بدن (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَدَن (به فتح باء و دال) از
واژگان قرآن کریم به معنای تن و جسد است.
بُدْن (به ضم باء و سکون دال) جمع بَدَنَة به معنی شتر قربانی است.
بَدَن به معنای تن و جسد است.
راغب گوید: بدن در جایی گفته می‌شود که بزرگی جثّه مراد باشد و جسد در جایی که رنگ مراد باشد.
گویند: «ثَوْبٌ مُجَسَّدٌ وَ امَراَةٌ بادِنٌ و بَدینٌ» یعنی لباس رنگ شده و زن تنومند است و شتر قربانی را به جهت فربه و تنومند بودنش بدنه گفته‌اند.
در
اقرب الموارد آمده: شتران قربانی را از آن بدنه گفته‌اند که آنها را فربه می‌کردند.
بُدْن (بر وزن قفل) جمع بَدَنَة به معنی شتر قربانی است.
(فَالْیَوْمَ نُنَجِّیکَ بِبَدَنِکَ لِتَکُونَ لِمَنْ خَلْفَکَ آیَةً) «امروز تو را به وسیله‌ی بدنت نجات می‌دهیم تا برای کسانی که از پس تو هستند، عبرتی باشی»
یعنی زنده نجات یافتن تو، شدنی نیست فقط پیکرت را از آب بیرون خواهیم انداخت و آن نوعی از نجات تو است و آن هم برای
عبرت دیگران باشد.
(وَ الْبُدْنَ جَعَلْناها لَکُمْ مِنْ شَعائِرِ اللَّهِ) «شتران قربانی را برای شما از
نشانه‌های خدا قرار دادیم.»
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بَدَن»، ج۱، ص۱۷۱.
