• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بازِغ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: بزغ (مفردات‌قرآن).


بازِغ:
(رَاَی الْقَمَرَ بازِغاً)
«بازِغ» از مادّه‌ «بزغ» (بر وزن نذر) در اصل، به معنای شکافتن و جاری ساختن خون است و لذا به جراحی کردنِ‌ «بیطار» (دامپزشک) «بزغ» گفته می‌شود؛ اطلاق این کلمه بر طلوع آفتاب یا ماه، در حقیقت، آمیخته با یک نوع تشبیه زیبا است؛ زیرا آفتاب و ماه به هنگام طلوع خود، گویا پرده تاریکی را می‌شکافند. علاوه بر این، طلوع آفتاب در کنار افق، سرخی کمرنگی که بی‌شباهت به رنگ خون نیست، ایجاد می‌کند.



(فَلَمَّا رَأَى الْقَمَرَ بَازِغًا قَالَ هَذَا رَبِّي فَلَمَّا أَفَلَ قَالَ لَئِن لَّمْ يَهْدِنِي رَبِّي لأكُونَنَّ مِنَ الْقَوْمِ الضَّالِّينَ) (و هنگامی که ماه را دید که سینه افق را می‌شکافد، گفت: «این پروردگار من است؟!» امّا هنگامی که آن هم غروب کرد، گفت: «اگر پروردگارم مرا راهنمایی نکند، مسلّما از گروه گمراهان خواهم بود.»)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: بزوغ به معناى طلوع است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. انعام/سوره۶، آیه۷۷.    
۲. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۵، ص۳۹۲.    
۳. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۳۷.    
۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۷، ص۲۵۱.    
۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۷، ص۱۷۸.    
۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۸، ص۱۵۶.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۹۳.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «بازِغ»، ص۹۳.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره انعام | لغات قرآن




جعبه ابزار