بَغْضاء (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَغْضاء: (الْعَداوَةَ وَ الْبَغْضآءَ)«بَغْضاء» از مادّه
«بغض» به معنای تنفّر از چیزی است
و ممکن است فرق میان دو کلمه (
بغض و عداوت) این باشد که «
بغض» بیشتر جنبه «قلبی» دارد
و «
عداوت» جنبه «عملی»
و یا لااقل اعم از عملی
و قلبی است.
(وَمِنَ الَّذِينَ قَالُواْ إِنَّا نَصَارَى أَخَذْنَا مِيثَاقَهُمْ فَنَسُواْ حَظًّا مِّمَّا ذُكِّرُواْ بِهِ فَأَغْرَيْنَا بَيْنَهُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاء إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَسَوْفَ يُنَبِّئُهُمُ اللّهُ بِمَا كَانُواْ يَصْنَعُونَ) (
و از کسانی که می‌گفتند: «ما نصرانی
و یاور
مسیح هستیم» نیز
پیمان گرفتیم؛ ولی آنها بخش مهمّی از آنچه را به آنان تذکر داده شده بود به دست فراموشی سپردند؛ از این رو در میان آنها، تا
روز قیامت،
و پایان دنیا
دشمنی و کینه افکندیم.
و خداوند، در قیامت آنها را از نتایج اعمالشان آگاه خواهد ساخت.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: عیسی بن مریم (علیه‌السّلام) پیغمبر رحمت بود
و مردم را به
صلح و صفا می‌خواند،
و تشویقشان می‌کرد به اینکه نسبت به آخرت اشراف
و توجه کامل داشته
و از لذائذ دنیا
و زخارف دلفریب آن اعراض کنند،
و نهیشان می‌کرد از اینکه بر سر دنیا این کالای پست
و غرض ادنی تکالب کنند، یعنی مانند درندگان بر سر یک شکار پنجه به روی هم بکشند که اگر خواننده عزیز بخواهد کلمات آن جناب را ببیند باید به مواقف مختلفی که انجیل‌های چهارگانه از آن جناب نقل کرده‌اند مراجعه کند.
لیکن پیروانش عکس العمل بر خلاف، از خود نشان داده
و مواعظ
و تذکرات آن جناب را از یاد بردند،
و چون چنین کردند خدای (عزّوجلّ) به جای سلم
و صفا کینه
و دشمنی را در دل‌هاشان ثابت کرد،
و به جای برادری
و دوستی که عیسی (علیه‌السّلام) آنان را به آن می‌خواند، دشمنی
و کینه توزی را در دل‌هاشان مستقر نمود،
و درباره آنان فرمود: (فَنَسُوا حَظًّا مِمَّا ذُکِّرُوا بِهِ فَاَغْرَیْنا بَیْنَهُمُ
الْعَداوَةَ وَ الْبَغْضاءَ اِلی یَوْمِ الْقِیامَةِ).
و این
عداوت و بغضا که خدای تعالی نام برده جزء ملکات راسخه امت‌های مسیحی شده
و در دل آنها ثابت
و پایدار گردیده است، هم‌چنان که آتش آخرت هم سرنوشت حتمی آنها است،
و از آن مفری ندارند، هرچه بخواهند از غمی از غم‌های آن رها شوند دوباره به آن اندوه برگردانده می‌شوند
و به ایشان گفته می‌شود بچشید عذاب حریق
و سوزنده را.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «بَغْضاء»، ص۱۰۵.
