوردن بدل بعض از کل.
اقسام تخصیص جداگانه تشریح شده‌اند. برای اطلاع به مدخل‌های مربوط مراجعه شود.

مخصص متصل؛ مخصص منفصل.

۱.	↑ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۳، ص۵۲.
۲.	↑ کمالی دزفولی، علی، ۱۲۹۲ -، قرآن ثقل اکبر، ص۱۹۵.
۳.	↑ صالح، صبحی، ۱۹۲۶ -، مباحث فی علوم القرآن، ص۲۶۲.
۴.	↑ حفناوی، محمد ابراهیم، دراسات فی القرآن الکریم، ص۱۸۲.
۵.	↑ مظفر، محمد رضا، ۱۹۰۴ - ۱۹۶۴م، اصول الفقه، ج۱، ص۱۳۹.
۶.	↑ معرفت، محمد هادی، ۱۳۰۹ -۱۳۸۵، التمهید فی علوم القرآن، ج۲، ص۲۷۱.