• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بت ود (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: بت ود.


وَدَّ (به فتح واو و دال مشدده ) از واژگان قرآن کریم نام یک بت است.



وَدَّ نام یک بت است.


به موردی از وَدَّ که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - وَدًّا (آیه ۲۳ سوره نوح)

(وَ قالُوا لا تَذَرُنَّ آلِهَتَکُمْ وَ لا تَذَرُنَ‌ وَدًّا وَ لا سُواعاً وَ لا یَغُوثَ وَ یَعُوقَ وَ نَسْراً)
(و گفتند: دست از خدايان و بت‌هاى خود برنداريد (به خصوص) بت‌هاى «وَد»، «سواع»، «یغوث»، «یعوق» و «نسر» را رها نكنيد!)
ودّ به فتح اوّل چنان‌که از آیه معلوم می‌شود نام بتی است. ظهور آیه در آن است که اسماء پنج‌گانه نام اصنام قوم نوح (علیه‌السّلام) بوده و ربطی به اصنام جاهلیّت ندارند.
راغب گوید: ودّ نام بتی است و علّت این تسمیه آن است که او را دوست می‌داشتند و یا معتقد بودند که میان او و خدا دوستی هست. نگارنده گوید: این در صورتی است که «ودّ» عربی بوده باشد.
ابن کلبی در کتاب الاصنام از بتی در جاهلیت به نام برده که در دومة الجندل بوده و پس از انتشار اسلام به دستور رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) منهدم شده است. نگارنده گوید: این صنم آن نیست که در قرآن ذکر شده است و از این‌که بعضی از عرب‌ها نام فرزند خویش را عبد ودّ می‌گذاشتند معلوم می‌شود صنمی به نام ودّ داشته‌اند.

۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۱۹۳.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۶۱.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۳، ص۱۵۹.    
۴. نوح/سوره۷۱، آیه۲۳.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۷۱.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۱.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۳.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۵، ص۳۴۸.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۴۷.    
۱۰. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۶۱.    
۱۱. ابن کلبی، هشام بن محمد، کتاب الاصنام، ص۵۵-۵۶.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ودّ»، ج۷، ص۱۹۳.    






جعبه ابزار