بسق (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَسْق (به فتح باء و سین) و
بُسوق یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای ارتفاع و بلندی می‌باشد که
حضرت علی (علیه‌السلام) در بیان ویژگی‌های
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و ... از این واژه استفاده نموده است.
بَسْق و
بُسوق، به معنای معنای ارتفاع و بلندی آمده است. چنان‌که در لغت گفته می‌شود: «بسق النخل بسوقا: ارتفعت اغصانه و طال».
امام (علیه‌السلام) در وصف رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرموده: «شجرته خیر الشجر نبت فی حرم و بسقت فی کرم؛
نسب او بهترین نسب است درخت نسب او در حرم بزرگی روئیده و در کرامتی بالا رفته است.»
همچنین در
نامه‌ای خطاب به
معاویه نوشته است: «و متی کنتم یا معاویة ساسة الرعّیة و ولاة امر الامة بغیر قدم سابق و لا شرف باسق...؛
ای معاویه چه وقت مدّبر امور رعیت و چه زمانی والیان امر
امّت بوده‌اید، بی‌آنکه سابقه اقدام خوبی و شرافت والائی، داشته باشید.»
این واژه به صورت «بسقت - باسق» دوبار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بَسَق»، ص۱۳۴.
