بَرِقَ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَرِقَ: (فَاِذا بَرِقَ الْبَصَرُ)«بَرِقَ» از مادّه
«برق» (بر وزن
فرق) در اصل، به معنای روشنایی و
برقی است که در میان ابرها ظاهر می‌شود، سپس به هر نوع روشنایی اطلاق شده است.
برق زدن چشم‌ها که در این آیه به آن اشاره شده، به معنای حرکت شدید و اضطراب‌آمیز آن از شدت هول و
ترس است. بعضی نیز آن را به معنای ساکن شدن حدقه چشم و خیره نگاه کردن به یک نقطه که آن هم غالباً نشانه وحشت است، تفسیر کرده‌اند؛ و شواهدی از اشعار عرب بر این معنا که
برق زدن چشم، به معنای تحیر است آورده‌اند، ولی تفسیر اول مناسب‌تر به نظر می‌رسد.
(فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ) (بگو: در آن هنگام كه چشم‌ها از شدّت وحشت خيره گردد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: منظور از
برق بصر تحیر
چشم در دیدن و دهشت‌زدگی آن است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «بَرِقَ»، ص۱۰۰.
