• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بیعت (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: بیعت.


بَيْعَت (به فتح باء و عین و سکون یاء) از واژگان قرآن کریم به معنای متولّی کردن و عقد تولیت است.



بَيْعَت به معنای متولّی کردن و عقد تولیت است.
طبرسی ذیل آیه ۲۵۴ بقره گوید، بیع دست به هم دادن برای فروختن و بیعت دست به هم دادن برای ایجاب طاعت است. علی هذا بیعت آن است که شخصی دست به دست شخصی بدهد یعنی تو را بر خود متولّی کردم و طاعتت بر من واجب است.

به موردی که در «قرآن» به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - یُبایِعْنَکَ‌ (آیه ۱۲ سوره ممتحنه)

(اِذا جاءَکَ الْمُؤْمِناتُ‌ یُبایِعْنَکَ‌) (اى پیامبر! هنگامى كه زنان مؤمن نزد تو آيند تا با تو بيعت كنند...)


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۲۵۴.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۱۵۵.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۳۰۳.    
۴. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۱، ص۲۱۹.    
۵. بقره/سوره۲، آیه۲۵۴.    
۶. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۲، ص۶۲۴.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۱۰۵.    
۸. ممتحنه/سوره۶۰، آیه۱۲.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۵۱.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۹، ص۲۴۲.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۴۱۱.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۹، ص۴۱۴.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۳۸۲.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بیعت»، ج۱، ص۲۵۴.    






جعبه ابزار