بور (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَوار (به فتح باء) از
واژگان قرآن کریم در اصل به معنای
کساد است.
چون کساد باعث
فساد و
هلاکت می‌شود، به آن هلاک هم می‌گویند.
«بور» جمع «بایر» است یعنی هلاک‌شدگان.
بوار در اصل به معنای کساد است.
طبرسی در ذيل آيه ۱۸
سوره فرقان ، گويد اصل آن از «
بَارَتِ اَلسِّلْعَةُ تَبُورُ اذا كَسَدْتَ فَلَا تُشْتَرَى» است گويا كه متاع باقى ماند و فاسد شد.
راغب گوید:
بَوار معنایش کساد بیشتر است. چون کساد موجب فساد است و چون گویند «
كَسَدَ حَتِّي فَسَدَ» لذا از هلاکت با بوار تعبیر می‌آورند.
على هذا اگر بوار را هلاکت معنی کنیم ترجمه به لازمِ معناست.
به مواردی از
بوار که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(یَرْجُونَ تِجارَةً لَنْ تَبُورَ) «امیدوارند به تجارتی که هرگز کساد نمی‌شود»
(وَ مَکْرُ اُولئِکَ هُوَ یَبُورُ) «و مکر آنها فقط آن کساد و بی‌بهره می‌شود.»
اعمال
مؤمنان چنان‌که در ما قبل آیه هست، به طرف خدا بالا می‌رود.
«قوم خویش را ساکن خانه هلاک و کساد کردند.»
(حَتَّی نَسُوا الذِّکْرَ وَ کانُوا قَوْماً بُوراً) «تا یادآوری را از یاد بردند و مردمی بی‌ثمر بودند.»
گفته‌اند «بور» جمع «بایر» است یعنی هلاک شدگان و گفته‌اند: مصدر است که مفرد و جمع با آن توصیف می‌شود.
در
مجمع البیان و
مفردات شعر ذیل که در آن
بور به شکل صفت مفرد آمده، نقل شده است؛
ابن زبعری گفته:
| یا رسول الملیک انّ لسانی | | • راتق ما فتقت اذ انا بُورٌ |
| | |
ممکن است «بور» را در آیه به معنی بی‌بهرگان که عبارت اخرای کساد است، گرفته باشد.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بور»، ج۱، ص۲۴۷.
