بَیْغ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَیْغ (به فتح باء) از
مفردات نهج البلاغه، هم به معنای هیجان است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص زندگی ساده خویش، از این واژه استفاده نموده است.
این واژه یک‌بار در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
بَیْغ (به فتح باء) به معنای هیجان آمده است.
چنان‌که گفته می‌شود: «
باغَ الدَّم بَیغاََ وَ تَبَیّغَ: ثارَ وَ هاجَ.»
موردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) هنگامی که
عاصم بن زیاد به حضرت عرض کرد شما مرا بر
لباس و
طعام ساده
ملامت می‌کنید، درحالی که خودتان نیز مثل من هستید، فرمودند:
«وَيْحَكَ، إِنّي لَسْتُ كَأَنْتَ، إِنَّ اللهَ تَعالَى فَرَضَ عَلى أَئِمَّةِ الْعَدْلِ أَنْ يُقَدِّروا أَنْفُسَهُمْ بِضَعَفَةِ النّاسِ، كَيْلا يَتَبَيَّغَ بِالْفَقيرِ فَقْرُهُ.» «یعنی وای بر تو من مانند تو نیستم،
خداوند بر
امامان عادل واجب کرده که خود را با مردم ضعیف برابر کنند تا
فقر فقیر او را به هیجان وا ندارد (و بگوید مرا چه غم سفره رهبر نیز مانند سفره من است).»
این واژه یک‌بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بیغ»، ص۱۶۶-۱۶۵.
