أُکّال (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أُکّال (به ضم الف و تشدید کاف)، از مفردات
نهج البلاغه به معنای زیاد خوردن یا پرخوری و طعمه است.
از مادّه
أکل مواردی متعدد در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است.
کلمه
أُکّال صیغه مبالغه به معنای زیاد خوردن یا پرخوری و طعمه است.
یکی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
چنانكه در
خطبه ۱۰۷ ذکر شده است:
«وَ كانَ أَهْلُ ذلِکَ الزَّمانِ ذِئاباً وَ سَلاطَينُهُ سِباعاً وَ أَوْساطُهُ أُكّالاً وَ فُقَراؤُهُ أَمْواتاً.» «مردم آن زمان همچون گرگان و رؤساى آن‌ها درندگان، طبقه متوسّط، طعمه و مستمندان مردگان خواهند بود.»
و در
خطبه ۱۱۰ آمده است.
«أُکّال» بر وزن طلاّب است.
مواردی از این مادّه در نهج البلاغه به کار رفته است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اکال»، ص۵۶.
