بهاءالدین فاضل نوری

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

میرزا بهاءالدّین فاضل نوری (متوفای ۱۳۴۳ق) فرزند حاج میرزا محمّدجواد بن محمّدعلی نوری اصفهانی، متخلص به فاضل، عارف، ادیب، شاعر و از علمای اواخر دوره قاجاریه در اصفهان بود.

---

میرزا بهاءالدّین فاضل نوری بن حاج میرزا محمّدجواد بن محمّدعلی نوری اصفهانی، عالم فاضل، ادیب، شاعر، از علمای عالی‌قدر اواخر دوره قاجاریه بود.
در اصفهان متولد شده و نزد علمای این شهر از جمله آخوند کاشی تحصیل نمود و مدتی نیز در عتبات عالیات تحصیل کرد. سپس به اقامه جماعت در مسجد دروازه‌نو پرداخت.
وی اوقات خود را به حل و فصل مشکلات مردم، تدریس و عبادت می‌گذراند. عارفی سالک و فاضلی کامل بود و به تصفیه باطن و تهذیب نفس اهتمام داشت.

---

میرزا بهاءالدّین در فنون ادبی و خصوصاً شعر استاد بود و شعر نیز می‌سروده و به «فاضل» تخلص داشت. قسمتی از اشعارش را فرزندش آقا نصیرالدّین نوری معروف به «خواجوی» مدوّن و آماده چاپ ساخته بود که ظاهراً هنوز به طبع نرسیده است.
این بیت را در زیارت بیت‌اللّه الحرام و طواف کعبه سروده است:
به طواف کعبه کجایند عاشقان که مگر ••• چشند لذّت دورِ نگار گردیدن
و این شعر نیز از اوست:
دلبر فرّخ رُخ شیرین لقا ••• تا به من غم زده شد آشنا
بُرد زِ من دین و دل و عقل و هوش ••• صبر و سکون نیز نماندی به جا
یار جفا پیشه، وفا پیشه کن ••• گرچه محال است ز خوبان وفا

---

میرزا بهاءالدّین در شب پنج‌ شنبه ۲۰ جمادی الاولی سال ۱۳۴۳ق وفات یافته و جنب مزار پدر دانشمند خود واقع در تکیه بابا رکن‌الدّین در تخت فولاد مدفون گردید.

---