بور (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بور (به ضم باء) و
بَوار (به فتح باء) از
واژگان قرآن کریم در اصل به معنای
کساد است اما چون کساد باعث
فساد و
هلاکت می‌شود، به آن هلاک هم می‌گویند.
بور و
بواردر اصل به معنای کساد است.
راغب گوید: بَوَار معنایش کساد بیشتر است و چون کساد موجب فساد است و گویند «کسد حتّی فسد» لذا از هلاکت با بوار تعبیر می‌آورند.
علی هذا اگر بوار را هلاکت معنی کنیم ترجمه به لازم معناست.
(یَرْجُونَ تِجارَةً لَنْ تَبُورَ) «امیدوارند به تجارتی که هرگز کساد نمی‌شود.»
طبرسی در ذیل
آیه ۱۸ فرقان، گوید اصل آن از «بارت السلعة تبور اذا کسدت فلا تشتری» است گویا که متاع باقی ماند و فاسد شد.
(وَ مَکْرُ اُولئِکَ هُوَ یَبُورُ) «و مکر آنها فقط آن کساد و بی بهره می‌شود.»
(ولی اعمال
مؤمنان چنان‌که در ما قبل آیه هست، به طرف خدا بالا می‌رود).
(وَ اَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دارَ الْبَوارِ) «قوم خویش را ساکن خانه هلاک و کساد کردند.»
(حَتَّی نَسُوا الذِّکْرَ وَ کانُوا قَوْماً بُوراً) «تا یادآوری را از یاد بردند و مردمی بی‌ثمر بودند.»
گفته‌اند «بور» جمع «بایر» است یعنی هلاک شدگان. و گفته‌اند: مصدر است مفرد و جمع با آن توصیف می‌شود در
مجمع البیان و
مفردات شعر ذیل که بور صفت مفرد آمده نقل شده است،
ابن زبعری گفته:
| یا رسول الملیک انّ لسانی•• راتق ما فتقت اذ انا بُورٌ | | |
| | |
ممکن است «بور» را در آیه به معنی بی‌بهرگان که عبارت اخرای کساد است، گرفت.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بور»، ج۱، ص۲۴۷.
