بَتْک (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَتْک (به فتح باء و سکون تاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای قطع است.
بتک در معنی قریب به بتّ است ولی بتک در قطع اعضاء و بتّ در قطع ریسمان و چیز متّصل به کار می‌رود.
بَتْک به معنای قطع است.
راغب گوید: بتک در معنی قریب به بتّ است ولی بتک در قطع اعضاء و بتّ در قطع ریسمان و چیز متّصل به کار می‌رود.
در
اقرب آمده:
«بَتَکَهُ بَتْکاً: قطعه»
به موردی از
بَتْک که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَلَیُبَتِّکُنَ آذانَ الْاَنْعامِ) «حتما و به طور یقین گوش‌های چهارپایان را می‌برند.»
بیضاوی بتک را در
آیه شکافتن گفته است و گوید: مراد شکافتن گوش بعضی از چهارپایان است که
اعراب گوش آن‌ها را شکافته؛ ذبح، سوار شدن و بار کردن آن‌ها را تحریم می‌نمودند.
قول بیضاوی صحیح‌تر به نظر می‌آید، بنابراین، بهتر است بتک را شکافتن معنی کنیم نه بریدن.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بتک»، ج۱، ص۱۶۰.
