بَلادَت (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَلادَت (به فتح باء) یکی از
مفردات نهج البلاغه، به معنای کودنی، کندذهنی و
خنگی است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در وصف
ملائکه و
قدرت خدای تعالی از این واژه استفاده نموده است.
این واژه دو بار در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
بَلادَت (به فتح باء) به معنای کودنی آمده است.
چنان‌که گفته می‌شود: «
البَلادَةُ: ضِدُّ الزَّکاء.»
مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف ملائکه فرموده است:
«وَ لا تَعْدوا عَلَى عَزيمَةِ جِدِّهِم بَلادَةُ الْغَفَلاتِ.» «بر تصمیم جدّی آن‌ها کودنی غفلت‌ها غالب نیابد.»
همچنین در رابطه با قدرت خداوند فرموده است:
«وَ لَوْ اجْتَمَعَ جَميعُ حَيَوانِها مِنْ طَيْرِها وَ بَهائِمِها ... وَ مُتَبَلِّدَةِ أُمَمِها وَ أَكْياسِها، عَلَى إِحْداثِ بَعوضَة، ما قَدَرَتْ عَلَى إِحْداثِها.» «اگر همه موجودات زنده جهان اعمّ از پرندگان، چهارپايان ... هم آن‌ها كه كم هوشند و هم آن‌ها كه زير كند، (اگر همه آن‌ها) گرد آيند، هرگز بر ايجاد پشه‌اى از عدم، توانايى ندارند.»
• منظور از «متبلّده» کودن است.
این واژه دو بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بلادت»، ص۱۵۲.
