بَدْو (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
منبع:
بَدْو (مفردات نهج البلاغه (جلد ۱))
مقالات مرتبط:
بدو - به فتح باء و سکون دال (مفرداتقرآن)
،
بَدْو (لغاتقرآن)
.
بَدْو
(به فتح باء و سکون دال) یکی از مفردات
نهج البلاغه
به معنای
بادیه
و صحرا میباشد که
حضرت علی (علیهالسلام)
در خصوص
فتنه
ستمگران
از این واژه استفاده نموده است.
فهرست مندرجات
۱ - معنای بَدْو
۲ - کاربردها
۳ - پانویس
۴ - منبع
۱ - معنای بَدْو
[
ویرایش
]
بَدْو
(بر وزن عقل) به معنای بادیه و صحرا، آمده است. به همین جهت
خدای تعالی
در
قرآن مجید
فرموده است: «وَ جاءَ بِکُمْ مِنَ الْبَدْوِ؛
[۱]
یوسف/سوره۱۲، آیه۱۰۰.
خدا شما را از صحرا به
مصر
آورد.»
۲ - کاربردها
[
ویرایش
]
آن حضرت (علیهالسلام) درباره فتنه فرموده: «... تنطق فیها الظلمة و تدقّ اهل البدو بمسحلها؛
[۲]
صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۱۱، خطبه۵۱.
در آن فتنه ستمگران امر و نهی میکنند و اهل بادیه را با رکاب خویش میکوبد.»
• «
مسحل
» به معنی رکاب و خرمنکوب آمده است.
«بدوّیة و بدویّ» آنچه به صحرا نسبت داده میشود چنانکه فرموده: «و النابتات البدویّة اقوی و قودا و ابطاء خمودا؛
[۳]
صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۱۸، نامه۴۵.
علفهای بیابانی در اشتعال قوی و در خاموش شدن
بطیء
است.»
در کتاب
صبحی صالح
به جای «بدویّه»، «و النابتات العذیة» آمده است.
۳ - پانویس
[
ویرایش
]
۱.
↑
یوسف/سوره۱۲، آیه۱۰۰.
۲.
↑
صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۱۱، خطبه۵۱.
۳.
↑
صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۱۸، نامه۴۵.
۴ - منبع
[
ویرایش
]
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بدو»، ص۱۲۲.
ردههای این صفحه :
مفردات نهج البلاغه
|
واژگان قرآنی
|
واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
ترجمه نوع 1
ترجمه نوع 2
ترجمه نوع 3
جستجوی سریع
درج مطلب
درباره ما
صفحه نخست
اشتراکگذاری
ایتا
تلگرام
واتساپ
آخرین مطالب اضافه شده
بحث
مقاله
مدرسه فقاهت
کتابخانه
ویکی پرسش
جعبهابزار
صفحه تصادفی
فهرست الفبایی
راهنمای ویکیفقه
راهنمای تصویری
ورود به سامانه / ایجاد حساب کاربری
العربیة
|
اردو
|
Türkçe
آخرین مطالب اضافه شده
بحث
مقاله
پیشرفته
نمایش تاریخچه
ویرایش
خواندن
صفحه نخست
درج مطلب
آخرین مطالب اضافه شده
اشتراکگذاری
ایتا
تلگرام
واتساپ
مدرسه فقاهت
کتابخانه
ویکی پرسش
جعبهابزار
صفحه تصادفی
فهرست الفبایی
راهنمای ویکیفقه
راهنمای تصویری