بر (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بر از اسمای خداوند
و به معنای
احسان است.
انا کنا من قبل ندعوه انه هو البر الرحیم.
ما از پيش او را مىخوانديم (
و مىپرستيديم)، كه اوست
نیکوکار و مهربان !».
بهشتیان در آخرین سخنی که از آنها
در اینجا نقل شده به این واقعیت
اعتراف میکنند که نیکوکار
و رحیم بودن
خدا را
در آنجا از هر
زمان بیشتر
احساس میکنند، میگویند: ما از قبل
خدا را میخواندیم،
و او را به عنوان نیکوکار
و رحیم میستودیم.(انا کنا من قبل ندعوه انه هو البر الرحیم).
ولی
در اینجا به واقعیت
و عمق این
صفات بیشتر پی میبریم که چگونه
در مقابل
اعمال ناچیز ما این همه نیکی کرده،
و در برابر آن همه لغزشها ما را مشمول رحمتش ساخته است.
آری صحنه
قیامت و نعمتهای
بهشت تجلیگاه
اسماء و صفات خدا است،
و مؤمنان با مشاهده این صحنهها به
حقیقت این
اسماء و صفات بیش از هر زمان آشنا میشوند، حتی
دوزخ نیز بیانگر
صفات او است
و حکمت و عدل و قدرتش را نشان میدهد.
بر، چنان كه
راغب در مفردات مىگويد:
در اصل به معنى خشكى است (
در مقابل بحر
و دریا) سپس به كسانى كه اعمال نيكشان گسترده
و وسيع است اين لفظ اطلاق شده،
و از همه شايستهتر براى اين نام ذات
پاک خداوند است كه نيكى او همه جهانيان را فرا گرفته است.
کلمه، بر، به
فتحه باء يكى از اسماى حسناى خداى تعالى است،
و از بر، به
کسره باء گرفته شده، كه به معناى
احسان است.
و بعضى از مفسرين آن را به
لطف تفسير كردهاند.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۱۸۶، برگرفته از مقاله «بر».