بُخْل (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بُخْل: (وَ اَمَّا مَنْ بَخِلَ)«بُخْل» در سوره
«لیل» نقطه مقابل
«اعطاء» است
که در گروه
سخاوتمندان سعادتمند بیان شد،
وَ اسْتَغْنی: «بی نیازی بطلبد». یا بهانه‌ای است برای بخل‌ورزیدن، و وسیله‌ای است برای ثروت‌اندوختن. یا اشاره به این است که او خود را از پاداش‌های الهی بی نیاز می‌شمرد.
بر عکس گروه اول که چشمشان دائماً به لطف
خدا است. و یا خود را از اطاعت
پروردگار مستغنی می‌بیند و دائماً آلوده
گناه هستند. از میان این تفسیرهای سه‌گانه، تفسیر اول مناسب‌تر به نظر می‌رسد، هر چند جمع میان هر سه تفسیر نیز ممکن است.
(وَأَمَّا مَن بَخِلَ وَاسْتَغْنَى) (امّا کسی که بخل ورزد و از این راه بی‌نیازی طلبد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه بخل در مقابل كلمه
اعطاء- دادن به معناى ندادن است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «بُخْل»، ص۹۷.
