بر (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بر از اسمای خداوند و به معنای
احسان است.
انا کنا من قبل ندعوه انه هو البر الرحیم.
ما از پيش او را مى‌خوانديم (و مى‌پرستيديم)، كه اوست
نیکوکار و
مهربان !».
بهشتیان در آخرین سخنی که از آنها در اینجا نقل شده به این واقعیت
اعتراف می‌کنند که نیکوکار و
رحیم بودن
خدا را در آنجا از هر
زمان بیشتر
احساس می‌کنند، می‌گویند: ما از قبل خدا را می‌خواندیم، و او را به عنوان نیکوکار و رحیم می‌ستودیم.(انا کنا من قبل ندعوه انه هو البر الرحیم).
ولی در اینجا به واقعیت و عمق این
صفات بیشتر پی می‌بریم که چگونه در مقابل
اعمال ناچیز ما این همه نیکی کرده، و در برابر آن همه لغزش‌ها ما را مشمول رحمتش ساخته است.
آری صحنه
قیامت و نعمت‌های
بهشت تجلیگاه اسماء و
صفات خدا است، و
مؤمنان با مشاهده این صحنه‌ها به
حقیقت این اسماء و صفات بیش از هر زمان آشنا می‌شوند، حتی
دوزخ نیز بیانگر صفات او است و
حکمت و
عدل و قدرتش را نشان می‌دهد.
بر، چنان كه
راغب در
مفردات مى‌گويد: در اصل به معنى خشكى است (در مقابل بحر و
دریا) سپس به كسانى كه اعمال نيكشان گسترده و وسيع است اين لفظ اطلاق شده، و از همه شايسته‌تر براى اين نام ذات
پاک خداوند است كه نيكى او همه جهانيان را فرا گرفته است.
کلمه، بر، به
فتحه باء يكى از اسماى حسناى خداى تعالى است، و از بر، به
کسره باء گرفته شده، كه به معناى
احسان است. و بعضى از مفسرين آن را به
لطف تفسير كرده‌اند.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۱۸۶، برگرفته از مقاله «بر».
