بَدْع (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَدْع (به فتح باء و سکون دال) و
بِدْع (به کسر باء و سکون دال) از
واژگان قرآن کریم به معنای ایجاد ابتکاری است.
باید دانست هر ایجادی
ابداع نیست بلکه
ابداع آن است که بدون سابقه و بدون پیروی از دیگران باشد، بهترین کلمه برای آن، ابتکار است.
بَدْع و
بِدْع به معنای ایجاد ابتکاری است.
باید دانست هر ایجادی
ابداع نیست بلکه
ابداع آن است که بدون سابقه و بدون پیروی از دیگران باشد، بهترین کلمه برای آن، ابتکار است.
مفردات می‌گوید:
«الْإِبْدَاعُ انشاء صنعة بلا احتذاء و اقتداء» در
اقرب آمده:
«بَدَعَهُ بَدْعاً: اخترعه لا علی مثال.»
به موردی از
بَدْع و
بِدْع که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(قُلْ مَا كُنتُ بِدْعًا مِّنْ الرُّسُلِ) (بگو: «من
پیامبر نوظهورى نيستم.»)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بدع»، ج۱، ص۱۷۱.
