بَیْعَت (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَيْعَت (به فتح باء و عین و سکون یاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای متولّی کردن و عقد تولیت است.
بَيْعَت به معنای متولّی کردن و عقد تولیت است.
به مواردی از
بَيْعَت که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(إِنَّ الَّذِينَ يُبايِعُونَكَ إِنَّما يُبايِعُونَ اللَّهَ) «آنان‌كه با تو
بیعت می‌كنند جز اين نيست كه با خدا بيعت می‌كنند.»
طبرسی ذیل آیه ۲۵۴ بقره
گوید: بیع دست به هم دادن برای فروختن و
بیعت دست به هم دادن برای ایجاب
طاعت است.
بنابراین بیعت آن است که شخصی دست به دست شخصی بدهد یعنی تو را بر خود متولّی کردم و طاعتت بر من
واجب است.
(هنگامى كه زنان مؤمن نزد تو آيند تا با تو بيعت كنند)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بیعت»، ج۱، ص۲۵۴.
