بَسْط (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَسْط (به فتح باء و سکون سین) از
واژگان قرآن کریم به معنای گشودن، وسعت دادن و گستردن است.
مشتقات
بَسْط که در
آیات قرآن آمده عبارتند از:
بَسَطَ (به فتح باء و سکون سین) به معنای گشایش می‌داد؛
بِساطاً (به کسر باء) به معنای گسترده قرار داده است.
بَسْط در سه معنای گشودن، وسعت دادن و گستردن آمده است که هر سه معنی نزدیک بهم‌اند.
به مواردی از
بَسْط که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ لَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبادِهِ لَبَغَوْا فِی الْاَرْضِ) «اگر
خدا روزی را بر بندگانش گشایش می‌داد، حتما در
زمین طغیان می‌کردند»
(وَ اللَّهُ جَعَلَ لَکُمُ الْاَرْضَ بِساطاً) «خدا زمین را برای شما گسترده قرار داده است»
راغب گفته:
بساط به معنی زمین گسترده و وسعت یافته است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بسط»، ج۱، ص۱۹۱.
