بَقاء (به فتح باء) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای ماندن، ثبات، باقی ماندن و استمرار می‌باشد. حضرت علی (علیه‌السلام) در موارد گوناگونی از این واژه استفاده نموده است.
خازن به معنای حافظ و خزانه‌دار، جمع آن خزّان آید، حضرت امیرالمومنین به کمیل بن زیاد فرموده: «يا كُمَيْل بْن زِياد، هَلَكَ خُزّانُ الاَْمْوالِ وَ هُمْ أَحْياءٌ، وَ الْعَُلَماءُ باقونَ ما بَقِيَ الدَّهْرُ.»
