بَنْی (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَنْی (به فتح باء و سکون نون) یا
بناء و
بنیان از
مفردات نهج البلاغه، به معنای بنا ساختن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در مورد ضرورت یاد
مرگ از این واژه استفاده نموده است.
این واژه بیست و شش بار در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
بَنْی یا بناء و بنیان
مصدر هستند به معنی بنا ساختن.
«بناء» به معنی
مفعول «مبنّی» نیز می‌آید.
واژه «بنیان» نیز به همین معنا است.
یکی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با ضرورت یاد مرگ فرموده است:
«إِنَّ لله مَلَكاً يُنادي في كُلِّ يَوْم: لِدوا لِلْمَوْتِ، وَ اجْمَعوا لِلْفَناءِ، وَ ابْنوا لِلْخَرابِ.» «
خداوند فرشته‌اى دارد كه همه روز بانک مى‌زند: بزاييد براى مرگ و گرد آوريد براى
فنا و بنا كنيد براى ويران شدن.»
يعنى سرانجام كار جهان چنين است و هيچ چيز پايدار نمى‌ماند.
این واژه بیست و شش بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بنی»، ص۱۵۷.
