بیعَه (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بیعَه (به فتح عین) از
واژگان قرآن کریم به معنای
معبد نصاری است.
جمع
بیعَه،
بِیَع (به کسر باء و فتح یاء) می‌باشد.
بیعَه به معبد نصاری (
کلیسا) گفته می‌شود.
جمع آن بِيَعْ (بر وزت عنب) است.
چنان‌که
قاموس،
صحاح و
اقرب الموارد هم گفته‌اند.
به مواردی از
بیعَه که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوامِعُ وَ بِیَعٌ وَ صَلَواتٌ وَ مَساجِدُ یُذْکَرُ فِیهَا اسْمُ اللَّهِ) (و اگر خداوند بعضى از مردم را به وسيله بعضى ديگر دفع نكند ديرها، معابد يهود و نصارى و مساجدى كه نام خدا در آن بسيار برده مى‌شود، ويران مى‌گردد.)
صوامع جمع
صومعه (دیر) است و
بیع (کلیسا) جمع بیعه است و این هر دو راجع به نصاری است، صومعه برای راهبان و کلیسا برای دیگر نصاری.
در
مجمع البیان گوید؛ گفته‌اند: بیع معابد نصاری در شهرها و صوامع معبد آن‌ها در کوه‌ها و صحراهاست. صلوات، کنشت‌های
یهود است.
طبرسی آورده گویند اصل آن صُلْوَة (بر وزن عروة) است در تعریب صلوة شده است، مساجد معبد
مسلمین است.
امّا معنی آیه: نباید گفت ظاهر آیه، احترام و رسمیّت صومعه‌ها، کلیساها و کنشت‌ها را هم‌طراز مساجد نشان می‌دهد! زیرا ظاهر آیه آن‌است: اگر جنگ نبود و
خدا بعضی را با بعضی دفع نمی‌کرد دشمنان
پیامبران و اعداء دین در هر عصر معابد را از بین برده و آثار پیامبران را محو می‌کردند. و از این آیه چنان‌که
المیزان گفته معلوم می‌شود که در شرایع گذشته فی الجمله دفاع بوده است هر چند کیفیّت آن معلوم نیست.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بیعه»، ج۱، ص۲۵۴.
