برء (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بُرْء (به ضم باء و سکون راء) از
واژگان قرآن کریم به معنای خلاص شدن، کنار شدن و آفریدن است. در
قرآن کریم به هر دو معنی کنار شدن و آفریدن آمده است.
بُرْء به معنای خلاص شدن، کنار شدن و آفریدن است. این کلمه بنابر آن‌چه در
اقرب الموارد آمده اگر از باب علم یعلم باشد به معنی خلاص شدن و کنار شدن و اگر از باب قطع یقطع باشد به معنی آفریدن است.
در
مفردات آمده: برء و براء و تبرّی کنار شدن از چیزی است که مجاورت آن ناپسند است، لذا گویند: از مرض بری شدم و از فلان بری شدم.
(فَلَمَّا تَبَیَّنَ لَهُ اَنَّهُ عَدُوٌّ لِلَّهِ تَبَرَّاَ مِنْهُ) «چون بر
ابراهیم روشن گردید که
آزر دشمن خداست از او کنار شد و بیزاری کرد.»
(اَنَّ اللَّهَ بَرِی‌ءٌ مِنَ الْمُشْرِکِینَ وَ رَسُولُهُ) «حقّا که
خدا و رسولش از
مشرکان کنار و بیزارند.»
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «برء»، ج۱، ص۱۷۳.
