بَکَّه (مفردات‌قرآن)

بکّ در لغت به معنی ازدحام است و بکّه چنان‌که طبرسی فرموده به معنی محلّ ازدحام است بنابراین چون محلّ بیت و اطراف آن، محل ازدحام برای طواف، استلام، نماز و دعاست. به آن بکّه گفته شده و آن به معنی وصف است نه علم محلّ و اگر جای دیگر هم محلّ ازدحام باشد مثل جمرات منی به آن‌ها هم بکّه گفته می‌شود.
در المیزان فرموده: مراد از بکّه زمین کعبه است به واسطه ازدحام مردم، بکّه نامیده شده است.
طبرسی از امام باقر (علیه‌السّلام) نقل کرده که بکّه مسجد الحرام است و مکّه تمام حرم. و این مؤید مطلب فوق است زیرا مسجد الحرام محل ازدحام است. گویند: مراد از بکّه، مکّه است میم آن به باء قلب شده است. محلّ کعبه و محلّ طواف و غیره نیز گفته‌اند.