بَرَزُوا (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَرَزُوا: (وَ لَمَّا بَرَزُوا لِجالُوتَ)«بَرَزُوا» از مادّه
«بُروز»، به معنای ظهور است
و از آنجا که وقتی
انسان در میدان جنگ، آماده و ظاهر می‌شود، ظهور و بروز دارد؛ به این کار مبارزه یا «بَراز» می‌گویند. و لذا به معنای بیرون آمدن از صف و مقابل حریف ایستادن در میدان جنگ و به اصطلاح مبارزه کردن نیز آمده است.
ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با بَرَزُوا:
(وَلَمَّا بَرَزُواْ لِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ قَالُواْ رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ) (و هنگامی که در برابر «
جالوت» و سپاهیان او قرار گرفتند گفتند: «پروردگارا! شکیبایی و
استقامت را بر ما فرو ریز؛ و قدم‌های ما را ثابت بدار؛ و ما را بر جمعیّت
کافران، پیروز گردان.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه بروز به معنای آشکار شدن است، و به همین جهت بیرون شدن هماورد از لشگر دشمن و مبارزه طلب کردن او را براز می‌گویند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
(وَبَرَزُواْ لِلّهِ جَمِيعًا فَقَالَ الضُّعَفَاء لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُواْ إِنَّا كُنَّا لَكُمْ تَبَعًا فَهَلْ أَنتُم مُّغْنُونَ عَنَّا مِنْ عَذَابِ اللّهِ مِن شَيْءٍ قَالُواْ لَوْ هَدَانَا اللّهُ لَهَدَيْنَاكُمْ سَوَاء عَلَيْنَآ أَجَزِعْنَا أَمْ صَبَرْنَا مَا لَنَا مِن مَّحِيصٍ) (و در
قیامت، همه آنها در برابر دادگاه عدل خدا ظاهر می‌شوند؛ در این هنگام، ضعفا و پیروان نادان به مستکبران و پیشوایان گمراه می‌گویند: «ما پیروان شما بودیم؛ آیا اکنون که گرفتار
مجازات الهی شده‌ایم، حاضرید سهمی از
عذاب الهی را از ما بردارید؟» آنها می‌گویند: «اگر
خدا ما را هدایت کرده بود، ما نیز شما را هدایت می‌کردیم؛ ولی اکنون چه بی‌تابی کنیم و چه شکیبایی، تفاوتی برای ما ندارد؛ راه گریزی‌برای ما نیست.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: بروز به معنای بیرون شدن به سوی براز - به فتح باء- است که به معنای فضا است، وقتی گفته می‌شود: برز الیه معنایش این است که به سوی او بیرون شد بطوری که میان او و طرف مقابل هیچ مانعی وجود نداشت، مبارزه و براز هم، که بیرون شدن سپاهی از صف لشکر خود، در برابر دشمن هماوردش است، از همین باب است.
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
(يَوْمَ تُبَدَّلُ الأَرْضُ غَيْرَ الأَرْضِ وَالسَّمَاوَاتُ وَبَرَزُواْ للّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ)(در آن روز که این
زمین به زمین دیگر، و آسمان‌ها به آسمان‌های دیگری مبدّل می‌شود، و همه در پیشگاه خداوند یگانه حاکم بر همه چیز ظاهر می‌گردند.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: ظرف یوم متعلق است به کلمه (ذُو انتِقامٍ) یعنی در آن روز دارای انتقام است. و اگر انتقام خدای تعالی را به روز قیامت اختصاص داده با اینکه خدای تعالی همیشه دارای انتقام است، بدین جهت است که انتقام آن روز خدا عالی‌ترین جلوه‌های انتقام را دارد، هم چنان که اگر در جمله (بَرَزُوا لِلَّهِ الْواحِدِ الْقَهَّارِ) و در آیه (وَ الْاَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ) و آیه (ما لَکُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ عاصِمٍ) ظهور برای خدا، و مالکیت خدا، و نداشتن پناهی جز خدا، و چیزهای دیگری را در آیات دیگر به روز قیامت اختصاص داده به همین مناسبت بوده است، و مکرر و در موارد مختلفی این معنا را خاطرنشان ساخته‌ایم. و ظاهرا الف و لام در کلمه الارض در هر دو جا و در کلمه السماوات الف و لام عهد است و سماوات عطف بر ارض اولی است. و با در نظر گرفتن الف و لام عهد و واو عاطفه تقدیر آیه چنین می‌شود: یوم تبدل هذه الارض غیر هذه الارض و تبدل هذه السماوات غیر هذه السماوات- روزی که این زمین بغیر این زمین مبدل می‌شود و این آسمان‌ها به آسمان‌هایی غیر این مبدل می‌گردد.
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «بَرَزُوا»، ص۱۰۰.
