• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

براء بن معرور (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



براء بن معرور، ابو بشر سلمی از بزرگان انصار و از نقبا و اولین بیعت کننده با رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم در عقبه دوم بود.



در پی پرسش اصحاب درباره صحت نمازهای براء بن معرور و دیگر کسانی که قبل از تغییر قبله از دنیا رفته بودند، آیه ۱۴۳ سوره بقره نازل شد.


آیه ۲۲۲ سوره بقره نیز در شأن وی نازل شد که برای اولین بار به جای استنجای با سنگ، خود را با آب تطهیر نمود.


براساس روایاتی آیه ۷ سوره مائده درباره بیعت کنندگان با پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم در عقبه، از جمله براء بن معرور نازل شد.
در آیه ۷ بار دیگر مسلمانان را به اهمیت نعمت‌های بی پایان خداوند که مهمترین آنها نعمت ایمان و اسلام و هدایت است، توجه داده می‌فرماید:
نعمت‌های خدا را بیاد بیاورید. (و اذکروا نعمة الله علیکم). گرچه نعمت در اینجا مفرد است ولی معنی جنس دارد و جنس در اینجا در معنی عموم استعمال شده و به این ترتیب همه نعمت‌ها را شامل می‌شود.
البته این احتمال نیز در آیه هست که منظور خصوص نعمت اسلام باشد که در آیه قبل اجمالا به آن اشاره شده است آنجا که می‌گوید: و لیتم نعمته علیکم.
و چه نعمتی از آن بالاتر که در سایه اسلام، همه گونه مواهب و افتخارات و امکانات نصیب مسلمانان شد و جمعیتی که قبلا کاملا پراکنده و جاهل و گمراه
و خونخوار و فاسد و مفسد بودند به صورت جمعیتی متشکل و متحد و دانا با امکانات مادی و معنوی فراوان در آمدند.
سپس پیمانی را که با خدا بسته‌اند، یادآور شده می‌گوید: پیمانی را که بطور محکم خدا با شما بست فراموش نکنید، آن زمان که گفتید شنیدیم و اطاعت کردیم"(و میثاقه الذی واثقکم به اذ قلتم سمعنا و اطعنا).
در اینکه منظور از این پیمان کدام پیمان است، دو احتمال وجود دارد، نخست پیمانی که مسلمانان در آغاز اسلام در حدیبیه و یا حجة الوداع و یا عقبه و یا همه مسلمانان به مجرد قبول اسلام بطور ضمنی با خدا بسته‌اند و دیگر پیمانی که به حکم فطرت و آفرینش، هر کسی با خدای خود بسته است و همان است که گاهی از آن به نام عالم ذر تعبیر می‌شود.


۱. حمیری، عبدالملک بن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۴۴۷.    
۲. بغدادی، محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۴۶۴.    
۳. ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۲۳۶.    
۴. بقره/سوره۲، آیه۱۴۳.    
۵. واحدی، علی بن احمد، اسباب النزول، ص۴۳.    
۶. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۴۱۹.    
۷. بقره/سوره۲، آیه۲۲۲.    
۸. صدوق، محمد بن علی، الخصال، ص۱۹۲.    
۹. مائده/سوره۵، آیه۷.    
۱۰. قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لاحکام القرآن، ج۶، ص۱۰۹.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۴، ص۲۹۶-۲۹۷.    



مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۱۸۶، برگرفته از مقاله «براء بن معرور».    






جعبه ابزار