• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بلعوم (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: مفردات نهج البلاغه (جلد ۱)

بُلْعُوم (به ضم باء و سکون لام) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای حلقوم می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص پرخوری و شکمبارگی معاویه از این واژه استفاده نموده است.


بُلْعُوم (به ضم باء و سکون لام) به معنای حلقوم می‌باشد. چنان‌که گفته می‌شود: «البلعوم: مجری الطّعام فی الحلق.»
[۱] حمیری، نشوان، شمس العلوم، ج۱، ص۶۲۰.    


امام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف معاویه فرموده است: «اما انّه سیظهر علیکم بعدی رجل رحب البلعوم مندحق البطن...؛
[۲] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۹۲، خطبه۵۷.    
بعد از من مردی گشاد حلقوم (شکم پرست پرخور و آویزان شکم) بر شما مسلط خواهد شد.»

این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۱. ↑ حمیری، نشوان، شمس العلوم، ج۱، ص۶۲۰.    
۲. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۹۲، خطبه۵۷.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بلعوم»، ص۱۵۳.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
جعبه ابزار