• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بقل (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: بقل (مفردات نهج البلاغه (جلد ۱))
مقالات مرتبط: بقل (مفردات‌قرآن)، بقل.

بَقْل (به فتح باء و سکون قاف) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای سبزی و گیاهان تره‌بار می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در توصیف حضرت موسی (علیه‌السلام) از این واژه استفاده نموده است.


بَقْل به معنای سبزی آمده است.

امام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف حضرت موسی (علیه‌السلام) فرموده است: «... لانّه کان یاکل بقلة الارض و لقد کانت خضرة البقل تری من شفیف صفاق بطنه لهزاله و تشّذب لحمه؛
[۱] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۲۶، خطبه۱۶۰.    
موسی از سبزی زمین می‌خورد، رنگ سبز آن از پوست نازک شکمش دیده می‌شد، به علت لاغری و تفرّق و رفتن گوشتش.»

این واژه دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۱. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۲۶، خطبه۱۶۰.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بَقْل»، ص۱۴۸.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
جعبه ابزار