• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بقعه (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



دیگر کاربردها: بقعه (ابهام‌زدایی).

بُقْعَه (به ضم باء و سکون قاف و فتح عین) از واژگان قرآن کریم به معنای محلّ و قسمتی از زمین‌ است.



بُقْعَه به معنای محلّ و قسمتی از زمین‌ است.


(نُودِیَ مِنْ شاطِئِ الْوادِ الْاَیْمَنِ فِی‌ الْبُقْعَةِ الْمُبارَکَةِ) (از كرانه راست درّه، در آن سرزمين پربركت، از ميان درختى ندا آمد)
قاموس گوید: بقعه (به ضم اوّل و گاهی به فتح آن) تکّه‌ای از زمین است که در هیئت زمین مجاور نیست. در اقرب الموارد قطعه‌ای از زمین گفته است.
[۷] شرتونی، سعید، اقرب الموارد
.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۲۱۶.    
۲. مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۱، ص۳۱۳.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۴، ص۳۰۱.    
۴. قصص/سوره۲۸، آیه۳۰.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۸۹.    
۶. فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۳، ص۶.    
۷. شرتونی، سعید، اقرب الموارد



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بقعه»، ج۱، ص۲۱۶.    






جعبه ابزار