بَنْی (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَنْی (به فتح باء و سکون نون) یا
بناء و
بنیان از
مفردات نهج البلاغه، به معنای
بنا ساختن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در مورد ضرورت یاد
مرگ از این واژه استفاده نموده است.
این واژه بیست و شش بار در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
بَنْی یا
بناء و بنیان
مصدر هستند به معنی
بنا ساختن.
«
بناء» به معنی
مفعول «مبنّی» نیز می‌آید.
واژه «بنیان» نیز به همین معنا است.
یکی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با ضرورت یاد مرگ فرموده است:
«إِنَّ لله مَلَكاً يُنادي في كُلِّ يَوْم: لِدوا لِلْمَوْتِ، وَ اجْمَعوا لِلْفَناءِ، وَ ابْنوا لِلْخَرابِ.» «
خداوند فرشته‌اى دارد كه همه روز بانک مى‌زند: بزاييد براى مرگ و گرد آوريد براى
فنا و
بنا كنيد براى ويران شدن.»
يعنى سرانجام كار جهان چنين است و هيچ چيز پايدار نمى‌ماند.
این واژه بیست و شش بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بنی»، ص۱۵۷.
