بُور (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بُور (به ضم باء) یکی از
مفردات نهج البلاغه، به معنای
هلاکت و کساد است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در مقام
نصیحت و بیان ویژگی‌های اهل جهالت و نادانی، از این واژه استفاده نموده است.
این واژه چهار بار در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
بُور به معنای هلاکت و کساد بودن آمده است.
چنان‌که در لغت آمده است: «
بارَ بوراََ: هَلَکَ.»
«
بارَ السُّوق: کَسَدَت.»
«
بارَ العَمَل: بَطَلَ.»
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در مقام نصیحت فرموده‌اند:
«أَما رَأَيْتُمُ الَّذينَ يَأْمُلونَ بَعيداً ... أَصْبَحَتْ بُيوتُهُمْ قُبوراً، وَ ما جَمَعوا بوراً.» «مگر نديدى همان‌ها كه آرزوهاشان دراز بود ... چگونه خانه هاشان قبرشان شد و آنچه جمع كرده بودند، نابود گرديد.»
که منظور از «بور» هلاکت و از بین رفتن است.
همچنین امام (علیه‌السلام) نسبت به اهل جهالت و نادانی فرموده است:
«إِلى اللهِ أَشْكو مِنْ مَعْشَر يَعيشُونَ جُهّالاً، وَ يَموتونَ ضُلاّلاً، لَيْسَ فيهمْ سِلْعَةٌ أَبْوَرُ مِنَ الكِتابِ إِذا تُلِيَ حَقَّ تِلاوَتِهِ.» «به
خدا شکایت می‌کنم از گروهی که جاهل زندگی می‌کنند، پیش آنها کسادتر از
قرآن چیزی نیست چون به حق خوانده شود.»
«سلعه»: به معنای متاع.
«ابور»:
اسم تفضیل است یعنی کسادتر.
این واژه چهار بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بور»، ص۱۶۱.
