• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بُقْعَه (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


مرجع: بُقْعَه (لغات‌قرآن)
مقالات مرتبط: بقعه (مفردات‌قرآن)، بقعه (مفردات‌نهج‌البلاغه)، بقعه.

بُقْعَه: (فِی الْبُقْعَةِ الْمُبارَکَةِ)
[۱] قصص/سوره۲۸، آیه۳۰.    

«بُقْعَه» به معنای قطعه زمینی است که نسبت به اطرافش مشخص است.
[۲] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۶، ص۸۷.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۳۰۱.    



(فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِي مِن شَاطِئِ الْوَادِي الْأَيْمَنِ فِي الْبُقْعَةِ الْمُبَارَكَةِ مِنَ الشَّجَرَةِ أَن يَا مُوسَى إِنِّي أَنَا اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ) (هنگامی که به سراغ آتش آمد، از کرانه راست درّه، در آن سرزمین پربرکت، از میان درختی ندا آمد که: «ای موسی! منم خداوند، پروردگار جهانیان.)
[۴] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۸۹.    

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه بقعه به معناى قطعه‌اى از زمين است كه به شكل زمين‌هاى اطرافش نبوده باشد.
[۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۴۴.    
[۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۳۲.    
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
[۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۱۸۹.    
[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۴۳۳.    
)

۱. ↑ قصص/سوره۲۸، آیه۳۰.    
۲. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۶، ص۸۷.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۳۰۱.    
۴. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۸۹.    
۵. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۴۴.    
۶. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۳۲.    
۷. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۱۸۹.    
۸. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۴۳۳.    


• مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «بُقْعَه»، ص۱۰۶.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره قصص | لغات قرآن
جعبه ابزار