تحریف مفهوم عزاداری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یکی دیگر از مسائل مهم و سرنوشت سازی که از سوی بعضی مورد
تحریف قرار گرفته، مسئله
عزاداری است.
نمونه‌های فراوانی در تعالیم و کلمات اهل بیت؛ در مورد عزاداری آمده است:
امام صادق (علیه‌السّلام) در میان فضایی پرآشوب، با اشعار «
کمیت»
عزاداری می‌کردند. و یا در محضر
امام علی بن موسی الرضا (علیه‌السّلام) «
دعبل خزاعی»
قصیده «مدارس آیات» را که بسیار
فصیح و
بلیغ و پرمعنا و در
مصائب اهل بیت؛ مخصوصا شهدای کربلاست می‌خواند و حضرت مانند ابر
بهار اشک می‌ریزند و موارد دیگری مانند این‌ها. دعبل خزاعی، از شاعران
شجاع و باصفایی بود که در زمان امام رضا (علیه‌السّلام) می‌زیست، قصیده‌ای معروف نزد آن حضرت خواند و با این بیت آغاز کرد: مدارس آیات خلت من تلاوة و منزل وحی مقفر العرصات «خانه‌های شما ای آل محمد، مدارس آیات خدا بود که دشمنان،
نور تلاوت قرآن را درآن خاموش کردند و محل نزول
وحی الهی بود که اکنون از همه چیز تهی گشته است». لذا این قصیده به «مدارس آیات» معروف شده است.
ولی در
عصر ما برخی
شبهه می‌اندازند که چرا باید برای حادثه‌ای که حدود ۱۳۷۰ سال قبل در
کربلا واقع شده است عزاداری کرد در حالی که گردانندگان آن حادثه و حتی فرزندان و نوه‌های آن‌ها نیز در قید حیات نیستند؟ ایشان توجه ندارند که آنچه در کربلا واقع شد، یک نزاع شخصی نبود که با از بین رفتن طرفین تمام شود، بلکه
نزاع دو
مکتب بود، مکتب طرفداران حق در مقابل طرفداران باطل،
پرورش یافتگان دامان
اسلام در برابر
بنی امیه که تفاله‌های عصر
جاهلیت بودند. افرادی که دم از
عدالت می‌زدند دربرابر ظالمان و ستمکاران و جباران و آدم کشان.
این رویارویی، در کلمات امام (علیه‌السّلام) قبل از
قیام، زمانی که به حضرت پیشنهاد
بیعت با
یزید را می‌دهند به
چشم می‌خورد که می‌فرمایند: «انا اهل بیت النبوة و معدن الرسالة و مختلف الملائکة» ما در میان خاندان
وحی پرورش یافته‌ایم،
فرشتگان به در خانه ما می‌آمدند و پیام خدا را می‌آوردند. «و یزید رجل فاسق شارب الخمر قاتل النفس المحرمة» یزید، مرد آلوده،
شراب خوار و آدم کشی است «و مثلی لا یبایع مثله»
چگونه ممکن است من با او بیعت کنم؟ آیا نور و
ظلمت،
حق و
باطل، عدالت و ظلم، با یکدیگر بیعت می‌کنند؟
در عصر ما نیز پیام احیاء همین مکتب باعث پیروزی
انقلاب ما شد. همان طور که
امام راحل (رحمه‌الله‌علیه) فرمودند: «اگر
قیام سیدالشهدا نبود امروز ما هم نمی‌توانستیم پیروز شویم».
در
عراق نیز ایام
عاشورا و از آن مهم تر
اربعین، که گاهی پنج تا ده میلیون نفر از سرتاسر
دنیا با وجود خطرات زیاد به کربلا می‌آیند باعث حفظ موجودیت و
استقلال آن کشور شده است.
دقت کنید که در کنار این
فلسفه زیبا و به نام عزاداری، هرچند با انگیزه‌های مقدس، اعمالی مرتکب می‌شوند که
شریعت پاک
اسلام آن را نمی‌پذیرد. وقتی در فیلم‌ها می‌بینیم که بر اثر
قمه زنی، تا پنجه‌های پا آلوده به
خون می‌شود و حتی بر سر
فرزند خردسال قمه می‌زنند! در حالی که نمی‌دانند برای
ضرر زدن به فرزند، حتی
پدر او نیز
ولایت ندارد. در دنیایی که به
سرعت عکس و
فیلم تهیه می‌کنند و بعد از چند دقیقه بر روی آنتن‌های
ماهواره قرار می‌دهند؛
مردم دنیا چگونه درمورد ما
قضاوت می‌کنند؟ می‌گویند مسلمانان خودزنی می‌کنند وچقدر این صحنه‌ها وحشتناک است!
از آن بدتر، عده‌ای جوان کنار دیوار می‌نشینند و به نام عزاداری، سر خود را به دیوار می‌کوبند! خود ما نیز فیلم این رفتار را دیده‌ایم. ممکن است دچار خونریزی مغزی شوند. آیا نباید جان خود را برای
اسلام حفظ کنند؟ یا مشاهده شده است که از روی خارهای تیز عبور می‌کنند! یا شیشه‌هایی را خرد و سپس
غربال می‌کنند و برهنه روی آن می‌غلطند و حتی فرزندانشان را در حالی که بسیار ناراحت‌اند و
گریه می‌کنند از روی این شیشه‌ها عبور می‌دهند! کدام پیامبر یا امام اجازه داده است که به نام عزاداری، این گونه رفتار کنند؟
آیا وقت آن فرانرسیده است که
روحانیون عزیز، واعظان و مداحان محترم با
زبان خوب همه را
نصیحت و برای عزاداری باشکوه از بهترین شعائر اسلامی استفاده کنند و از این امور تحریف شده بپرهیزند؟
پایگاه اطلاع رسانی دفتر آیت‌الله‌العظمی مکارم شیرازی، برگرفته از مقاله «تحریف مفهوم عزاداری».
